Μπορεί η European Super League να τελείωσε πριν καν αρχίσει, αλλά μέσα σε όλη αυτή την «τρέλα», ειπώθηκε και μία μεγάλη, άβολη, αλήθεια.
Ζωγράφισε ένα μαύρο, δραματικό πορτρέτο για το μέλλον του ποδοσφαίρου. Αυτοανακηρύχτηκε σωτήρας του σπορ ως πρόεδρος της European Super League. Πριν ο Φλορεντίνο Πέρεθ καταταχθεί στις συνειδήσεις των ποδοσφαιρόφιλων ως προδότης του ίδιου του αθλήματος και εν τέλει ενορχηστρωτής ενός φιάσκου, παραχώρησε μία ήδη ιστορική συνέντευξη. Με ατάκες τεχνοκρατικές, γεμάτες κυνισμό. Τι άλλο είναι η παραδοχή ότι η απόσχιση από την UEFA ήταν η μόνη λύση που έβρισκε ώστε να μη χρεοκοπήσουν τα mega club όπως το δικό του (Ρεάλ Μαδρίτης), που επί μακρόν έζησαν πάνω από τις δυνατότητές τους; Ωστόσο, έβγαλε στον αφρό και μία άβολη αλήθεια. Για την οποία δεν λέγονται πολλά. Ίσως επειδή ακόμα δεν είμαστε σίγουροι η πολύ απλά επειδή οι μεγαλύτεροι – που μιλούν και ακούγονται περισσότερο – δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει.
Είναι τα παιδιά. Οι έφηβοι. Οι νέοι λίγο πάνω από τα 20. Όλοι αυτοί μεγαλώνουν ως μια γενιά που δεν έχει μάθει να κάνει υπομονή. Έμαθε να ζει μπροστά σε μια οθόνη, βασικά δεν μπορεί καν να φανταστεί ότι υπήρξε εποχή χωρίς κινητά τηλέφωνα ή ίντερνετ. Έμαθε να καταναλώνει γρήγορα, να έχει τα πάντα διαθέσιμα με ένα μόνο «κλικ» στην προέκταση του χεριού της, τα smartphone. Για σημαντικό μέρος αυτής της γενιάς το να κάτσει να δει ένα ματς διάρκειας 90 λεπτών μοιάζει ενίοτε ως και με βασανιστήριο. Δεν έχει μάθει να αφοσιώνεται σε ένα και μόνο πράγμα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα γκολ, κάποια σημαντική ή αστεία φάση, τα στιγμιότυπα, τέλος. Είναι τα παιδιά του TikTok. Βίντεο 40 δευτερολέπτων το πολύ και πάμε στο επόμενο.
Οι «Legacy Fans» και το «αύριο»
Οι άνθρωποι της ESL μιλούσαν στις συζητήσεις τους για τους παραδοσιακούς οπαδούς με τον όρο «legacy fans» εμμένοντας στο ότι αυτοί δεν τους ενδιαφέρουν, αφού ανήκουν στο παρελθόν. Στο «θέλω» τους ήταν, είναι, αυτό που αποκαλούν οι «φαν του αύριο». Η νέα γενιά. Πώς το είπε ο Πέρεθ; «Τα παιδιά παίζουν videogames και βρίσκουν τα ποδοσφαιρικά παιχνίδια βαρετά επειδή κρατάνε πολύ ώρα. Έρευνες έχουν δείξει ότι το 40% των ανθρώπων ηλικίας από 16 ως 24 ετών δεν ενδιαφέρονται για το ποδόσφαιρο και ότι η τάση είναι περαιτέρω πτωτική. Πρέπει να εξελιχθούμε, πρέπει να αλλάξουμε, αλλιώς δεν θα αντέξουμε. Αν τα παιδιά λένε ότι τα ματς κρατάνε πολύ ώρα, ίσως τότε να πρέπει να κόψουμε τη διάρκεια των αγώνων…».
Εδώ έχουμε μια ανάγνωση της πραγματικότητας με μια, το λιγότερο, συζητήσιμη λύση και υπό ένα συγκεκριμένο βλέμμα. Καθότι και δικαίως θα αναρωτηθεί κανείς: «Τα δοκιμάσαμε όλα ώστε να πάμε στην περικοπή της διάρκειας; Ωστε να πάμε στα ματς μόνο ανάμεσα στις ίδιες και στις ίδιες ομάδες;». Σαφώς όχι. Δεδομένα δεν έχουν γίνει ούτε καν τα βασικά ώστε να νιώσουν οι πιτσιρικάδες ότι είναι μέρος αυτού που λέμε «ποδοσφαιρική κοινότητα». Τους έδωσε κάποιος την ευκαιρία, για παράδειγμα με μειώσεις τιμών στα εισιτήρια, να δουν από κοντά τους αγώνες σε βάθος χρόνου; Αναζητήθηκαν τρόποι να επικοινωνήσουν πιο άμεσα με τους παίκτες που ομορφαίνουν το άθλημα; Και βεβαίως, τους δίνεται η διέξοδος να αθληθούν, είναι προτεραιότητα, σχολείων, γονέων και Αρχών, να μάθουν από μικρά τα οφέλη της άσκησης, σωματικά και πνευματικά;
Πολλά ανοιχτά ζητήματα
Όλα αυτά υπήρχαν βεβαίως ως ζητήματα, δεν προέκυψαν από τη μία μέρα στην άλλη. Ακόμα και η υιοθέτηση του VAR αυτό αντανακλά, αν το καλοσκεφτούμε. Είναι καθαρά τηλεοπτικό προϊόν, ελάχιστο σεβασμό έχει προς αυτούς που πληρώνουν για να δουν από κοντά το παιχνίδι. «Το ποδόσφαιρο χωρίς οπαδούς δεν είναι τίποτα» λένε πολλά πανό που έχουν εμφανιστεί αυτήν την περίοδο στα άδεια λόγω κορονοϊού γήπεδα. Στην ουσία όμως, η πανδημία έδειξε ότι υπάρχει ζωή και χωρίς θεατές. Άσχημη, θλιβερή, ναι. Αλλά υπάρχει. Και κάποιοι σύλλογοι, πιο σωστά επιχειρηματίες, είδαν εκεί και έτσι το μέλλον. Δεν λέμε ότι δεν θέλουν κόσμο live στο γήπεδο. Απλώς θεωρούν ότι στο μέλλον δεν θα είναι εκεί τα λεφτά. Τα πολλά λεφτά, πιο σωστά.
