Τη στιγμή που φάνταζε ευάλωτη, ακριβώς τότε η Μπάγερν Μονάχου διέλυσε τη Λάτσιο και έδειξε ότι παραμένει η Νο1 ποδοσφαιρική δύναμη εκεί έξω.
Το 4-1 στο «Ολίμπικο» κόντρα στη Λάτσιο που προερχόταν από 7 συνεχόμενες εντός έδρας νίκες (σε όλες τις διοργανώσεις) συνιστά την απόλυτη επίδειξη δύναμης από πλευράς Μπάγερν Μονάχου. Φανερώνει επίσης πως ουδόλως έχει κορεστεί η δίψα της για νίκες και τρόπαια. Το αποτέλεσμα αυτό καθαυτό δεν συνιστά έκπληξη – πώς θα μπορούσε άλλωστε. Ήταν, όμως, αναπάντεχο αν αναλογιστούμε ποια ήταν η αμέσως προηγούμενη εικόνα που είχαμε από τους Βαυαρούς.
Επρόκειτο για μία εξαντλημένη ομάδα. Οι ίδιοι οι δικοί της άνθρωποι το παραδεχόντουσαν, το έθεταν τόσο ηχηρά. Οι βασικές απουσίες το έκαναν ακόμα πιο δύσκολο. Το 3-3 με την Αρμίνια Μπίλεφελντ στο «Αλιάντς Αρένα» και η ήττα (2-1) από την Άιντραχτ στη Φρανκφούρτη, αποτέλεσαν ξεκάθαρα σημάδια προβληματικής κατάστασης. Έδωσαν επίσης το δικαίωμα στη Λειψία να πλησιάσει σε απόσταση βολής (-2) στην Bundesliga. Κι όλα αυτά μόλις 10 ημέρες μετά την ολοκλήρωση ενός ιστορικού «6 στα 6» με την κατάκτηση (και) του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων.
Πώς όμως μπόρεσε να περάσει τόσο γρήγορα από το «είναι σε κρίση» στο «τρέμε κόσμε»; Πρώτα και κύρια, είναι αρετή που συναντάς μόνο σε πραγματικά μεγάλες ομάδες. Ξέχωρα από αυτή τη γενική συνθήκη, ένα κυρίως επιμέρους στοιχείο έκανε τους «λατσιάλι» να τρέχουν και να μη φτάνουν. Μιλάμε, κατά βάση, για την πίεση ψηλά που άσκησαν οι Βαυαροί. Ασφυκτική, ανηλεής. Με 11 παίκτες να παίζουν σαν ένα σώμα. Είναι βασικό χαρακτηριστικό του παιχνιδιού των πρωταθλητών Ευρώπης και κόσμου. Μόνο που στην τρέχουσα συγκυρία δεν είναι εφικτό (να γίνεται) συνέχεια. Με τόσο ασφυκτικό πρόγραμμα, η ομάδα πολύ απλά πρέπει να επιλέγει τα παιχνίδια που θα τα δώσει όλα. Κυνικό και αν ακούγεται.
Το ρόστερ είναι εξαιρετικό, αλλά δεν είναι τόσο γεμάτο για να εξυπηρετεί αδιαλείπτως το «στα κόκκινα». Υπάρχει μια μίξη… άκρων. Παικτών δηλαδή επιπέδου Μπάγερν από τη μια, και άλλων, που άλλοτε δεν θα περνούσαν ούτε απ’ έξω από το «Αλιάντς Αρένα». Ανισορροπία που φαίνεται, κοστίζει. Όταν όμως όλα είναι στην εντέλεια, όπως στη Ρώμη, τότε εξαφανίζεται. Η Μπάγερν μπήκε από το 1ο λεπτό φουλ συγκεντρωμένη. Είναι παρά πολλά τα ματς φέτος που βρέθηκε να κυνηγά στο σκορ, που άφησε να πάει χαμένο ολόκληρο το α’ ημίχρονο. Τώρα, με το που σφύριξε ο ρέφερι για την ανάπαυλα, είχε το ματς στο 3-0. Τεράστια και ειδοποιός διαφορά.
Ενσάρκωσαν την αλλαγή
Κομβικής σημασίας στην αγωνιστική ανάκαμψη της Μπάγερν Μονάχου ήταν η επιστροφή του Λέον Γκορέτσκα μετά την περιπέτεια με τον κορονοϊό. Οσο άντεξε (63 λεπτά), ο Γερμανός μέσος ήταν ο μοχλός που απελευθέρωσε ενέργεια, ο συνδετικός κρίκος στο παιχνίδι.
Προσθέτουμε και χειροκροτούμε το «ξεπέταγμα» του Τζαμάλ Μουσιάλα (φωτό). Ξεκίνησε το ματς ως Αγγλος, χρίστηκε σκόρερ στο Champions League μόλις στα 17 του και μετά τη λήξη μάθαμε ότι έγινε… Γερμανός (επέλεξε να εκπροσωπεί τα «πάντσερ» με το εθνόσημο) και ότι θα υπογράψει νέο συμβόλαιο. Μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα εκεί έξω. Σε ρόλο αντικαταστάτη του Τόμας Μίλερ, έθελξε, κέρδισε ουσία και εντυπώσεις. Είναι το μέλλον.
Πολύ καλός ήταν και ο Νίκλας Ζίλε σε ρόλο δεξιού μπακ (ευχάριστη έκπληξη), ενώ ο Λιρόι Σανέ έκανε ίσως την καλύτερη του εμφάνιση από τότε που πήγε στο Μόναχο.
Και βέβαια, υπάρχει πάντα η μεγαλύτερη δυνατή εγγύηση για τη γερμανική ομάδα. Η αποτελεσματικότητα του Λεβαντόφσκι μπροστά και του Νόιερ πίσω. Ευλογία, μοναδική.
Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση
Για τον Χάνσι Φλικ δεν ισχύει πια το «έχει περισσότερες κούπες από ήττες», έχουμε… ισοπαλία. Έχει 6 τρόπαια, όσες δηλαδή και ήττες σε 61 ματς. Και πάλι, εννοείται, απίθανο επίτευγμα. Ακόμα και αυτός ο τόσο πετυχημένος κόουτς, ο άνθρωπος των 14 νικών σε 15 ματς Champions League, τα ακούει συχνά. Είναι το φορτίο που κουβαλάνε όλοι όσοι κάθονται στον πάγκο των λεγόμενων mega κλαμπ.
Ομως, μην χάνουμε το μέτρο. Ο 56χρονος Γερμανός είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η Μπάγερν. Νιώθει, αντιλαμβάνεται και εξυπηρετεί απόλυτα το μέγεθος της αποστολής του. Θα είναι μεγάλο κρίμα αν φύγει το καλοκαίρι, αν η «παγωμάρα» που υπάρχει με τη διοίκηση για τη μεταγραφική πολιτική εξελιχθεί σε κάτι πιο βαρύ.
