Champions League: Κι όμως, η πρωτάρα Σάλτσμπουργκ είναι η καλύτερη ομάδα των «16»

Η πορεία της Red Bull Σάλτσμπουργκ ως την ευρωπαϊκή καταξίωση συνιστά μια θελκτική ιστορία υπομονής, πίστης και τεχνογνωσίας.

Στην πόλη που γεννήθηκε ο Μότσαρτ δεν θα μπορούσε παρά να ακούγεται μια γλυκιά ποδοσφαιρική μελωδία. Εντάξει, η πραγματικότητα δεν είναι τόσο ποιητική. Για μπίζνες μιλάμε σε τελική ανάλυση. Όχι για κλασική μουσική.

Αλλά υπάρχει κι εν προκειμένω μια αρμονία και μία δύναμη αλήθειας που θα μπορούσε να συναντά κανείς σε συνθέσεις του Βόλφγκανγκ Αμαντέους – συμπαθάτε μας για την τόλμη της σύγκρισης. Έχει να κάνει με το ταλέντο και την αξιοποίηση αυτού. Και η Σάλτσμπουργκ είναι ένα ποδοσφαιρικό κλαμπ-υπόδειγμα λειτουργίας. Η επιτυχία (και) στο τοπ ευρωπαϊκό επίπεδο αυτό επιβραβεύει, αυτό αναδεικνύει.

Κάνε υπομονή και πρώτα μάθε

Στον Όμιλο Red Bull έτσι κάνουν (τις) δουλειές. Με πλάνο. Μακροπρόθεσμο. Το ποδόσφαιρο δεν το έμαθαν με τη μία. Έφαγαν πολλάκις τα μούτρα τους μέχρι να καταλάβουν τι να κάνουν και πώς. Η ιστορία ξεκινάει τo 2005, όταν δηλαδή ο κολοσσός των ενεργειακών ποτών εξαγόρασε το κλαμπ. Αούστρια, για λίγο και Καζίνο,  Σάλτσμπουργκ την ξέραμε άλλοτε. Με αυτό το όνομα είχε αντιμετωπίσει την ΑΕΚ στη φάση των ομίλων του Champions League της σεζόν 1993-94.

Μετά την εξαγορά, άλλαξε όνομα. Άλλαξε και τα χρώματά της, από άσπρο-μωβ σε ερυθρόλευκα, για να είναι ίδια με αυτά της μαμάς-εταιρείας. Άλλαξε ως και το σήμα. Στην αρχή οι ντόπιοι εξοργίστηκαν για την καταπάτηση της παράδοσης – διόλου παράταιρο. Σνόμπαραν το καινούριο με όλο τους το «είναι». Αλλά ο καιρός άμβλυνε τα πάθη, έφερε τη λήθη, δημιούργησε νέα βάση οπαδών.

Η κληρονομιά του Ραλφ Ράγκνικ

Τα πρώτα χρόνια επίσης η αναζήτηση της ευτυχίας γινόταν μέσω της προσέλκυσης ξένων σταρ του αθλήματος. Γρήγορα πάντως οι «από πάνω» κατάλαβαν πως αυτή η συνταγή δεν οδηγεί κάπου. Πώς και πότε; Και κάτω από αυτήν την πέτρα τον Ραλφ Ράνγκνικ θα βρούμε. Στο πλαίσιο όσων πρέπει να περιμένουμε από έναν επαγγελματία όπως ο νέος προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Ο Γερμανός ανέλαβε διευθυντής ποδοσφαίρου του συλλόγου το 2012, στην πρώτη από μια σειρά θέσεων που κάλυψε στο γαλαξία της Red Bull. Αυτός έβαλε τις βάσεις. Ως το 2015 όταν και αφοσιώθηκε αποκλειστικά στη Λειψία. Αυτός πέρασε τη φιλοσοφία του «εντοπίζουμε και εξελίσσουμε το ταλέντο». Και την αγωνιστική λογική του επιθετικού ποδοσφαίρου με ασταμάτητο pressing ψηλά στο γήπεδο.

Η επιτυχία ούτε τώρα ήρθε από τη μια στιγμή στην άλλη. Δεν ήταν απλή δουλειά να πειστούν όλοι για τη χρησιμότητα και την αποτελεσματικότητα του μοντέλου. Αλλά ο καιρός έφερε τη δικαίωση. Όλοι παραδέχονται πια τη Σάλτσμπουργκ. Το πώς δουλεύει, το τι πρεσβεύει. Ο κόσμος επίσης ψήθηκε να στηρίξει την προσπάθεια. Γιατί είδε την ειλικρίνεια, την ευθύτητα και την αμεσότητα του project.

Η ευρωπαϊκή καταξίωση ήρθε αρχικά μέσω του Europa League, χαρακτηριστικά στο τσακ χάθηκε η πρόκριση στον τελικό το 2018. Το Champions League πάντως ήταν μια μόνιμα πονεμένη ιστορία. Απανωτές οι αποτυχίες στις προκριματικές φάσεις, με κάθε πιθανό ή απίθανο τρόπο, 11 (!) φορές συνολικά.

