Σήμερα ήρθε το 0 στο 6. Το 6 που η Μίλαν για να τον τιμήσει δεν το παραχωρεί σε κανέναν πλέον παίκτη. Ο μεγάλος Φράνκο Μπαρέζι έγινε 60 ετών. Περίεργο. Δεν ήταν τόσο πάντα;
Όταν ο Αρίγκο Σάκι στο τέλος της δεκαετίας του 80, προσπαθούσε να παρουσιάσει με τη Μίλαν, το πρέσινγκ (ασφυκτικό πρέσινγκ σε όλους τους χώρους) και ουσιαστικά να φέρει την επανάσταση σε όλο το ποδόσφαιρο, είχε μπροστά του ένα σημαντικό πρόβλημα: πώς θα μπορούσε να πείσει τα μεγάλα του αστέρια όπως ο Ρουντ Γκούλιτ και ο Μάρκο φαν Μπάστεν, ότι ο καθένας θα έπρεπε να δουλέψει πάνω σε αυτό και ότι μόνο έτσι η ομάδα, θα έχει επιτυχία, αν δηλαδή όλοι ακόμη και οι επιθετικοί γινόντουσαν “εργάτες”.
Ο Ιταλός προπονητής δεν σταματούσε να λέει στους παίκτες που ήταν ιδιαίτερα ατομιστές ότι: “πέντε ποδοσφαιριστές που έχουν ένα σύστημα μπορούν να κερδίσουν δέκα που δεν έχουν κανένα σύστημα”.
Κι όμως παρατηρούσε ότι οι κόποι του πηγαίνανε χαμένοι και έτσι έπρεπε απλά να τους το αποδείξει. Ο Σάκι λοιπόν οργάνωσε ένα παιχνίδι προπόνησης: η μία ομάδα είχε μόνο τον τερματοφύλακα και τέσσερις αμυντικούς παίκτες που όμως πρέσαραν παντού και η άλλη ομάδα είχε τους διπλάσιους παίκτες. Και δεν λέμε για όποιον και όποιον παίκτη, μαζί με τον Γκούλιτ και τον Φαν Μπάστεν ήταν ποδοσφαιριστές όπως ο Φρανκ Ράικαρντ, ο Κάρλος Αντσελότι και ο Ρομπέρτο Ντοναντόνι.
“Το έκανα συνέχεια και οι δέκα παίκτες δεν πέτυχαν ποτέ ούτε ένα γκολ”, δήλωσε αργότερα ο Σάκι. Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι ο Ράικαρντ, ο Αντσελότι και ο Ντοναντόνι έγιναν αργότερα και οι ίδιοι προπονητές. Η παρουσία του Σάκι και οι προπονητικές του “παραστάσεις” άφησαν σίγουρα μία βαθιά… μεγάλη εντύπωση στους τότε ποδοσφαιριστές του.
Βέβαια το αν κατάλαβαν ποτέ, οι διάσημοι και σπουδαίοι επιθετικοί του παίκτες πως ο προπονητής τους, τους…έκλεβε σε αυτήν την άσκηση, παραμένει άγνωστο. Διότι στην τετράδα των αμυντικών ένας από αυτούς, ήταν ο Φράνκο Μπαρέζι που έκανε για δέκα!
Η μεγάλη ομάδα της Μίλαν που έχτισε ο Σάκι και άνθησε για δεύτερη φορά με τον Φάμπιο Καπέλο μπορεί να έγινε γνωστή για το επιθετικό της ποδόσφαιρο, ωστόσο ήταν ουσιαστικά η άμυνά της και ο λίμπερο Μπαρέζι που ευθύνονταν για την επιτυχία της.
Το 1988 όταν οι “ροσονέρι” κατέκτησαν το πρωτάθλημα δέχτηκαν μόλις 14 γκολ σε 30 αναμετρήσεις. Το 1994 δέχτηκαν 15 γκολ σε 34 ματς που τις οδηγίες του Καπέλο. Αυτό το σύνολο ήξερε πολύ καλά πως να μαρκάρει.
