Η προσπάθεια πρόκρισης στο EURO 2024 μόνο εύκολη δεν είναι για την Εθνική Ελλάδας. Απαιτούνται υπερβάσεις απέναντι στις παραδοσιακές δυνάμεις του γκρουπ (Γαλλία – Ολλανδία), εξαιρετική απόδοση κόντρα στην υπολογίσιμη Ιρλανδία και σοβαρότητα με το Γιβραλτάρ.
Παράλληλα, χρειάζεται και εύστοχη στελέχωση. Για να ακριβολογούμε, ο Γκουστάβο Πογέτ καλείται να φέρει παίκτες στη «γαλανόλευκη» που όχι μόνο έχουν ποδοσφαιρικό εκτόπισμα, αλλά και ρέντα.
Στην πρώτη και εύκολη «πίστα» των κλήσεων, ο Ουρουγουανός πήρε ουσιαστικά αυτό που ήθελε στην Πορτογαλία (3-0 το Γιβραλτάρ), αλλά στο φιλικό με τη Λιθουανία, το παρθενικό ματς στη νεότευκτη «OPAP Arena» διαπιστώθηκε ένα μικρό «φάουλ». Όχι κάτι βέβαια που δεν μπορεί να διορθωθεί στο άμεσο μέλλον.
Το πρόβλημα της ομάδας στη μετουσίωση των φάσεων σε γκολ ήταν έκδηλο στη Νέα Φιλαδέλφεια. Παρά την παρουσία Παυλίδη και μετέπειτα Γιακουμάκη, το γκολ δεν ήρθε. Κι ίσως διότι απουσίαζε ο πιο φορμαρισμένος Έλληνας επιθετικός τη δεδομένη στιγμή.
Ο Τάσος Δουβίκας είναι ο πρώτος σκόρερ στην Eredivisie, αλλά δεν επιλέχθηκε από τον Πογέτ σ’αυτό το «παράθυρο» υποχρεώσεων.
Υπό άλλες εποχές (2004-2012), όπου η σταθερή παρουσία σε μεγάλες διοργανώσεις ήταν σχεδόν βέβαιη, αυτή η μη κλήση δεν θα προκαλούσε πρόβλημα. Πλέον όμως, με την Ελλάδα στη θέση Νο51 του FIFA Ranking, κάθε αγώνας, έστω και φιλικός, αποτελεί ευκαιρία ανέλιξης.
Πέρα από το οικογενειακό κλίμα, τη σύμπνοια και όλα τα… ρομαντικά, απαιτείται και αυστηρή αντιμετώπιση με το ρόστερ. Αν ένας παίκτης «πετάει» τον καλείς, δεν του δίνεις… ρεπό. Επαναλαμβάνεται το παραπάνω, διότι δεν είμαστε ούτε Γερμανία, ούτε Ισπανία, ούτε Αγγλία με χίλιες δύο επιλογές.
Το μομέντουμ «χτίζεται» (και) από φορμαρισμένους παίκτες, όχι μόνο από χημεία. Και στο ματς με τη Λιθουανία, η απουσία Δουβίκα «φώναζε». Αυτά προς γνώση και συμμόρφωση, ενόψει των δύσκολων αναμετρήσεων που έρχονται…
