Άρης: Μια μεγάλη εμφάνιση που μπορεί να του «φτιάξει» όλη τη χρονιά!

Άρης: Τον Άρη μην τον φοβάσαι στα μεγάλα «ραντεβού». Μεταμορφώνεται σε πραγματικό «Θεό του πολέμου» και κάνει μεγάλα μεγέθη της Ευρώπης να παίζουν όπως ορίζει εκείνος. Το έκανε πάλι, αυτή τη φορά κόντρα στη Ντιναμό Κιέβου που είχε το brand name, αλλά η μεγάλη ομάδα ήταν ο Άρης.

Η ομάδα του Τόλη Τερζή πήρε μια τεράστια νίκη, όχι κλέβοντάς την αλλά απολύτως δικαιωματικά, Με μια εμφάνιση που κάνει και τον πιο δύσπιστο Αρειανό να αντιμετωπίζει πλέον τη σεζόν πολύ πιο αισιόδοξα. Γιατί αν δεν έχεις ικανότητα και ποιότητα ως ομάδα δεν μπορείς να παίξεις έτσι.

Θριαμβολογίες και πανηγυρισμοί φυσικά δεν χρειάζονται από το μόλις 3ο επίσημο ματς της χρονιάς. Όπως όμως κάναμε κριτική με όσα άσχημα βλέπαμε στα φιλικά και τα ματς με την Αραράτ, έτσι τώρα πρέπει να πιστώσουμε στον Τόλη Τερζή και τους παίκτες του την εμφανή βελτίωση που έδειξαν κόντρα στους Ουκρανούς.

Γιατί μόνο έτσι θα μπορούσες να κερδίσεις με τόσο καθαρό και επιβλητικό τρόπο, ένα μέγεθος όπως η Ντιναμό Κιέβου. Και μπορεί η ομάδα του Μιρτσέα Λουτσέσκου να είναι επηρεασμένη από τον πόλεμο με τη Ρωσία, όμως ακόμη κι έτσι έδειξε την ποιότητά της, έστω σε αυτά τα μικρά κομμάτια του αγώνα που ο Άρης της επέτρεψε να «φανεί»,.

Γι αυτό και ο επαναληπτικός θα είναι πολύ πιο δύσκολος. Μην μου πείτε όμως ότι μετά από αυτή την εμφάνιση δεν ελπίζετε βάσιμα σε μία μεγάλη πρόκριση.

Ο «Θεός του πολέμου» νίκησε χωρίς να δεχθεί γκολ, έφτιαξε φάσεις και άξιζε περισσότερα τέρματα και το κυριότερο διαχειρίστηκε άψογα ένας πολύ δύσκολο ματς. Μπήκε δυνατά στο πρώτο 25λεπτο αιφνιδιάζοντας τους Ουκρανούς που έδειξαν να μην περιμένουν τέτοιο πρέσινγκ, χτίζοντας παράλληλα μεθοδικά τις επιθέσεις του.

Ακόμη κι όταν η Ντιναμό ισορρόπησε στη συνέχεια ο Άρης δεν ανησύχησε ιδιαίτερα αμυντικά, καθώς δεν επέτρεψε στους φιλοξενούμενους να αξιοποιήσουν τους Μπενιτο και Γιαρμολένκο. Ειδικά ο δεύτερος τα βρήκε…  μπαστούνια με τον Φεράρι, αλλά και ολόκληρο τον κιτρινόμαυρο αμυντικό μηχανισμό.

Στο δεύτερο μέρος το πρώτο κομμάτι κύλησε χωρίς οι γηπεδούχοι να κάνουν κάτι το ιδιαίτερο και εκεί υπήρχε φόβος οτι θα υπάρξει θέμα δυνάμεων και αντοχής. Και όμως στο τελευταίο κομμάτι ο Άρης «εξαπέλυσε» νέο «κύμα» επιθέσεων. Άρχισε να απειλεί ξανά, πέτυχε το γκολ και μόλις έγινε το 1-0 έπαιξε σχεδόν άριστα πίσω από τη μπάλα.

Χωρίς πανικό, χωρίς να διώχνει τη μπάλα όπως όπως, αντιθέτως εξουδετέρωνε «χειρουργικά» τις επιθέσεις της Ντιναμό που στο μεγαλύτερο μέρος είχε (υποχρεωθεί από τον Άρη) να έχει μια ανούσια για εκείνη κατοχή στο δικό της μισό του γηπέδου. Στη μία μεγάλη της φάση (στο 87′ που προηγήθηκε φάουλ) ο Κουέστα ήταν εκεί, όμως  εκείνος που είχε την τελευταία «λέξη» ήταν και πάλι ο Άρης που ζήτησε και 2ο γκολ στη φάση του Μενέντεζ.