Κι όμως αυτό που άλλους θα τους διέλυε, γι’ αυτούς έγινε κίνητρο. Ξανά κάτω το κεφάλι, ξανά δουλειά. Το 2019 ήρθε επιτέλους η ώρα η καλή. Η επιστροφή στους ομίλους. Είχαν περάσει 25 χρόνια από τότε, με την ΑΕΚ…

Το μοντέλο υπηρετεί το σύνολο μέσω της υπέρβασης του ατόμου  

Και φέτος, η νέα υπέρβαση. Ή πιο σωστά, το νέο «τικ» στην πορεία εξέλιξης. Για μια ξανά πολύ όμορφη ομάδα στο μάτι. Με μέσο όρο τα 22 έτη είναι η πιο νεανική στο φετινό Champions League. Με τον Καρίμ Αντεγέμι ως πιο hot prospect. Δεν θα αργήσει η στιγμή που θα μοσχοπουληθεί κι αυτός.

Εξ αρχής άλλωστε αυτός είναι ο στόχος. Το μοντέλο λειτουργίας είναι τέτοιο ώστε πάντα υπάρχουν έτοιμοι οι επόμενοι «’Ερλινγκ Χάαλαντ», «Ναμπί Κεϊτά», «Νταγιό Ουπαμεκανό», «Σαντιό Μανέ» – ναι, όλοι αυτοί, και αρκετοί ακόμη, απ’ αυτά τα «σπλάχνα» βγήκαν- εντυπωσιακότατο!

Στην αυστριακή ομάδα έχουν συνείδηση πως αυτό που κάνουν θα έχει συνέπειες. Ότι δηλαδή κάποια στιγμή θα υπάρξει χάσμα ανάμεσα στα στάδια, τουτέστιν η αναπλήρωση των παικτών που πωλούνται δεν θα είναι άμεση. Αλλά είναι μια κατάσταση που αποδέχονται υπηρετώντας το γενικότερο σχέδιο τους. Το τίμημα που πρέπει να πληρώσουν για να… πληρωθούν.

Αντλούν σιγουριά από τη γνώση του ότι οι βάσεις τους είναι πολύ γερές. Διαθέτουν ένα παγκόσμιο δίκτυο scouting που ξέρει πολύ καλά τι αναζητά και πώς/πού να το βρει. Λειτουργεί με αυστηρά καθορισμένα κριτήρια, ταλέντου και χαρακτήρα.

Όλα εξίσου σημαντικά. Από μια βάση δεδομένων με περισσότερα από 400.000 ονόματα, θα ξεχωρίσουν μόνο λίγοι και εκλεκτοί. Με τέτοιο ξεψάχνισμα μειώνονται κατά πολύ οι πιθανότητες λάθους.

Κι όταν τελικά κάποιος νέος περάσει τις πύλες του προπονητικού κέντρου, θα βρει υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις και επαγγελματίες διαφόρων ειδικοτήτων που θα ασχολούνται με αυτόν αποκλειστικά ως άτομο. Διατροφή, τρόπος εκγύμνασης, προτερήματα, μειονεκτήματα κάθε ποδοσφαιριστής δουλεύεται ξεχωριστά. Μία διαδικασία σε αρμονία με το σύνολο.

Η Σάλτσμπουργκ τα φτιάχνει όλα με τα χεράκια της

Είναι αμφίδρομο, αφού πια στο «παιχνίδι» είναι έντονα και η φήμη. Παίκτες που παλιότερα θα σνόμπαραν τη Σάλτσμπουργκ, τώρα «τρέχουν» προς τα εκεί. Γνωρίζοντας ότι πάνε σε ένα εκκολαπτήριο διεθνούς φήμης, το οποίο όλα τα μεγάλα κλαμπ έχουν συνεχώς στο μόνιτορ τους. Υπάρχει κάτι σαν ISO ποιότητας.

Από «απλώς» ένα σκαλοπάτι προς το «αδελφάκι» από τη Γερμανία, τη Λειψία – ο Ντομινίκ Σομποσλάι είναι ένας από τους πολλούς που έχουν κάνει την… ενδοεταιρική μετακίνηση. Ως την αφρόκρεμα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Αν και, επιτρέψτε μας, να θεωρήσουμε και το αυστριακό κλαμπ μέλος της ελίτ. Γιατί εξυψώνει την αξία της σωστής δουλειάς, επειδή «μυρίζει» ποδόσφαιρο ως παιδεία και τρόπο λειτουργίας. Τα λεφτά σίγουρα υπάρχουν και έχουν βοηθήσει πολύ, αλλά η επιτυχία δεν αγοράστηκε. Χτίστηκε. Λιθαράκι λιθαράκι.

Και δεν υπάρχει πιο όμορφο από το να φτιάχνεις κάτι με τα χεράκια σου. Προφανώς, η Σάλτσμπουργκ δεν είναι η καλύτερη ομάδα των «16» του Champions League. Πώς θα μπορούσε, μια πρωτάρα; Αλλά δικαιούται να νιώθει πως είναι η καλύτερη στο πώς όρισε την πορεία της, στο πώς έφτιαξε τη μοίρα της για τα ψηλά ξεκινώντας από μια ταπεινή αφετηρία.