Μπορεί να μην σκόραρε, αλλά ο Γιώργος Γιακουμάκης ήταν από τους πλέον κομβικούς παίκτες της Σέλτικ στο χθεσινό (2/2) θρίαμβο επί της Ρέιντζερς (3-0).
Ένας επιθετικός, ο κάθε επιθετικός, κρίνεται από τα γκολ του. Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα ‘ναι. Δεν είναι ωστόσο όλοι οι δείκτες μετρήσιμοι. Δεν αποτυπώνονται όλα σε στατιστικά. Ο «Γιάκου» ήταν ένας εκ των κορυφαίων στην τριάρα επί της αιώνιας αντιπάλου τους, που τους επέτρεψε να προσπεράσουν κατά ένα βαθμό στη μάχη για τα πρωτεία της κατάταξης. Κι ας μην σκόραρε.
Σε ένα από τα πιο μονόμπαντα Old Firm των τελευταίων ετών. Όλοι οι παίκτες των Κελτών έκαναν στο γήπεδο αυτό που τους είχε ζητηθεί, αυτό που είχαν αναλάβει. Ειδικά στο α’ μέρος όταν και διαμορφώθηκε το τελικό σκορ.
Αυτό που δεν λένε τα κομπιούτερς και οι αριθμοί
Η στείρα καταγραφή δεν εντυπωσιάζει για τον «Γιάκου». Κάθε άλλο. Άγγιξε την μπάλα συνολικά μόλις 13 φορές, έχασε τις 7 από τις 8 μονομαχίες στις οποίες ενεπλάκη. Αυτά, όμως, που δεν λένε τα… κομπιούτερς και οι αριθμοί είναι πόσο πολύ «ζύγιζε» η παρουσία του άλλοτε ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ στην αντίπαλη περιοχή.
Το δίδυμο της άμυνας των «τζερς», Κάλβιν Μπάσεϊ και Κόνορ Γκόλντσον δεν μπόρεσε στιγμή να χαλαρώσει. Είχαν μόνιμα κατά νου πώς θα συγκρατήσουν τον Γιακουμάκη, ενόσω αυτός κινούταν αδιάκοπα και με αστείρευτη ενέργεια. Τραβούσε συνεχώς παίκτες πάνω του, απελευθερώνοντας χώρους για τους συμπαίκτες του.
Εντυπωσιακό το πόσο ακούραστα πρέσαρε, το πόσο «σπαταλήθηκε». Το πώς με τις κινήσεις του πόρωνε την εξέδρα, σε ένα πάθος μεταδοτικό, σε μια σχέση πάθους που έχει αρχίσει να δημιουργείται. Στη Σκωτία, ο κόσμος ταυτίζεται με τέτοιου είδους παίκτες. Που τα δίνουν όλα για το καλό της ομάδας, που δίνουν ό,τι έχουν χωρίς εκπτώσεις. Υπάρχει αγάπη εδώ.
Ο Γιακουμάκης άγγιξε το γκολ δύο φορές
Και βέβαια, το γκολ δεν ήταν μακριά, καθόλου. Δύο φορές το άγγιξε ο Γιακουμάκης. Αλλά ο 40χρονος ΜακΓκρέγκορ έδειξε αντανακλαστικά 20άρη. Πρώτα σε κεφαλιά-δυναμίτη του Έλληνα φορ και μετά σε σουτ – απίστευτο το πώς το έβγαλε.
Η ζεστή αγκαλιά του Άγγελου Ποστέκογλου στον περσινό πρώτο σκόρερ της Eredivisie μόλις τον έβγαλε αλλαγή στο 62’ (δεν υπήρχε λόγος να κουράζεται παραπάνω, η δουλειά είχε γίνει) ήταν αυτή ενός ευτυχισμένου προπονητή. Γιατί είδε τον παίκτη του να κάνει ακριβώς όσα του ζήτησε και ακόμη παραπάνω.
Αν είχε σκοράρει, ναι, θα ‘ταν το τέλειο. Αλλά, δεν αμφιβάλουμε, πως με αυτή τη νοοτροπία είναι θέμα χρόνου να αρχίσουν τα γκολ να έρχονται σωρηδόν. Η διαδικασία του restart έχει ξεκινήσει…
Σκόραρε σε δύο συνεχόμενα ματς, σε πρωτάθλημα και Κύπελλο. Μετά, με Νταντί Γιουνάιτεντ και Ρέιντζερς δεν τα κατάφερε για λίγο, στις λεπτομέρειες. Είναι στο σωστό δρόμο. Αναμφίβολα. Για να δείξει πως το περσινό στη Φένλο μόνο εφήμερη χαρά δεν ήταν.