Φυσικά ο Μπαρέζι δεν ήταν ο μόνος υπεύθυνος για αυτήν την εκπληκτική άμυνα. Είναι ίσως από τις πιο τρελές συμπτώσεις της ποδοσφαιρικής ιστορίας ακόμα και πιο σπάνια από το να πιάσει κανείς το λότο πως ο Μπαρέζι για 12 χρόνια, έπαιζε δίπλα στο νεαρότερο τότε από αυτόν αμυντικό, τον μεγάλο Πάολο Μαλντίνι. Οι δυο τους έπαιξαν συνολικά 1621 αγώνες ο ένας δίπλα στον άλλον για την ίδια ομάδα, αγωνίστηκαν περίπου στην ίδια περίοδο και η Μίλαν έχει αποσύρει τις φανέλες τους.
Αλλά κάπου εκεί τελειώνουν οι ομοιότητες. Ο Μαλντίνι γεννήθηκε πρακτικά στη Μίλαν, ενώ ο Φράνκο Μπάρεζι έπρεπε κανονικά να είναι στην Ίντερ! Όταν ήταν μικρός ο τότε προπονητής του Μπαρέζι, Γκουίντο Σετεμπρίνο, κανόνισε μία δοκιμαστική προπόνηση στην Ίντερ για αυτόν και τον αδερφό του, τον Τζιουσέπε. Ο τελευταίος αποκτήθηκε από την μεγάλη αντίπαλο της Μίλαν και αργότερα έπαιξε πολλά ντέρμπι απέναντι στον αδερφό του Φράνκο που απέτυχε σε αυτά τα δοκιμαστικά.
Είναι από τις ιστορικότερες αποτυχίες σε ότι αφορά τις επιλογές νεαρών παικτών για την Ίντερ, παρόλα αυτά δεν είναι και τόσο…χαζή όσο φαίνεται. Η παρουσία του στο γήπεδο δεν ήταν επιβλητική με την πρώτη ματιά και έπρεπε να έχεις πολύ μεγάλη φαντασία για να βλέπεις στον ύψους 1.76μ. ποδοσφαιριστή, τον καλύτερο λίμπερο μιας ολόκληρης γενιάς. Ακόμη και πολλά χρόνια μετά όταν οι τιφόζι τον είχαν σαν Θεό και πολύ επαγγελματίες παίκτες ως πρότυπο, θα υπήρχαν σίγουρα φίλαθλοι στις κερκίδες που θα απορούσαν.
Διότι εντάξει ο ψηλός τύπος με τα μαύρα μαλλιά, που ήταν σαν ηθοποιός του χόλιγουντ, ήταν κούλ, αλλά ο κοντός και λεπτός δίπλα του, με το καθόλου εντυπωσιακό παρουσιαστικό, είναι και αυτός ένα αστέρι; Γιατί; Κι όμως ήταν!
Ο Μπαρέζι είχε πάνω του μία μυστική τέχνη που πολύ σπάνια τη βλέπεις τόσο στο γήπεδο όσο και στη ζωή. Έκανε πάντα το σωστό! Ο Μπαρέζι έδινε πάσα όταν έπρεπε. Έκανε τρίπλα όταν έπρεπε. Έπεφτε όταν ήταν αναγκαίο, έμενε πίσω επίσης και πήγαινε μπροστά όταν έπρεπε να πάει.
Δοκίμαζε σουτ όταν το σουτ ήταν η λύση και δεν το έκανε όταν αυτό μπορούσε να βοηθήσει στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Όλα αυτά τα έκανε συνήθως σιωπηλός. Δεν φώναζε, δεν διαμαρτυρόταν, έπαιζε απλά ποδόσφαιρο. Αρχικά ως λίμπερο παλιάς κοπής πίσω από την άμυνα και αργότερα όταν ο Σάκι έβαλε στο παιχνίδι της Μίλαν, τις παγίδες του οφσάιντ και τις δούλεψαν και οι αντίπαλοι, ανέβηκε πιο ψηλά μαζί με τους υπόλοιπους τρεις αμυντικούς.
Μπορεί να ακούγεται παράξενο αλλά η μεγαλύτερη μέρα του Μπαρέζι, ίσως να ήταν όταν δέχτηκε την πιο πικρή ήττα της καριέρας του. Μόλις είχε κερδίσει για πέμπτη φορά το πρωτάθλημα της Ιταλίας και για τρίτη φορά το Champions League όταν ταξίδεψε για τις ΗΠΑ με την Εθνική Ιταλίας για το παγκόσμιο κύπελλο του 1994.
