Ο Κέβιν ντε Μπρόινε κυνηγά τη δόξα με τη Μάντσεστερ Σίτι στο Champions League και μαζί την εκπλήρωση του πεπρωμένου του.
«Πρέπει να μάθουμε. Δεν είμαστε επαρκώς καλοί». Εκείνη τη στιγμή ο Κέβιν ντε Μπρόινε δεν ήταν και τόσο θυμωμένος. Ήταν, περισσότερο, συνειδητοποιημένος. Είχε κάνει ειρήνη με το ότι καμιά αδικία δεν είχε εξωθήσει τη Μάντσεστερ Σίτι σε τρίτο συνεχόμενο αποκλεισμό από τα προημιτελικά του Champions League. Ότι τίποτα δεν είχε «κλέψει» η Λιόν και ότι ήταν οι ελλείψεις των «πολιτών», πνευματικά κυρίως, που τους είχε κάνει να μείνουν ξανά από νωρίς εκτός στόχου, να την πατήσουν από θεωρητικά υποδεέστερο αντίπαλο. Εννέα μήνες έχουν περάσει από τότε και η σοφία των λόγων του Βέλγου «μαέστρου» δεν θα μπορούσε να έχει βρει μεγαλύτερη δικαίωση σε βάθος χρόνου. Η Σίτι ετοιμάζεται, απόψε, να κατακτήσει για πρώτη φορά στην ιστορία της το ομορφότερο, το σπουδαιότερο, το πιο ισχυρό σε αξία τρόπαιο στο ποδόσφαιρο, σε συλλογικό επίπεδο. Ακριβώς επειδή αποδέχτηκε τις αδυναμίες της και δούλεψε σκληρά και στοχευμένα για να τις διορθώσει.
Απέτυχες; Δεν πειράζει. Προσπάθησε ξανά. Πιο προετοιμασμένος, πιο αποφασισμένος. Αυτό είναι το μάθημα (ποδοσφαιρικής) ζωής που μας δίνει η Σίτι και ο Ντε Μπρόινε, συγκεκριμένα. Και μιλάμε για έναν παίκτη που ήταν ήδη καλός. Πολύ καλός. Βασικά ήταν ο μόνος που δεν είχε κανείς να του προσάψει το παραμικρό. Εδώ κατάφερε και αναδείχτηκε πέρυσι καλύτερος της σεζόν στην Premier League, παρότι δεν έπαιζε στην πρωταθλήτρια (Λίβερπουλ). Ένα μόνο από τα πολλά που τον κάνουν μοναδικό, που τον κάνουν ένας από τους τοπ ποδοσφαιριστές στον κόσμο. Κι όμως, έβαλε μπροστά το συλλογικό, αφήνοντας κατά μέρος το ατομικό. Κάθε άλλο παρά σύνηθες σε ένα χώρο γεμάτο αλαζονείες, γεμάτο βεντετισμούς.
Πεδίο δόξας λαμπρό
Μπροστά του έχει ανοιχτεί ακόμα μεγαλύτερο πεδίο δόξας. Αν έρθει ο θρίαμβος στο Οπόρτο, τότε θα έχει βάλει το πρώτο «τικ» στα κουτάκια που πρέπει να έχει συμπληρωμένα μια μελλοντική «Χρυσή Μπάλα». Με το Euro 2020 να ακολουθεί και το Βέλγιο να κυνηγάει την εκπλήρωση του πεπρωμένου της λεγόμενης «χρυσής γενιάς» του, τότε μπορεί να το «δέσει» ακόμα περισσότερο. Προτρέχουμε, όμως. Κάθε πράγμα στον καιρό του και προς ώρας για τον Ντε Μπρόινε δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά ο σημερινός τελικός. Στους «16», στα προημιτελικά, στα ημιτελικά, παντού υπήρξε καθοριστικός για την ομάδα του, σκοράροντας και παίζοντας με αρτιότητα το ρόλο του ηγέτη.
Πόσο μακρινή είναι η απόσταση που έχει διανύσει αυτός ο παίκτης που πριν κοντά 8 χρόνια, όταν ήταν 22 ετών, απέρριψε με περισσή ευκολία ο Ζοσέ Μουρίνιο στην Τσέλσι. Γιατί ο Πορτογάλος δεν αντιλήφθηκε αυτή τη φοβερή και τρομερή δύναμη χαρακτήρα που κρύβεται πίσω από αυτά τα τόσο συχνά κατακόκκινα μάγουλα. Δεν είναι από ντροπή που γίνεται τόσο ρόδινος ο Κέβιν. Είναι επειδή δίνει ό,τι έχει και δεν έχει. Πάντα. Γι’ αυτό έγινε τόσο καλός. Παίζοντας με ζηλευτή επιτυχία σε όλες τις θέσεις του κέντρου και εσχάτως, σε ακόμα μια μεγάλη έμπνευση του Πεπ Γκουαρντιόλα, ως ψευτοεννιάρι. Γι’ αυτό και το τέλος της αποψινής βραδιάς μπορεί να τον βρει πρωταθλητή Ευρώπης. Απέναντι στην ομάδα που κάποτε δεν της έκανε…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Γιουβέντους – Επίσημο: Ο Μαξ Αλέγκρι επέστρεψε στον πάγκο της «Μεγάλης Κυρίας»