Η Εθνική Ελλάδας του Γιοβάνοβιτς μεγάλωσε, αλλά όχι τόσο πολύ και τόσο γρήγορα για να μπορέσει να πανηγυρίσει και να διαχειριστεί μια δεύτερη διαδοχική επιτυχία απέναντι στην Αγγλία.
Η ποδοσφαιρική λογική έλεγε οτι η Εθνική Ελλάδας χάνει από την αντίστοιχη της Αγγλίας. Και ας είχε 7-8-9 απουσίες. Αυτό λέει η λογική. Αυτό ήταν και το φυσιολογικό. Μην το πάμε στο άλλο άκρο.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει αλλάξει πολλά στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Έχει δώσει μια ταυτότητα, ένα αγωνιστικό πλάνο, μια ηρεμία, καλό κλίμα και ισορροπία στα αποδυτήρια και ένα.. κάποιο μέταλλο. Μέχρι εκεί όμως. Τα υπόλοιπα θέλουν χρόνο. Ή μάλλον χρόνια.
Από τις ήττες από κάτι Φερόε και άλλα ποδοσφαιρικά… χωριά της Ευρώπης, έφτασε να κάνει το 4Χ4 στον όμιλο της στο Nations League, με Aγγλία included, και γνώρισε την πρώτη της ήττα την προτελευταία αγωνιστική από τα «Λιοντάρια» μέσα σε ένα γεμάτο ΟΑΚΑ. Mατς που με κάτι προπονητές – κλόουν θα ήταν χαμένο από την… κλήρωση!
Και επειδή κάπου χάνεται και λιγάκι η μπάλα. Το φυσιολογικό ήταν να μην κερδίσει. Το ποδοσφαιρικά μη λογικό, ήταν αυτό που έγινε πριν κανά μήνα περίπου. Να κερδίσει την Αγγλία μέσα στο Γουέμπλεϊ. Το να την κερδίσει και δεύτερη φορά, φεύγει και από το παράλογο και αγγίζει τη σφαίρα της (επιστημονικής) φαντασίας.
Ο Γιοβάνοβιτς έχει βάλει την Εθνική σε μια σειρά. Έχει αλλάξει πολλά πράγματα και δείχνει να έχει μπει στο σωστό δρόμο. Από το μπήκε στο σωστό μονοπάτι, μέχρι να το… τερματίσει κιόλας έχει πολλά ποδοσφαιρικά βήματα να κάνει. Μια Εθνική που πριν κάποια χρόνια, έφτασε να… μπουσουλάει ποδοσφαιρικά και να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια της.
Μην ζητάμε λοιπόν τρέλες. Προπονητής υπάρχει, υλικό υπάρχει, καλό κλίμα επίσης. Όλα στην ώρα τους. Αλλά δεν έχει έρθει ακόμα.
Ένα δεύτερο σερί θετικό αποτέλεσμα κόντρα στους Άγγλους, μόνο ζημιά θα έκανε μακροπρόθεσμα στην ομάδα του Γιοβάνοβιτς. Ακόμα δεν έχει μεγαλώσει τόσο για να μπορέσει να διαχειριστεί τέτοιες επιτυχίες.