Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται μία νίκη σε ντέρμπι, μακριά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Super League. Φαντάζει τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά για τον δικέφαλο. Μια νίκη μέσα στην κατάμεστη έδρα του αιωνί0υ αντιπάλου Άρη.
Ένας Άρης που φέτος μετράει δύο νίκες και μία ισοπαλία απέναντι στην ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου, όντας η ομάδα που τον έχει αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά από όλες τις άλλες φέτος.
Σε κάθε περίπτωση το ντέρμπι με τον Άρη δεν θα έχει καμία σχέση με τρία προηγούμενα που έδωσε ο ΠΑΟΚ, κόντρα σε ΑΕΚ, Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Οι συνθήκες, το τάιμινγκ και τα δεδομένα είναι πιο δύσκολα κι ας είναι οι τρεις ομάδες σαφώς καλύτερες από τον Θεό του πολέμου και με πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ.
Πρώτα από όλα άλλο οι ασπρόμαυροι να παίζουν στην Τούμπα και άλλο στο Κλεάνθης Βικελίδης. Επίσης ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε τελείως «άδειος» μετά τα ευρωπαϊκά του παιχνίδια και ηττήθηκε εύκολα, ενώ το ίδιο εύκολα ηττήθηκε και ο Παναθηναϊκός που ήταν «καζάνι που βράζει» με τον Τερίμ, μετά και το μεγάλο διπλό που του είχε κάνει ο Άρης στη Λεωφόρο.
Όσον αφορά τη νίκη επί της ΑΕΚ, αυτή ήταν μια πραγματικά σπουδαία νίκη για τον δικέφαλο. Ωστόσο όταν η Ένωση προηγείται με 1-2 στο 75′ και στη συνέχεια… καταφέρνει και δέχεται δύο γκολ, περισσότερο ως «αυτοκτονία» του ηττημένου εξηγείται αυτό το αποτέλεσμα και λιγότερο ως επιτυχία του νικητή.
Επιπλέον, ένας σημαντικός λόγος που ο ΠΑΟΚ νίκησε σε αυτά τα τρία παιχνίδια ήταν και το γεγονός ότι οι αντίπαλοι του έδωσαν χώρο. Δεν μπορούν ομάδες όπως οι ερυθρόλευκοι, οι πράσινοι και η Ένωση να παίξουν πίσω από τη μπάλα. Του έδωσαν χώρους και το πλήρωσαν.
Με τον Άρη του Άκη Μάντζιου αυτό δύσκολα θα συμβεί, γι αυτό και οι κιτρινόμαυροι έχουν τέτοια αποτελεσματικότητα απέναντι στον αιώνιο αντίπαλό του. Δεν είναι τυχαίο οτι σε τρία ματς ο ΠΑΟΚ έχει βάλει μόνο ένα γκολ και μάλιστα οι ευκαιρίες που δημιούργησε ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Βεβαίως παρατηρεί κάποιος οτι στα ντέρμπι με τις ομάδες της Αθήνας ο Λουτσέσκου έπαιζε πιο «μαζεμένα» κρατώντας πιο «πίσω» την ομάδα του σε σχέση με ότι κάνει συνήθως όποτε αγωνίζεται σε μεγάλα ματς στην Τούμπα. Ισως λοιπόν να το κάνει και στο Βικελίδης, θέλοντας να ρίξει στην παγίδα τον αντίπαλό του, στην οποία τον έριχνε συνήθως ως τώρα.
Το θέμα είναι όμως οτι ο ΠΑΟΚ για να πάρει τον τίτλο θέλει νίκη και δεν αρκείται στην ισοπαλία. Συνεπώς όσο η ώρα θα κυλάει και δεν θα έρχεται ένα γκολ, τόσο πιο ανοιχτά θα αναγκάζεται να παίξει ο δικέφαλος. Αντιθέτως αν σκοράρει νωρίς ή πρώτος τότε θα μπορεί να παίξει πιο προσεκτικά και εκεί τα δύσκολα θα είναι για τον Άρη που δεν έχει άνεση με τις κλειστές άμυνες.
Από εκεί και πέρα ο Λουτσέσκου και οι παίκτες του θα έχουν να αντιμετωπίσουν την πιο εχθρική έδρα που μπορούν να βρουν και θα είναι κατάμεστη. Τη στιγμή μάλιστα που είναι το τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι της σεζόν, τη στιγμή που θέλει να δώσει ώθηση στην ομάδα του ενόψει τελικού του Κυπέλλου και που βεβαίως δεν θέλει σε καμία περίπτωση να δει τον αιώνιο αντίπαλο να στέφεται πρωταθλητής στο σπίτι του. Οπως φυσικά δεν θα ήθελε και ο ΠΑΟΚ να δει τον Άρη να παίρνει οποιοδήποτε τίτλο.
Στο ερώτημα αν ο ΠΑΟΚ μπορεί να κερδίσει και 4ο σερί ντέρμπι, η προϊστορία δείχνει οτι δεν είναι και τόσο σύνηθες. Για την ακρίβεια είναι σπάνιο.
Εν κατακλείδι όμως ναι, ο ΠΑΟΚ μπορεί να κερδίσει στο Βικελίδης, έστω και αν ο Άρης θα του βάλει πολύ δύσκολα αν «ξεχάσει» οτι σε μία εβδομάδα παίζει τελικό Κυπέλλου.
Γιατί το κίνητρο να πάρεις ένα πρωτάθλημα είναι (λογικά) μεγαλύτερο από το να κόψεις ένα πρωτάθλημα. Βεβαίως αυτό στο παιχνίδι Ολυμπιακός-ΑΕΚ δεν είδαμε, αλλά είδαμε το αντίθετο.
Εαν τελικά κερδίσει και 4ο ντέρμπι στη σειρά και μάλιστα μέσα στο Βικελίδης, τότε θα έχει πετύχει κάτι σπουδαίο και το πρωτάθλημα αυτό θα έχει ξεχωριστεί θέση στην ιστορία του.
Αν πάλι το χάσει, η προσπάθεια θα είναι άξια συγχαρητηρίων γιατί μετά τη Λαμία όλα φαίνονταν χαμένα και κατάφερε να κάνει ένα come back που κανείς δεν περίμενε. Θα το έχει χάσει όμως από τον αιώνιο αντίπαλο και αυτό θα έχει τις ανάλογες συνέπειες…