Ήταν 34 χρόνων, αλλά φυσικά ήταν μέλος της εθνικής ομάδας, καθώς προπονητής της ήταν ο Σάκι και τον εμπιστευόταν τυφλά. Στο δεύτερο παιχνίδι των ομίλων για το Μουντιάλ, γύρισε το γόνατό του σε μία προσπάθεια να σώσει την μπάλα. Τη νύχτα της ίδιας ημέρας, δεν μπόρεσε να κοιμηθεί από τους πόνους και πήγε σε νοσοκομείο. Έγινε εγχείρηση στο μηνίσκο στις πέντε τα ξημερώματα και τα μέλη της ομάδας ανακοίνωσαν στους υπόλοιπους πώς για αυτόν το Παγκόσμιο Κύπελλο είχε τελειώσει. Από την άλλη ο Μπαρέζι ενημέρωσε τους συμπαίκτες της εθνικής ομάδας ότι θα μείνει δίπλα τους και δεν θα γυρίσει πίσω στην Ιταλία.
Ο Μαλντίνι πήρε το περιβραχιόνιο της Εθνικής από τον Μπαρέζι και οδήγησε την Ιταλία στον τελικό, εκεί όπου θα συναντούσε τη Βραζιλία. Πριν από αυτό το μεγάλο ματς ο Σάκι είχε πολλά προβλήματα. Οι αμυντικοί Αλεσάντρο Κοστακούρτα και Μάουρο Τασότι ήταν τιμωρημένοι. Ποιος μπορούσε να βοηθήσει; Όταν οι ομάδες μπήκαν στο αγωνιστικό χώρο οι φίλαθλοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους. Πρώτος στη σειρά ήταν ο Μπαρέζι ο παίκτης που 23 ημέρες πριν είχε κάνει εγχείρηση!
Το επιθετικό δίδυμο της εθνικής Βραζιλίας οι σπουδαίοι Μπεμπέτο και Ρομάριο προσπάθησαν να χτυπήσουν στο αδύναμο σημείο της Ιταλίας και στον εγχειρισμένο Μπαρέζι αλλά το λίμπερο της
“Σκουάντρα Ατζούρα” ήταν ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου.
Πολλά χρόνια μετά ο Βρετανός δημοσιογράφος Σέρινταν Μπέρντ έγραψε: “Ήταν ένας ηλικιωμένος βασιλιάς και από κάτω του είχε πολλούς νεαρούς πρίγκιπες. Το Λος Άντζελες έγινε μάρτυρας μιας εκπληκτικής διδασκαλίας από έναν θρύλο που πίσω στην άμυνα, κρατούσε τα πάντα μόνος του και ηγούνταν το κέντρο. Μόνο όταν λίγο πριν το τέλος, υπέστη μία κράμπα, θυμήθηκαν οι άνθρωποι πως αυτός ο τιτάνας που συνέχεια η μπλούζα του, έβγαινε από το παντελόνι του, ήταν ένας άνθρωπος, από δέρμα και αίμα”.
Κι όμως αυτός ο τιτάνας, έχασε το πρώτο πέναλτι των Ιταλών. Μπορεί όλοι να θυμούνται το χαμένο πέναλτι του Ρομπέρτο Μπάτζιο και να είναι αυτή η στιγμή του μεγάλου τελικού αλλά η εικόνα του νούμερου “6” που είχε πλέον γονατίσει αφού έβλεπε την μπάλα να χτυπά στο δοκάρι, ίσως ήταν για τους τιφόζι ακόμη πιο οδυνηρή. Διότι όλοι ήξεραν ότι αυτό το τελευταίο σουτ ήταν το τελευταίο που θα έκανε ποτέ ο Μπαρέζι με την Εθνική Ιταλίας.
Ίσως αυτή να ήταν και η πρώτη φορά που πολλοί ουδέτεροι φίλαθλοι δεν υποστήριξαν τους σούπερ σταρ της σελεσάο χόρευαν σάμπα στο γήπεδο αλλά τους καλλιτέχνες της άμυνας των Ιταλών. Και όλα αυτά εξαιτίας ενός… κοντούλη ανθρώπου με κατεστραμμένο γόνατο, ο οποίος από τότε, έμοιαζε περίπου όσο χρονών έγινε σήμερα!
