Ο Μαουρίσιο Ποτσετίνο αναφέρει συχνά στις δημόσιες τοποθετήσεις τους, το «τελικό βήμα», χωρίς να ορίζει τι είναι αυτό για την ομάδα του. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Αυτό που λείπει από την ομάδα του είναι ένα τρόπαιο, αυτό που θα επαναφέρει τη νοοτροπία νικητή που τόσο έχει λείψει.
Το Τσάμπιονς Λιγκ όμως είναι διοργάνωση που… διαλέγει τον νικητή, δεν το επιλέγουν οι ομάδες να το διεκδικήσουν. Η Γιουβέντους πέρυσι έδωσε ένα καλό μάθημα στα «σπιρούνια». Τη στιγμή που νόμισαν πως είχαν την κατάσταση υπό έλεγχο, πως δεν γίνεται να χάσουν την πρόκριση, όλα ήρθαν τούμπα. Κάπως έτσι η Τότεναμ έχει από την εποχή του Χάρι Ρέντναπ, το 2011 να βρεθεί στις οκτώ κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης.
Η Ντόρτμουντ δεν είναι Γιουβέντους, είναι όμως η καλύτερη ομάδα της Γερμανίας αυτή τη σεζόν, μια από τις λίγες επίσης που μπορούν να ανταγωνιστούν τους Λονδρέζους σε (υψηλότατο) επίπεδο ποδοσφαίρου που παίζει. Χωρίς Κέιν και ο Αλι ο δείκτης δυσκολία ανεβαίνει επικίνδυνα για το βήμα που τόσο θέλει ο Ποτσετίνο.
ΧΙΟΥΝΓΚ ΜΙΝ ΣΟΝ
Ασταμάτητη επιθετική μηχανή
«Δεν με νοιάζει που αγωνίζομαι. Το βασικό είναι να είμαι μέρος της δράσης. Μπορώ να παίξω δεξιά, αριστερά, στο κέντρο της επίθεσης ή πίσω από τον φορ», έλεγε το 2010 στην Hamburger Morgenpost ο Σον, συστήνοντας τον εαυτό του στους φίλους του Αμβούργου. Εννέα χρόνια μετά τα λόγια του βγαίνουν απολύτως αληθινά. Για έναν Νοτιοκορεάτη, που μετανάστευσε στα 16 του στη Γερμανία ώστε να κυνηγήσει το όνειρό του, να αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο, τα έχει καταφέρει άριστα.
«Στην πατρίδα μου λένε πως πρέπει να κάνεις όνειρα μεγαλύτερα κι απ’ αυτά που μπορούν να πραγματοποιηθούν. Το δικό μου είναι να κατακτήσω στη Χρυσή Μπάλα». Η τρομερή σεζόν που κάνει φέτος με την Τότεναμ, μπορεί να μην αρκεί -ακόμα- για αυτό, αλλά η εξέλιξη του παίκτη που συστήθηκε στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι μέσω στην Μπουντεσλίγκα, είναι θεαματική. Τα ασταμάτητα τρεξίματα, οι άριστες εκτελέσεις που είχαν συνηθίσει από αυτόν σε Αμβούργο και Λεβερκούζεν, όλα τους μέγιστες πηγές κινδύνων για τη Ντόρτμουντ ελλείψει του Κέιν.
ΤΖΕΪΝΤΟΝ ΣΑΝΤΣΟ
Next big thing
Ο Εμπαπέ άνοιξε δρόμους για όλα τα παιδιά-θαύματα αυτού του κόσμου. Απέδειξε πως όταν κάποιος είναι ταλέντο μοναδικό, όσο ακατέργαστος ποδοσφαιριστής κι αν είναι λόγω ηλικίας, μπορεί να κάνει τη διαφορά σε οποιοδήποτε επίπεδο. Αυτός κατέκτησε πρωτάθλημα Γαλλίας, Μουντιάλ, πριν παραδώσει τη… σκυτάλη του νέου χρυσού ταλέντου για τη σεζόν που διανύουμε στον Τζέιντον Σάντσο. Μετά από 8 γκολ και 13 ασίστ σε ηλικία 18 ετών, την πορεία προς τον τίτλο της Ντόρτμουντ και το ντεμπούτο του με την εθνική Αγγλίας, δεν πλέον άγνωστη φάτσα.
Υπολογίζεται από αντιπάλους, τραβάει πάνω του την προσοχή. Αυτό επιδίωξε φεύγοντας από τη Μάντσεστερ Σίτι που δεν διέβλεπε περίπτωση να πάρει ευκαιρία στο άμεσο μέλλον. «Οσα ήλπιζα έγιναν πραγματικότητα: η πόλη ζει για το ποδόσφαιρο, οι νεαροί παίκτες στηρίζονται από το κλαμπ», αναφέρει για τη γενναία του επιλογή να πάει στην Ντόρτμουντ. Στο «Γουέμπλεϊ» επιστρέφει για πρώτη φορά ως αντίπαλος, εν τη απουσία του Ρόις ως ο πολυτιμότερος των Βεστφαλών, για να δείξει στην πόλη που μεγάλωσε πως είναι όσα λένε: το next big thing του αγγλικού ποδοσφαίρου.