Ένας κύκλος σχεδόν εννέα χρόνων έκλεισε. Από τη νέα σεζόν θα κοιτάς τον πάγκο της Λίβερπουλ και εκεί δεν θα είναι ο Γιούργκεν Κλοπ. Περίεργο αυτό τόσο για τους δικούς τους φιλάθλους όσο και για τους αντιπάλους της.
Τον Οκτώβριο του 2015 ο ίδιος έλεγε πως είναι ο Normal One. Στο μυαλό των «ρεντς», όμως, ήταν ο Perfect One για να τους οδηγήσει ξανά στον δρόμο των επιτυχιών. Ο ίδιος είχε πει πως «δεν είναι τόσο σημαντικό το τι σκέφτεται ο κόσμος όταν πας κάπου. Είναι πολύ πιο σημαντικό όταν αποχωρείς». Εκείνη η συνέντευξη Τύπου είχε δώσει το στίγμα για τις επόμενες σεζόν. Το περιβόητο doubters to believers έγινε το μότο επί των ημερών του. Δημιουργήθηκαν πανό με αυτό, στήθηκε μία ολόκληρη ομάδα με τη συγκεκριμένη φιλοσοφία.
Η Λίβερπουλ ως οργανισμός απέκτησε ξανά μία αισιοδοξία. Πέταξε τη μιζέρια των προηγούμενων ετών και έκανε σταθερά βήματα προόδου. Ακόμη και εάν τα πρώτα χρόνια δεν ήταν εύκολα. Από τον χαμένο τελικό της Βασιλείας με τη Σεβίλλη στο Europa League το 2016 και εκείνον που είχε προηγηθεί με τη Μάντσεστερ Σίτι για το League Cup, έως την ήττα στο Κίεβο απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης τα τρόπαια αγνοούνταν. Ειδικά η εμφάνιση του Κάριους στον τελικό του Champions League αποτελούσε «μαχαιριά».
Ωστόσο, η Λίβερπουλ είχε επιστρέψει για τα καλά και τα επόμενα χρόνια πήρε τα πάντα με τον Γιούργκεν Κλοπ. Πρώτα το Champions League, σε μία σεζόν που έχασε το πρωτάθλημα με 97 βαθμούς! Ποτέ στην ιστορία δεν είχε ομάδα τέτοιο συγκομιδή δίχως να κατακτήσει τον τίτλο. Έναν χρόνο μετά οι «ρεντς» έκαναν παρέλαση στο πρωτάθλημα.
Ο προπονητής που στην πρώτη του τοποθέτηση είχε ζητήσει χρόνο για να δουλέψει, σήκωσε τα πάντα. Δημιούργησε μία από τις καλύτερες ομάδες των τελευταίων ετών και άφησε τη δική του σφραγίδα.
From doubters to believers… 🫶#DankeJürgen pic.twitter.com/lsftJDNsr1
— Liverpool FC (@LFC) May 19, 2024
Ο Γιούργκεν Κλοπ πάντα προσπαθούσε
Σε πολλές περιπτώσεις για να καταλάβεις πόσο καλή δουλειά έκανε ένας προπονητής σε μία ομάδα, κοιτάς τους τίτλους του. Με τον Κλοπ δεν πάει έτσι. Όχι ότι ήταν λίγες οι οκτώ κούπες. Σίγουρα θα μπορούσε να έχει περισσότερες. Είναι πολλοί οι λόγοι που δεν έφτασε σε διψήφιο αριθμό. Έκανε κάποια λάθη και ο ίδιος, αλλά έπαιξαν ρόλο οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάστηκε, οι συγκυρίες, οι αντίπαλοί του και η τύχη.
Το 2022 πήγε να τερματίσει το ποδόσφαιρο. Η Λίβερπουλ έδωσε όλα τα διαθέσιμα ματς εκείνης της σεζόν. Πήρε το League Cup και αργότερα το FA Cup με το πέναλτι του Κώστα Τσιμίκα. Έχασε ξανά την Premier League από τη Μάντσεστερ Σίτι για έναν βαθμό σε μία σεζόν που είχε φάσεις όπως το χέρι-πέναλτι του Ρόντρι με την Έβερτον, ενώ στον τελικό του Champions League βρήκε και πάλι απέναντί του τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Κουρτουά έκανε απίθανη εμφάνιση και οι Μαδριλένοι το σήκωσαν ξανά.
Λίγες μέρες πριν το φινάλε εκείνης της σεζόν, όταν η Λίβερπουλ πήγαινε για το quadrable έχοντας σφραγίσει, όμως, την κατάκτηση μόνο ενός τίτλου, έγινε μία ιντριγκαδόρικη ερώτηση στον Γιούργκεν Κλοπ. Εάν η σεζόν τελείωνε μόνο με έναν τίτλο, θα ήταν ευχαριστημένος;
«Θα μπορούσα να έχω πάει στην Μπάγερν κάποιες φορές και να έχω περισσότερους τίτλους. Δεν το έκανα. Ο κόσμος δεν είναι γεμάτος νικητές, αλλά ανθρώπους που προσπαθούν. Κι εγώ αυτό κάνω, προσπαθώ και μερικές φορές νικάω μαζί με τη βοήθεια άλλων. Είμαι εντάξει με αυτό», απάντησε.
Αυτό είδαμε και στη Λίβερπουλ. Για κάποιους ίσως φαντάζει οξύμωρο και ξένο αυτό, αλλά τόσο ο αθλητισμός όσο και η ζωή συνολικά δεν είναι μόνο για τους νικητές. Οι πιο έντονες στιγμές, άλλωστε, αυτών ετών μάλλον δεν ήταν τα τρόπαια. Ήταν το «όλε» μετά από μία εντός έδρας ισοπαλία με τη Γουέστ Μπρομ. Ήταν το 4-5 του Λαλάνα στο Νόριτς ή η κεφαλιά του Άλισον με τη Γουέστ Μπρομ. Αυτό το γκολ ξεχώρισε ως το καλύτερο επί των ημερών του στο Μέρσεϊσαϊντ ο Γερμανός. Ήταν φυσικά και η τεράστια ανατροπή με την Μπαρτσελόνα.
Ο Γιούργεν Κλοπ ίσως δέθηκε περισσότερο από κάθε άλλον προπονητή με τον κόσμο της ομάδας του. Κόλλησε ιδανικά με το dna του κλαμπ. Λες και ήταν ο τέλειος συνδυασμός. Αγάπησε και αγαπήθηκε όσο λίγοι, μα πάνω απ’ όλα έκανε όλα όσα είπε από την πρώτη μέρα. Και μέσα από αυτή τη σκληρή δουλειά χάρισε και μία έξτρα λάμψη στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Είναι αναρίθμητες οι φορές που ο Πεπ Γκουαρντιόλα είπε πως η μεταξύ τους αντιπαλότητα τον βοήθησε να πάει ένα βήμα παραπέρα. Το να βλέπεις, όμως, τον Ισπανό να δακρύζει επειδή αποχωρεί ο αντίπαλός του, δεν είναι κάτι που δύσκολα θα ξαναδούμε.
