Ο Τιμπό Κουρτουά ήταν ανίκητος και ο MVP του θριάμβου της Ρεάλ Μαδρίτης στο Champions League. Ιδού πώς τα κατάφερε. Γενικώς και ειδικώς!
Δεν κρύβεται ποτέ. Ούτε φοβάται να πει αυτό που αισθάνεται, που πιστεύει – κάθε άλλο. Οι μετριοφροσύνες είναι για τους… μέτριους. Αυτός θεωρεί εαυτόν στους τοπ τερματοφύλακες παγκοσμίως. Βασικά τον καλύτερο, και το έχει πει πολλάκις δημοσίως. Κι αν κάποιοι είχαν αμφιβολίες, τα απανωτά masterclass του στο δρόμο για το 14ο, σβήνουν την όποια συζήτηση. «Χρειαζόμουν αυτό το Κύπελλο για να προσθέσω παραπάνω σεβασμό στο όνομά μου», το έθεσε ο Βέλγος γκολκίπερ.
Κουρτουά, ένας γεννημένος νικητής
Η απίθανη εμφάνιση στο «Σταντ ντε Φρανς», η καλύτερη ever για τερματοφύλακα σε τελικό Champions League, είναι το αποκορύφωμα μιας εκπληκτικής σεζόν. Και φέρνει στον αφρό όλα αυτά που κάνουν τον Κουρτουά το best of των πορτιέρε εκεί έξω. Μόνο κατά τύχη δεν έχει φτάσει σε αυτό το level.
Εν αρχή, είναι η ψυχολογία. Ο τύπος είναι γεννημένος νικητής. Δεν ταράζεται, δεν χάνει ποτέ την αυτοπεποίθησή του, δεν αμφιβάλει για τις δυνάμεις του. Ούτε συμβιβάζεται με οτιδήποτε λιγότερο από την πρωτιά. Από τότε που 16 (!) χρονών παιδάκι, έγινε βασικός γκολκίπερ της Γκενκ και λίγο μετά ο ήρωας της κατάκτησης του τίτλου, όσοι είδαν, κατάλαβαν.
Τα χέρια σαν σχοινί του Κουρτουά
Είναι εντυπωσιακό το πώς με ύψος 2 μέτρα είναι τόσο καλός και στα χαμηλά. Τόσο γρήγορος στις αντιδράσεις του. Τόσο «πλαστικός» στις κινήσεις του και στα «πάνω-κάτω». Για να καταλάβουμε, ακούμε προσεκτικά τι λέει ο προπονητής τερματοφυλάκων Γκι Μάρτενς. Ο εκπαιδευτής του στα χρόνια που σχηματιζόταν ως άνθρωπος και επαγγελματίας, στην Γκενκ.
«Τα χέρια του είναι ένα απίθανο ατού. Τα χρησιμοποιεί πάντα σαν ένα στοιχείο προβολής στο έδαφος, ένα είδος χαμηλού κέντρου βάρους, που ξεκινάει από τον ώμο και καταλήγει στον καρπό. Ο Τιμπό τα χρησιμοποιεί σαν σχοινί, το οποίο τραβιέται απότομα, και του επιτρέπει να βουτάει πολύ γρήγορα. Είναι λεπτομέρειες αυτές, αλλά όταν επαναλαμβάνονται χωρίς σταματημό, γίνονται αυτοματισμοί».
Οι διαστάσεις τον έφεραν σε άλλη… διάσταση
Και έχει κι άλλα, πιο εξειδικευμένα. Η μέθοδος χωρίζεται σε δύο μέρη. Το δισδιάστατο και το τρισδιάστατο. Δισδιάστατη αποκαλείται όλη η ζώνη της γραμμής του τέρματος, γιατί ο τερματοφύλακας πρέπει να μπορεί να καλύψει περιφερειακά τις γωνίες του. Τρισδιάστατη είναι η ζώνη που βρίσκεται ανάμεσα στο σημείο του πέναλτι και στο έμπα της μεγάλης περιοχής, που δίνει μια σφαιρική οπτική άποψη του αγωνιστικού χώρου.
Του Τιμπό τα βασικά ατού και αυτά που έχει δουλέψει περισσότερο, είναι αυτά πάνω στη γραμμή, τα του 2D δηλαδή. Παίζει πιο παραδοσιακά τη θέση, σε σύγκριση για παράδειγμα με τον Μάνουελ Νόιερ, που λειτουργούσε και λειτουργεί πολύ με βάση τις εξόδους. Γιατί εκεί αξιοποιεί πλήρως τη σωματοδομή του.
Η εξάσκηση σε κάνει τέλειο
Με αυτό ως βάση, βελτίωσε και τα υπόλοιπα στοιχεία του παιχνιδιού του, με πολλή και σκληρή δουλειά, καθημερινά. Ποτέ συνεπώς δεν ψάχνει να διώξει όπου να ναι την μπάλα, αναζητά πάντα να βρει ελεύθερο συμπαίκτη και να ξεκινήσει στρωτά η επίθεση. Απλά λόγω σωματοδομής και στιλ, πολλοί δεν του αναγνωρίζουν αυτό το πλεονέκτημα. Κακώς.
Με την πάροδο του καιρού και με την επιστημονική δουλειά που γίνεται στη Ρεάλ με ανθρώπους κορυφαίους στο αντικείμενό τους, έχει εξελίξει κατά πολύ το παιχνίδι με τα πόδια του. Παίζει πια πολύ καλά και με το δεξί, που ‘ταν άλλοτε το αδύνατο του σημείο. Αυτό στέλνει σήμα στους αντίπαλους φορ πως είναι άχρηστο να προσπαθήσουν να τον πιέσουν. Δεν θα την πουλήσει την μπάλα.
Τι κάνει όμως κατά βάση τέλεια o Κουρτουά και γι’ αυτό εν κατακλείδι είναι ο καλύτερος; Αναγκάζει τον αντίπαλο να στείλει την μπάλα εκεί που θέλει, με τέλεια κάλυψη του χώρου. Η αίσθηση της πρόληψης. Δεν περιμένει τη δράση για να αντιδράσει. Αλλά επηρεάζει τη δράση. Με μια κίνηση που κάνει πάνω στη γραμμή του, με μια άλλη που δεν κάνει, «ορίζει» αυτός το περίγραμμα. Τα ρεφλέξ, τα φυσικά προσόντα, κάνουν τα υπόλοιπα. Γιατί αυτά πάνε μαζί. Ο συνδυασμός φέρνει το τέλειο. Η εξάσκηση, επίσης.