Δεν υπάρχει αμφιβολία πως τη χρονιά που μας πέρασε τα Τρίκαλα ήταν η καλύτερη ομάδα της Football League. Εξασφάλισαν την άνοδο σχετικά άνετα. Ο Περικλής Αμανατίδης και η διοίκηση έχτισαν ένα σύνολο με έμπειρους παίκτες και ο στόχος επιτεύχθηκε.
Είναι απορίας άξιο τι συνέβη στη μετά καραντίνας εποχή. Αυτά που κάνουν στα Τρίκαλα πρέπει να διδάσκονται. Θα μπορούσε να γραφτεί και εγχειρίδιο για το πώς να διαλύσεις μία ομάδα. Όχι οποιαδήποτε ομάδα, αυτή που ξεκούραστα πήρε την άνοδο.
Οι «κυανέρυθροι» βλέπουν να φεύγει ο ένας παίκτης μετά τον άλλον. Δεν μιλάμε απλώς για ρολίστες, αλλά για παιδιά που πάλεψαν, έβγαλαν την ομάδα και περίμεναν να επιβραβευτούν. Είχαν πάρει και εγγυήσεις! Αυτό είναι το… καλύτερο της υπόθεσης.
Είναι διαφορετικό να πιάνεις έναν ποδοσφαιριστή και να του λες ότι δεν βρίσκεται στο πλάνο της επόμενης σεζόν γιατί η νέα κατηγορία θα έχει άλλες απαιτήσεις και άλλο αυτό που συνέβη. Για όσους δεν γνωρίζουν, οι διοικούντες προσπαθώντας να πείσουν τους παίκτες να δεχτούν μία γενναία μείωση (μεγαλύτερη του 50%) από όταν εμφανίστηκε στις ζωές μας ο κορονοϊός, έταζαν νέα συμβόλαια και προκαταβολές. Ζητούσαν από τους ποδοσφαιριστές να αποδεχτούν τη μείωση με αντάλλαγμα την εξασφάλισή τους για μία χρονιά ακόμη. Οι παίκτες δέχτηκαν τη μείωση και μετά περίμεναν το νέο συμβόλαιο. Όσο το είδατε εσείς, άλλο τόσο το είδαν και εκείνοι…
Ήδη αρκετοί έχουν αρχίσει να σχολιάζουν αρνητικά τον φετινό προγραμματισμό. Ειδικά από τη στιγμή που έφυγαν πολλοί που είχαν αποδείξει τι μπορούν να προσφέρουν και αποκτούνται κάποιοι με… κριτήρια μη ποδοσφαιρικά.