Ο Τσάβι πάει να… μπλέξει με τον πάγκο της Μπαρτσελόνα και αναρωτιόμαστε αν σκέφτηκε καλά τι πρόκειται να κάνει.
Δεν περίμενε καν να πατήσουν ξανά στη Βαρκελώνη. Τον απέλυσε στο… αεροπλάνο. Στην πτήση της επιστροφής από τη Μαδρίτη. Εκεί δηλαδή όπου η Μπαρτσελόνα ηττήθηκε (1-0) από τη Ράγιο Βαγιεκάνο για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια.
Το «ως εδώ και μη παρέκει» για τον Τζουάν Λαπόρτα, που ενημέρωσε on air (κυριολεκτικά) τον Ρόναλντ Κούμαν για τα καθέκαστα. Ούτε η υψηλή αποζημίωση (12-14 εκατ. ευρώ) ούτε το status του Ολλανδού ως θρύλου του κλαμπ μπόρεσαν αυτή τη φορά να σταθούν εμπόδιο.
Κατανοητό αν μιλήσει κανείς για έλλειψη σεβασμού. Από την άλλη, ο ρομαντισμός έχει προ πολλού νικηθεί στο επαγγελματικό ποδοσφαίρο. Κι έπειτα, ο Κούμαν τις πήρε τις ευκαιρίες του. «Κανονάκια ζωής» που δεν αξιοποίησε. Με αποτέλεσμα να αποτελεί παρελθόν.
Παρακμή παντού κι από πάνω… εσωστρέφεια
Δικαιολογίες, έχει, αναμφίβολα. Βρέθηκε επικεφαλής σε μία από τις πιο δύσκολες στιγμές στην ιστορία του κλαμπ, με την παρακμή πανταχού παρούσα και τα χρέη βουνό. Μην ξεχνάμε επίσης ότι κλήθηκε να διαχειριστεί το «μετά-Μέσι», ποιος θα μπορούσε άραγε να το κάνει «αναίμακτα»;
Κάποιοι θα μιλήσουν για κάρμα. Πως δηλαδή «τιμωρείται» επειδή παράτησε στα κρύα του λουτρού την εθνική Ολλανδίας – πάνω που την είχε στρώσει- για να αναλάβει την Μπαρτσελόνα. Εννοείται, βέβαια, ότι δεν έχει πραγματικά νόημα μια τέτοια προσέγγιση.
Δεν ήταν… μεταφυσική ό,τι συνέβη. Κυρίως, ο Κούμαν χρεώθηκε την εσωστρέφεια του. Την έλλειψη επικοινωνίας. Με τον κόσμο, τη διοίκηση και την πλειονότητα των παικτών – πλην των συμπατριωτών του ενδεχομένως.
Είναι, άλλωστε, ένα ακόμη από τα πράγματα που τον κατηγορούν. Η «ολλανδοποίηση» δηλαδή της ομάδας, ακόμα και με προσθήκες που ουδεμία σχέση έχουν με το DNA του συλλόγου (Λουκ ντε Γιονγκ, επί παραδείγματι).
Η ιστορία θα κρατήσει ότι έκατσε στον πάγκο των «μπλαουγκράνα» για 67 συνολικά παιχνίδια. Πιθανότατα και πως είχε την τόλμη να προωθήσει νέα παιδιά γεμάτα προοπτική (Γκάβι, Πέδρι), ενδεχομένως στο μέλλον να του αναγνωριστεί, δεν είναι μικρό πράγμα. Τώρα, όμως, κανείς δεν είχε την υπομονή να περιμένει. Η ζωή των μεγάλων ομάδων.
Ο Τσάβι έρχεται, το timing ιντριγκάρει
Η επόμενη μέρα έχει πρακτικά κλειδώσει. Θα χρειαστεί μόνο λίγος χρόνος για να συμφωνηθούν τα πάντα, ως τότε ο Σέρχι Μπαρχουάν θα εκτελεί χρέη υπηρεσιακού. Εν συνεχεία, ο Τσάβι έρχεται. Δεσμεύεται μεν με συμβόλαιο με την Αλ Σαντ, αλλά έχει βρεθεί τρόπος για να σπάσει ο βελούδινα αυτή η συνεργασία.
Να τελειώσει έτσι το «αγροτικό» του στο Κατάρ, την έκανε τη δουλειά (του) εκεί. Και να επιστρέψει στη Βαρκελώνη.
Κάτι που όλοι ξέραμε ότι αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε από τη στιγμή που αυτός ο άλλοτε σπουδαίος εγκεφαλικός μέσος αποφάσισε να γίνει προπονητής. Απλώς είναι ένα βάσιμο ερώτημα αν αυτό είναι το σωστό timing.
Αξίζει να κάνει αυτή τη δουλειά με τους όρους που αυτός θα θέσει. Αγωνιστικούς και οικονομικούς. Έχοντας τη δυνατότητα να χτίσει την ομάδα όπως θέλει. Μόνο που η Μπάρτσα αυτή τη στιγμή θυμίζει σκορποχώρι.
Θα χρειαστεί μεγάλη πίστωση χρόνου και στήριξη ο Τσάβι – θα την έχει; Και στερείται ήδη τα όποια benefits από το ότι είναι παλιά μεγάλη δόξα του συλλόγου. Και ο Κούμαν το ίδιο δεν ήταν; Και είχε και πολλή περισσότερη εμπειρία…
