Αφοσίωση και σπάνιο ποδοσφαιρικό κράμα. Όταν αυτά τα δύο στοιχεία συναντιούνται μέσα στο καλούπι της «στρογγυλής θεάς», τότε βγαίνουν παίκτες όπως ο Μάρκο Ρόις.
Ο 30 πλέον αρχηγός της Ντόρτμουντ είναι η εξαίρεση στον λυπηρό σύγχρονο κανόνα, που θέλει τους ταλαντούχους ποδοσφαιριστές να θυσιάζουν σπάνια τρόπαια και διακρίσεις προκειμένου να μείνουν στην αγαπημένη τους ομάδα.
Κι όμως, με τις ενέργειές του ο Ρόις λατρεύει να διαψεύδει προγνωστικά. Είτε με επιλογή του να «ριζώσει» στις τάξεις των Βεστφαλών με όλα τα ποδοσφαιρικά μεγαθήρια να τον κυνηγούν για να τον αποκτήσουν, είτε γιατί αποδείχθηκε αλύγιστος στους μακροχρόνιους τραυματισμούς του.
Όλα αυτά και συμπεριλαμβανομένης μιας από τις καλύτερες σεζόν του στην Μπορούσια (21 γκολ και 13 ασίστ σε 36 συμμετοχές), του απέφεραν το ιδιαιτέρως τιμητικό βραβείο του καλύτερου Γερμανού ποδοσφαιριστή της χρονιάς, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Τόνι Κρόος.
Ένα βραβείο που κατακτά ξανά ύστερα από 7 χρόνια, όταν ήταν ακόμα ένα ξέφρενο «πουλάρι» στην Γκλάντμπαχ και έσπερνε πανικό στις αντίπαλες άμυνες.
Δείτε μερικές από τις φετινές του στιγμές:
Στη σκιά του «αν»
Σε αυτό το διάστημα, ο Μάρκο Ρόις εξέθεσε στο χορτάρι ασύλληπτες εκφάνσεις του ταλέντου του, έστω κι αν δεν κράτησαν πολύ λόγω των σοβαρών τραυματισμών. Από το 2013 και τον χαμένο τελικό του Champions League απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου, ο Γερμανός κυνηγός δέχθηκε απανωτά χτυπήματα από τη μοίρα.
Πέρα από τα τρόπαια που δεν κατέκτησε (μόλις ένα κύπελλο Γερμανίας το 2017 και δύο Σούπερ Καπ το 2013 και το 2014), έχασε και στιγμές απόλυτης συλλογικής χαράς. Παράδειγμα, αυτή του 2014 με τους συμπαίκτες του στην εθνική στα γήπεδα της Βραζιλίας, όπου τέθηκε νοκ-άουτ λίγες μόλις μέρες πριν την έναρξη της διοργάνωσης.
Ακόμα μεγαλύτερες απογοητεύσεις ήταν η μη κλήση του στο Euro 2016, αλλά και η ισχνή του αγωνιστική παρουσία στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Στο μεσοδιάστημα, ήρθε η χαριστική για πολλούς βολή στην καριέρα του με τη ρήξη χιαστού να του καταστρέφει δύο από τις πιο παραγωγικές σεζόν του ηλικιακά.
Και εκεί αυτομάτως μπαίνει στη συζήτηση ένα μεγάλο «αν». Μια ρομαντική υπόθεση για το πόσες άλλες ποδοσφαιρικές κορυφές θα μπορούσε να έχει πατήσει ο Ρόις όντας υγιής στο ακέραιο.
Μια «σκιά» που, όσο τον βλέπουμε στα 30 του χρόνια να έχει επανέλθει πλήρως σε τοπ επίπεδο και ένταση, προκαλεί εκνευρισμό σε κάθε ποδοσφαιρόφιλο για τις στιγμές αγνής ποδοσφαιρικής μαγείας που έχασε.
Εγχώριες υπερβάσεις και EURO 2020
Ωστόσο, το ταξίδι του Μάρκο Ρόις στα γήπεδα δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Μάλιστα, μπροστά του βρίσκονται δύο μεγάλες προκλήσεις. Η πρώτη, ξεκινάει σε λιγότερα από τρεις εβδομάδες, με την έναρξη της Bundesliga. Το πρωτάθλημα, το οποίο πέρυσι εκείνος και οι συμπαίκτες του έχασαν μέσα από τα χέρια τους «λιποθυμώντας» στην τελική ευθεία.
Η εγχώρια υπέρβαση απέναντι στην… υπό κατασκευή Μπάγερν Μονάχου αποτελεί τον μεγάλο στόχο πριν το «γλυκό», τη συμμετοχή στα τελικά του EURO 2020.
Εκεί όπου ο 30χρονος κυνηγός θα επιχειρήσει να αγωνιστεί στην καλύτερη δυνατή κατάσταση και να κάνει αυτό που συνεχίζει από μικρός με πλήρη φυσικότητα και περίσσια υπομονή. Να καταρρίψει τη λογική ακόμα μια φορά.