Μπορεί η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία να αποτελεί την κορυφαία ποδοσφαιρική αρχή της χώρας, ωστόσο εκείνη «καταφέρνει» να απαξιώνει συνεχώς με όποιον τρόπο μπορεί το ποδόσφαιρο της πατρίδας μας.
Η γκάφα ολκής με τον «αποκλεισμό» τεσσάρων διεθνών παικτών με το Γιβραλτάρ χωρίς να είναι τιμωρημένοι αποτελεί άλλο ένα κομμάτι στο… προβληματικό παζλ που έχει δημιουργηθεί.
Πρόκειται για μια γκέλα που όμοιά της δύσκολο να βρεθεί και που μας κάνει να… ευχαριστούμε που βρέθηκε στο δρόμο μας μια από τις χειρότερες ομάδες των προκριματικών του EURΟ.
Φυσικά, το ακόμα χειρότερο είναι πως η -υποτιθέμενη- τιμωρία δεν σβήστηκε, άρα αν πάρουν μια κάρτα στο επόμενο παιχνίδι με την Ιρλανδία, θα χάσουν την εντός έδρας αναμέτρηση με την Ολλανδία!
Όπως και να ‘χει, το συγκεκριμένο ζήτημα έρχεται να προσθέσει ακόμα περισσότερα ερωτηματικά στο τι πραγματικά συμβαίνει το τελευταίο διάστημα στην ΕΠΟ.
Είχαν προηγηθεί οι κλήσεις των διεθνών που ξεσήκωσαν θύελλα συζητήσεων και αντιδράσεων, καθώς παίκτες που είναι φορμαρισμένοι δεν επιλέχθηκαν από τον Γκουστάβο Πογέτ.
Ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα αποτελεί ο Κώστας Φορτούνης, ο οποίος κουράστηκε να παίζει τα παιχνίδια του Ουρουγουανού τεχνικού, με τους λόγους για τους οποίους δεν τον επέλεξε να παραμένουν ουσιαστικά άγνωστοι.
Ακολουθεί ο αποκλεισμός του Γιάννη Κωνσταντέλια, σε μια κίνηση που προκαλεί επίσης απορία, καθώς πρόκειται για το μεγαλύτερο ταλέντο του ελληνικού ποδοσφαίρου αυτή τη στιγμή, ενώ έχει ξεκινήσει εκπληκτικά την σεζόν.
Μάλιστα, το πλέον… περίεργο είναι πως ο ίδιος ο Πογέτ πούλησε «τρέλα» σε μία προσπάθειά του να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, τονίζοντας πως μίλησε με τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ, εξηγώντας τους γιατί δεν κλήθηκε ο νεαρός μεσοεπιθετικός.
Σε αυτό το σημείο εύλογα θα πει κάποιος ότι υπό φυσιολογικές συνθήκες ο Ομοσπονδιακός προπονητής μιας Εθνικής μιλάει απευθείας και μόνο με τον εκάστοτε παίκτη για έναν ενδεχόμενο αποκλεισμό του από τις κλήσεις, χωρίς να δίνει εξηγήσεις και στους συλλόγους.
Παράλληλα, εντόνως σχολιάστηκαν και οι απουσίες του Χρήστου Μανδά και του Τάσου Δουβίκα, που πήραν μεγάλες μεταγραφές για Λάτσιο και Θέλτα αντίστοιχα.
Φυσικά, στην όλη εξίσωση δεν βάζουμε το χρόνιο πρόβλημα του προπονητικού κέντρου της Εθνικής ομάδας, η οποία αναγκάζεται να γυρνάει δεξιά κι αριστερά, παραμένοντας… άστεγη στην ίδια της τη χώρα.
Όλο αυτό λοιπόν το απίστευτο μπάχαλο ανοργανωσιάς δεν είναι δυνατόν να μην επηρεάζει τα στεγανά της Εθνικής μας ομάδας και να δημιουργεί ζήτημα στους ίδιους τους ποδοσφαιριστές.
Με λίγα λόγια, το καλοκαίρι του 2014, όταν φτάσαμε ένα πέναλτι μακριά από τα προημιτελικά του Μουντιάλ, φαντάζει τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά ταυτόχρονα. Σε όλους τους τομείς.