Επιμέρους τώρα, ο Τόλης Τερζής παρουσίασε αυτή τη φορά ένα σύνολο πολύ διαβασμένο, συμπαγές που έπαιξε σαν πραγματική ομάδα. Ο Έλληνας τεχνικός πήρε το ρίσκο με τον νεοφερμένο Μοντόγια και ο Ισπανός έδειξε αμέσως την κλάση και την εμπειρία του παρότι την τελευταία τριετία έχει «γράψει» λίγα ματς. Επίσης παρέταξε το καλύτερο δυνατό κέντρο με τον Νταρίντα πιο κοντά στην επίθεση αυτή τη φορά (όπως πρέπει), τον Τζούρασεκ ως «8» και τον Ζουλ «6άρο»

MVP φυσικά ο Ζαν Ζουλ, απέναντι σε παίκτες ευρωπαϊκής κλάσης ήταν αρχοντικός και έδειξε οτι ο Άρης μπορεί να τον υπολογίζει για βασικό αν συνεχίσει έτσι. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει οτι δεν πρέπει να αποκτηθεί ένας ακόμη «6άρι».

Από εκεί και πέρα ο Λουίς Πάλμα μπορεί εκτός του γκολ με πέναλτι να μην «φάνηκε» πολύ επιθετικά (ίσως ήταν αγχωμένος λόγω των πολλών σκάουτερ που βρέθηκαν στο Βικελίδης) ήταν όμως πολύτιμος. Έβγαλε πάσες, μοίρασε παιχνίδι και γύριζε να μακράρει. στοιχεία που δεν δείχνει συνήθως.

Πολλή δουλειά από τον Μορόν που κάνει τα πάντα και σύντομα θα έρθουν και τα γκολ. Έτρεχε, πίεζε και γύριζε πίσω να βοηθήσει στα στημένα, γνωρίζοντας πως ο Οντουμπάτζο δεν παίζει στη φυσικά του θέση, έστω κι αν τελικά ο Άγγλος τα πήγε πολύ καλά δίπλα στον και πάλι ηγετικό Φαμπιάνο. Η φάση με την αντεπίθεση στην οποία ο Ζουλ βγάζει εξαιρετική μπαλιά και ο Μορόν εξαιρετική ασίστ στον Νταρίντα δείχνει πολλά για τις ικανότητες που υπάρχουν και ατομικά και ομαδικά.

Να κάνουμε αναφορά και στις αλλαγές που συνέβαλλαν στο να μην χαλάσει η καλή εικόνα του προηγούμενου διαστήματος και ειδικά ο Ματαρίτα που μπηκε αντί του Πάλμα έδωσε πολλές μάχες.

ΥΓ1: Στη φάση που ο Άρης κέρδισε το πέναλτι είναι 100% δουλεμένη στην προπόνηση. Το στημένο το εκτέλεσε, όχι ο Πάλμα ως συνήθως, αλλά ο Φεράρι που ξαναέδωσε στον Ονδουαριανό και εκείνος και πάλι στον Αργεντινό που πλέον είχε ανοικτό πεδίο για να σεντράρει ανενόχλητος. Αυτό για όσους λένε ότι η ομάδα είναι αδουλεύτη από τον Τερζή.

ΥΓ2: Ακόμη είμαστε αρχές Αυγούστου. Σε μερικές εβδομάδες ακόμη και εφόσον καλυφθούν τα κενά ο Άρης μπορεί να παίξει ακόμη καλύτερα. Δεν χρειάζεται γκρίνια.

ΥΓ3: Μπράβο στον επίσημο Άρη, τον κόσμο του, και τον Λουίς Πάλμα που τίμησαν τον οπαδό της ΑΕΚ, Μιχάλη Κατσουρή  που δολοφονήθηκε έξω από το γήπεδο της ομάδας που αγαπούσε. Οπως ο Αραούχο έτσι και ο οργανισμός Άρης έδειξε πως ξέρει να τιμάει και να ανταποδίδει. Το κοινό που βίωσε την απώλεια του Άλκη τίμησε τον Μιχάλη, γράψαμε στο Sportime.

ΥΓ4: Είναι εντυπωσιακό πως «κατέρρευσαν» οι αποδόσεις στον άσο, στις στοιχηματικές εταιρείες μετά τα πρώτα 5-6 λεπτά αφότου ξεκίνησε ο αγώνας. Η ορμή με την οποία μπήκε ο Άρης έφερε μαζικά πονταρίσματα και οι κίτρινοι έγιναν φαβορί!