Περιμέναμε μια καλύτερη εικόνα από τον Άρη κόντρα στον Εθνικό, όμως η «δουλειά έγινε» και αυτό είναι το Νο1 ζητούμενο στο Κύπελλο. Η πρόκριση δηλαδή.
Από την άλλη όμως θα μπορούσε να έρθει και λίγο πιο άνετα ή λιγότερο αγχωτικά. Και αυτό δεν οφείλεται στη μεγάλη διάθεση των παικτών του Εθνικού Πειραιά, αλλά στο πώς «μπήκε» στο ματς ο Άρης.
Ειδικά έχοντας πολύ πρόσφατο το εξαιρετικό δείγμα από την επιβλητική νίκη επί του Ολυμπιακού, η νοοτροπία που έδειξαν οι κιτρινόμαυροι στο γήπεδο της Καλλιθέας ήταν η «η μέρα με τη νύχτα».
Ο Άρης πρέπει να το προσέξει αυτό. Ήδη το πλήρωσε στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ. Προφανώς και δεν απαιτεί κανείς να νικάς σε όλα τα ματς. Ούτε και θα σκοράρεις κάθε φορά στο 3′ επειδή μπήκες… φουριόζος σε ένα παιχνίδι, όπως συνέβη κόντρα στον Ολυμπιακό.
Εδώ μιλάμε για διάθεση και για νοοτροπία. Είναι κρίμα να μην απειλείσαι σχεδόν καθόλου από μια ομάδα 50 εκατομμυρίων ευρώ και να επιτρέπεις στον Εθνικό να σε αγχώσει τόσο.
Ναι ως επί το πλείστον δεν έπαιζαν οι βασικοί αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Το πάθος, η διάθεση και η συγκέντρωση αφορά όλη την ομάδα. Άλλωστε στην Κρήτη που έπαιζαν οι βασικοί είδαμε κάτι ανάλογο.
Το ματς Κυπέλλου ήταν μια ευκαιρία για όσους δεν αγωνίζονται τόσο πολύ ώστε να δείξουν πράγματα στον Μάντζιο. Λίγοι όμως την άρπαξαν. Αυτό είναι δουλειά του Μάντζιου να το δει και γενικότερα να κάνει την ομάδα του να μπαίνει με τη διάθεση που πρέπει.
Τείνει να γίνει μόνιμο φαινόμενο οι οπαδοί του Άρη να είναι πιο «χαλαροί» στα ντέρμπι και να «ανησυχούν» στα μικρομεσαία ματς.
Η διάθεση του ποδοσφαιρικού Άρη και η πρώτη «γεύση» του μπασκετικού
Από εκεί και πέρα στο μπάσκετ πήραμε την πρώτη γεύση σε επίσημο ματς και πάνω κάτω περιμέναμε αυτό που είδαμε. Υπάρχουν βεβαίως αρκετά ελαφρυντικά.
Το περιμέναμε γιατί ξέραμε οτι ο Άρης έχοντας συμπλήρωσει αργά το ρόστερ του θα ήταν ανέτοιμος. Επιπλέον ξέραμε ότι πραγματοποίησε προβληματική προετοιμασία λόγω των απουσιών ενώ πήγαινε στην Ιταλία με δύο κομβικές απουσίες όπως του Λαζέφσκι και του Χοτζ.
Επιπλέον προσθέστε η ομάδα του Καστρίτη έπαιζε σε μια δύσκολη έδρα με μια πολύ «γεμάτη» ομάδα. Αρκεί να πούμε οτι ο o αξιόλογος Κάιλ Γουίλτζερ δεν έπαιξε ούτε δευτερόλεπτο από πλευράς Βενέτσια.
Σε αυτά προσθέστε και την κάκιστη διαιτησία σε μεγάλο μέρος του ματς που αποδεκάτισε τον Άρη και του αφαίρεση τη δυνατότητα ώστε να παίξει την άμυνα που μπορεί. Ετσι για να έχουμε μια συνολική εικόνα.
Από εκεί και πέρα μέσα από την καλή δουλειά που ξέρουμε οτι κάνει ο Καστρίτης αξίζει λίγη πίστωση χρόνου. Οι αυτοματισμοί σε επίθεση και άμυνα θα έρθουν, σε μια ομάδα που δείχνει οτι θα σουτάρει σαφώς καλύτερα από την περσινή.
Επίσης Άρης απέκτησε και δεύτερο Έλληνα μετά τον Τολιόπουλο που μπορεί να προσφέρει 15+ πόντους σχεδόν σε κάθε ματς. Και αναφέρομαι προφανώς στον Λευτέρη Μαντζούκα ο οποίος δεν είναι απλά ένας καλός σουτέρ θέσης, αλλά έχει την ευχέρεια να δημιουργεί για τον εαυτό του και να σουτάρει πάνω σε χέρι και από μακρινή απόσταση.
Από την άλλη δεν μπορούμε να μην σταθούμε στην έλλειψη αθλητικότητας και «κορμών» κοντά στο καλάθι και όχι μόνο. Σίγουρα ο Λαζέφσκι θα συμμαζέψει κάπως τα πράγματα και με το δεινό σουτ που διαθέτει θα ανοίξει τις αντίπαλες ρακέτες. Από την άλλη δεν ξέρουμε αν αρκεί για να «γεμίσει» η ρακέτα.
Παίκτες με τις πολυεπίπεδες αμυντικές ικανότητες του Χάρελ και τον Σανόγκο σε μια πρώτη ανάγνωση και μένει να δούμε πως θα καλυφθούν.
Επίσης ένα άλλο θέμα είναι η οργάνωση του παιχνιδιού. Ο Γούντμπερι είναι καλός παίκτης και δείχνει να έχει ευχέρεια στο σκοράρισμα όμως περισσότερο… πατάει στη θέση «2» καθώς η πάσα δεν φαίνεται να είναι το δυνατό του στοιχείο.
Από εκεί και πέρα για τη θέση του πόιντ γκαρντ μένουν οι Ντε Τζούλιους, ο Μποχωρίδης, και οι κατά συνθήκη πλέι μέικερ Χοτς και Τολιόπουλος με τον τελευταίο όμως περισσότερο να χαραμίζεται όποτε χρησιμοποιείται στο «1».
Τέλος πάντων αυτές είναι κάποιες πρώτες και ίσως παρακινδυνευμένες σκέψεις από αυτό το μικρό δείγμα του Άρη στο πρώτο επίσημο παιχνίδι. Περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν πολλά, ο Καστρίτης έχει δείξει οτι ξέρει να «χτίζει» καλές ομάδες και σε κάθε περίπτωση αυτό που δημιουργείται στους κιτρινόμαυρους είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον να δούμε που θα φτάσει…
ΥΓ: Πολύ πεσμένος ο Λίντσεϊ Ρόουζ μετά την περσινή επιστροφή του. Ο Γάλλος δείχνει «βαρύς» και πλέον είναι τελευταίος σε ιεραρχία στα στόπερ που διαθέτει ο Άρης. Λίγα πράγματα κόντρα στον Εθνικό έδειξαν και οι Σαβέριο και Φετφατζίδης. Στο ντεμπούτο του ο Χουάνκαρ προσπάθησε όσο του επιτρέπουν οι δυνάμεις του.
ΥΓ1: Λίγο ήρεμα με το μπάσκετ. Από τα σχόλια μερικών νομίζει κανείς οτι ο Άρης πάει για… σωτηρία! Αφού ξέρουμε οτι ο Καστρίτης θα τη βρει την άκρη.