Κέιν – Αλεξάντερ Άρνολντ: Ντόπιοι ήρωες

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ρομαντικό στο ποδόσφαιρο από έναν ποδοσφαιριστή που έχει μεγαλώσει και ανατραφεί ποδοσφαιρικά σε μια ομάδα να καταφέρνει να την οδηγεί στη δόξα. Να κατακτά τρόπαια και διακρίσεις φορώντας τη φανέλα την οποία έμαθε να λατρεύει από πιτσιρικάς. Κέιν – Αλεξάντερ Άρνολντ είναι δύο λόγοι για τους οποίους οι οπαδοί των Τότεναμ και Λίβερπουλ νιώθουν περήφανοι πως έχουν έναν δικό τους άνθρωπο στον αγωνιστικό χώρο του «Μετροπολιτάνο».

Κι αν για τα «σπιρούνια» η εικόνα του Χάρι Κέιν να σηκώνει το τρόπαιο, είναι κάτι πρωτόγνωρο, βγαλμένο απ’ την πιο τρελή τους φαντασία (μέχρι νεοτέρας), για τους «ρεντς» ανήκουν αρκετοί στη σφαίρα του μύθου. Από τους Σμιθ, Κάλαχαν, ΜακΝτέρμοντ, Κέις και Τζόνσον της ομάδας του Πέισλι, τον Φιλ Τόμπσον, μέχρι και τους σύγχρονους. Τον άνθρωπο που έχει αφιερωμένο στο όνομά του κοτζάμ «Carragher’s Bar» στη Νέα Υόρκη και τον πιο διάσημο λιβερπούλιαν, μετά τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ.

«Η στιγμή που σηκώνεις το τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά πάνω από το κεφάλι σου είναι από αυτές που σου αλλάζουν τη ζωή», τα λόγια του (περί αυτού ο λόγος φυσικά) Τζέραρντ.

Κέιν – Αλεξάντερ Άρνολντ | Στη σφαίρα του μύθου

Ο Τρεντ Αλεξάντερ Αρνολντ έχει την ευκαιρία να ξεχωρίσει ως ο νεότερος (κατά τρεις μήνες από τον Φάρκλοου) ντόπιος scouser που θα νιώσει αυτό το συναίσθημα. Η δική του μεγάλη στιγμή έχει ήδη μείνει στην ιστορία. Το πιο εμβληματικό χτύπημα κόρνερ που έχει δει το «Ανφιλντ», για το χρυσό γκολ με την Μπαρτσελόνα.

Η μοίρα στέρησε από τον Κέιν την ευκαιρία να συμβάλει στην πορεία της Τότεναμ. Το έκανε με τον τρόπο του, προκαλώντας στο ημίχρονο τους συμπαίκτες του στη ρεβάνς με την Αγιαξ να αντιδράσουν. Δηλώνει έτοιμος, δεν μπορεί να χάσει αυτό το ματς. Τελευταία στιγμή θα αποφασίσει ο Ποτσετίνο το πώς και πόσο θα αγωνιστεί. Δεν είναι υπερβολή πως πρόκειται για μία από τις πιο σημαντικές αποφάσεις στην ιστορία των «σπιρουνιών». Για εκείνους ο Κέιν δεν απλά ο καλύτερός τους παίκτης, ο αρχηγός. Είναι μια φιγούρα που λοιδορούνταν στην αρχή ως θαύμα της μίας σεζόν. Ξεκίνησε από τα πολύ χαμηλά -τέσσερις δανεισμούς- μέχρι να καθιερωθεί.

Σε πείσμα όμως των καιρών που απαιτεί μεταγραφές εκατοντάδων εκατομμυρίων και σκάουτινγκ σε κάθε πιθανή άκρη που κλωτσούν μια μπάλα. Κέιν και Αλεξάντερ Άρνολντ είναι εκεί. Αυτοί που θα δώσουν το κάτι παραπάνω. Γιατί παίζουν για φανέλα που αγαπούν, γιατί θα μπορούσαν να είναι οι ίδιοι μαζί με τους οπαδούς στις κερκίδες και να φωνάζουν για κάποιον άλλο παίκτη της Τότεναμ ή της Λίβερπουλ.

Αυτό το συναίσθημα, τη σύνδεση που προσφέρει με τον κόσμο, δεν θα το νικήσει ποτέ και τίποτα.