Ο Άρης ηττήθηκε με 1-0 από τη Μπότεφ Πλόβντιβ (δείτε το γκολ) στη Βουλγαρία, όμως τα μηνύματα που βγήκαν σε ανθρώπινο και αγωνιστικό επίπεδο έχουν μεγαλύτερη σημασία από το αποτέλεσμα αυτό καθαυτό σε ένα φιλικό παιχνίδι. Δείτε εδώ τις φάσεις του φιλικού.
Φυσικά θα αρχίσω από το ανθρώπινο κομμάτι που ήταν και ο βασικός λόγος που έγινε αυτή η όμορφη γιορτή. Η δολοφονία τον Τόσκο Μποζατζίσκι και Άλκη Καμπανού από οπαδούς του ΠΑΟΚ, «ένωσαν» Μπότεφ και Άρη για μια ζωή. Οι οπαδοί αμφότερων πήγαν μαζί στο γήπεδο, φώναξαν συνθήματα ο ένας για τον άλλον και κυρίως φώναξαν ώστε αυτό το φαινόμενο με τις συνεχόμενες οπαδικές επιθέσεις να σταματήσουν επιτέλους.
Φώναξαν φυσικά και για δικαιοσύνη για τους δύο οπαδούς, η οποία στην περίπτωση του Τόσκο δεν αποδόθηκε στον βαθμό που έπρεπε, όμως με την απόφαση για εκείνη του Άλκη να είναι προ των πυλών, είναι κάτι παραπάνω από επιτακτικό να επιβληθεί αυτή τη φορά.
Στο αγωνιστικό ο Άρης είχε και πάλι διάθεση, έφτιαξε φάσεις, όμως είναι ξεκάθαρο ότι χρειάζεται άμεσα ενίσχυση σε κομβικές θέσεις. Γιατί ο «Θεός του πολέμου» έχει φροντίσει να γεμίσει σε ικανοποιητικό βαθμό τον πάγκο του μέχρι στιγμής, όμως όσον αφορά το βασικό σχήμα ακόμη είναι αρκετά πίσω.
Οι κομβικές θέσεις είναι πρώτα αυτή του αμυντικού χαφ που κατα τη γνώμη μου πρέπει να είναι δύο εν δυνάμει βασικοί, αφού ο Ντουκουρέ δείχνει οτι δεν μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά ούτε ως αλλαγή.
Δεύτερη θέση είναι αυτή του φορ, με τον Άρη να απειλεί αρκετές φορές απόψε, όμως οι περισσότερες εξ αυτών προήλθαν από έναν εξτρέμ, τον Λουίς Πάλμα (μέτρησε οκτώ τελικές) που το πιθανότερο είναι να αποχωρήσει.
Και βεβαίως χρειάζονται ακόμη δύο εξτρέμ που να είναι βασικοί ώστε να συμπληρώσουν κατάλληλα τον φορ που θα έρθει (Νταρίντα;). Οι δηλώσεις του Τόλη Τερζή μετά το τέλος του ματς («Περιμένουμε άλλους τρεις παίκτες για να ενσωματωθούν στην ομάδα»)δείχνουν πως αυτές οι προσθήκες έχουν δρομολογηθεί. Και η αλήθεια είναι οτι οι πληροφορίες λένε οτι όντως σύντομα θα καλυφθούν τα περισσότερα από αυτά τα κενά.
Σε όσα άρεσαν συμπεριλαμβάνεται ο νεαρός Μιχάλης Παναγίδης και έχει σημασία καθώς τις τελευταίες ημέρες ο Άρης έχει απωλέσει τα υπόλοιπα ταλέντα του που είχαν δείξει καλά στοιχεία (Καρακασίδης, Τανούλης, Χρυσόπουλος, Σγουρός). Ο Παναίδης ως δεξί εξτρέμ ήταν κινητικός, έκλεινε προς τον άξονα και γενικότερα άφησε ωραία γεύση.
Από εκεί και πέρα Ματαρίτα – Πάλμα είχαν τις συνεργασίες τους, ενώ ο Εμπακατά πρόσφερε ωραία ανεβάσματα. Βεβαίως με τα κενά που υπάρχουν στο ρόστερ ο Άρης δεν μπορει να κριθεί αυστηρά, καθώς ξεκίνησε με τέσσερις επιθετικογενείς ακραίους (Ματαρίτα, Εμπακατά, στα μπακ και Πάλμα, Παναγίδη). Και φυσικά χωρίς 6άρι, αφού κανείς εκ των Νταρίντα, Ρουπ και Πάβιτσιτς που συνθέσαν τον άξονα δεν είναι αμυντικά χαφ.
Κάπως έτσι η ομάδα του εμφάνισε ανισορροπία στο πρώτο ημίωρο και δέχθηκε το γκολ στο 17′, όμως από το 30’΄και τουλάχιστον ως το 60′ κατάφερε να «καμουφλάρει» σε μεγάλο βαθμό τις αδυναμίες της και σίγουρα δεν υστέρησε από τον σαφώς πιο έτοιμο αντίπαλό της.
Μάλιστα στο πρώτο 15λεπτο του Β΄ μέρους ο Άρης ήταν σαφώς πιο «ζωηρός» από τη Μπότεφ, είχε φάσεις για γκολ, όμως το… κλασικό πρόβλημα που έχει στο σκοράρισμα τον άφησε και πάλι «στείρο». Ο Οντουμπάτζο έδωσε πνοή, ο Παναγίδης «μετατοπίσθηκε» στον άξονα και μετά το 60′ παρά τις πολλες αλλαγές και την κούραση η ελληνική ομάδα συνέχισε να ελέγχει τον ρυθμό, όμως δεν ήταν πια τόσο δημιουργική επιθετικά.
Γενικότερα ο Άρης έδειξε όμως πως σαν ομάδα αρχίζει και βάζει τακτική στο παιχνίδι της, απλά της λείπουν αυτά 3-4 βασικά κομμάτια για να αρχίσει να «ρολάρει».