Τα παιδιά στην κερκίδα

Μας πιάνει συχνά μία ηττοπάθεια όταν σκεφτόμαστε να τα βάλουμε με ισχυρότερους, αναρωτιόμαστε αν αξίζει τον κόπο, αν έχει νόημα. Τελικά υπάρχει ελπίδα. Είναι… τα παιδιά στην κερκίδα! Στη γερμανική κερκίδα, πιο σωστά. Τα οποία πάλεψαν και τα κατάφεραν. Είναι επίσημο, ανακοινώθηκε.

Τέρμα τα δευτεριάτικα ματς στην Μπουντεσλίγκα. Οχι άμεσα, από τη σεζόν 2021-22, αφού το εν ισχύ συμβόλαιο για τα τηλεοπτικά δικαιώματα (αξίας 4,64 δισ. ευρώ) «τρέχει» ως το καλοκαίρι του 2021 και οι όροι απαγορεύεται να τροποποιηθούν στο μεσοδιάστημα. Πάντως, αυτό κρατάμε, αυτό μετράει, όταν υπογράφει το επόμενο deal (οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη) δεν θα υπάρχει ματς πρωταθλήματος μετά την Κυριακή. Νίκη…

Against modern football

Είναι (οπαδικό) κίνημα, πανευρωπαϊκό. Γνωστό ως «Against Modern Football», έχει ρεύμα. Στη Γερμανία ισχυρότερο από οπουδήποτε αλλού. Οι οπαδοί εκεί είναι «δύναμη», έχουν δύναμη και την αξιοποιούν κάνοντας ό,τι περνά από το χέρι τους προκειμένου να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας και η ουσία του αθλήματος που τόσο αγαπούν, προκειμένου να μην γκρεμιστούν παραδόσεις ετών.

Τα ματς της Δευτέρας αποτέλεσαν εξ αρχής «αιτία πολέμου». Για τους «φαν του καναπέ» μικρό το κακό. Αλλά για τους «πιστούς», τους «όπου και αν παίζεις σε ακολουθώ» εξέφραζαν μια κάκιστη χρονική περίσταση, σε εργάσιμη ημέρα και με ενδεχόμενο εκτός έδρας παιχνίδι να κάνει εξαιρετικά δύσκολη την όποια μετακίνηση.

Οι αντιδράσεις λοιπόν ήταν έντονες. Με διάφορους τρόπους: ρίψη από μπαλάκια του τένις ή χαρτιά τουαλέτας στον αγωνιστικό χώρο κατά τη διάρκεια των (επίμαχων) αγώνων, αποχή, συνθήματα, πανό, το ρεπερτόριο της «επανάστασης» ήταν γεμάτο. Το επιχείρημα της Ομοσπονδίας ότι η Δευτέρα προστέθηκε στο καλεντάρι με αποκλειστικό στόχο να βοηθήσουν τις ομάδες που αγωνίζονται στο Γιουρόπα Λιγκ ουδόλως έπεισε.

Επίσης μπορεί να μην ήταν μεγάλος ο αριθμός των αγώνων που συμφωνήθηκαν πέραν του «ΠΣΚ» (5 «μόλις» το χρόνο), αλλά οι οπαδοί θεώρησαν ότι αν ανεχθούν αυτό, τότε θα ανοίξει «παράθυρο» για χειρότερα.

Πολλά ακόμα μέτωπα

Σαφώς και αυτό αποτελεί απλώς έκφανση του γενικότερου προβλήματος της υπέρ-εμπορευματοποίησης του αθλήματος. Ακόμα πολλά μέτωπα είναι ανοιχτά: οι ώρες των αναμετρήσεων, το ότι ξένες μεγάλες πολυεθνικές έχουν μπει ή θέλουν να μπουν στις διοικήσεις των συλλόγων, η ολοένα αυξανόμενη επιρροή των εξ Ασίας χορηγών, η σταδιακή μετατροπή του ποδοσφαίρου σε σπορ για έχοντες.

Οσα κάνουν σπέσιαλ το παιχνίδι στη Γερμανία – η εμπειρία του να πας στο γήπεδο, του να δεις το ματς, το «μετά το παιχνίδι», τα εντυπωσιακά νούμερα πληρότητας, η περηφάνια των φαν για την ομάδα τους κερδίσουν ή χάσουν – όλα αυτά κινδυνεύουν να χαθούν. Τα «παιδιά στην κερκίδα» αξίζουν σεβασμό για το πώς υπερασπίζονται τα πιστεύω τους, για το ότι δεν παραιτούνται. Μπορεί εν τέλει να μην κερδίσουν όλα όσα θέλουν. Αλλά χαμένοι δεν θα είναι αν συνεχίσουν να αντιστέκονται. Ούτε το (γερμανικό) ποδόσφαιρο.

Ο Όλιβερ Καν υποψήφιος για την προεδρία της Μπάγερν