Γιουβέντους: Ο ελεύθερος Ραμπιό και οι άλλοι

Γιουβέντους: Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι τέτοια. Κάνοντας δικό της τον Αντριάν Ραμπιό, επιβεβαιώνει ότι κάτι έχει, κάτι ξέρει που οι υπόλοιποι αγνοούν αναφορικά με τα έξυπνα deal.

Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη η ικανότητά της να αποκτάει ως ελεύθερους, παίκτες που αν τους αγόραζε, θα έπρεπε να δώσει πολλά (μα πολλά…) εκατομμύρια ευρώ. Να βρίσκει τα κατάλληλα επιχειρήματα ώστε να είναι σε θέση να νικάει μόνιμα τον ανταγωνισμό.

Μέλος εκλεκτής λίστας ο Ραμπιό

Ο 24χρονος Γάλλος προστίθεται σε μία λίστα που περιλαμβάνει εκλεκτά ονόματα. Στα χρόνια των 10s, το φαινόμενο έχει γίνει λατρεμένη συνήθεια για τη Γιούβε, σχεδόν κάθε χρόνο το κάνει. Αν μάλιστα το πηγαίναμε λίγο πιο πίσω (2009), θα μπορούμε να προσθέσουμε και τον Φάμπιο Καναβάρο.

Κατά χρονολογική σειρά και αρχής γενομένης από το 2011: Αντρέα Πίρλο, Πολ Πογκμπά, Φερνάντο Γιορέντε, Κίνγκλεϊ Κομάν, Σάμι Κεντίρα, Ντάνι Αλβες, Εμρέ Τσαν και Ααρον Ράμσεϊ. Ολοι τους αφίχθησαν στο Τορίνο με μόνο κόστος για τη Γιούβε αυτό του συμβολαίου τους. Εντυπωσιακό, εντυπωσιακότατο.

Αφήνοντας κατά μέρος στην άκρη αυτή την τέχνη, έρχεται το ερώτημα το πρακτικό, το αγωνιστικό. Τι προσθέτει στην «παλέτα» της η ιταλική ομάδα κάνοντας δικό της τον Ραμπιό; Δίχως αμφιβολία, μία έξοχη λύση. Η μεταγραφή του συνιστά μια μεγάλη επιτυχία για τη Γιουβέντους. Χαμηλού ρίσκου, υψηλότατων δυνατοτήτων. Το πρόβλημα του Ραμπιό είναι το περιβάλλον του (η μάνα-ατζέντης του συγκεκριμένα…) όχι το αν κατέχει το τόπι. Αν αυτό το κατανικήσει, αν μάθει επίσης να τιθασεύει το «εγώ» του, τότε το μέλλον προμηνύεται λαμπρό. Επί προσωπικού, επί συλλογικού.

Οι… πρόγονοι του Ραμπιό

ΑΝΤΡΕΑ ΠΙΡΛΟ (2011)

Είναι απορίας άξιον τι (ή αν) σκεφτόντουσαν στη Μίλαν όταν κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα καλύτερα χρόνια στου Πίρλο είχαν περάσει. Το μετάνιωσαν, μέρα τη μέρα, τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Βλέποντας τον άλλοτε δικό τους μαέστρο να εξελίσσει περαιτέρω τη «θέση Πίρλο». Ξέρετε, αυτή που «παίζεις μπροστά από την άμυνα και μοιράζεις πάσες με γεωμετρική ακρίβεια σε χρόνο και σε χώρο πέραν της λογικής».

ΠΟΛ ΠΟΓΚΜΠΑ (2012)

Τον πήρε από τα αζήτητα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ άγουρο παλικαράκι. Τον μετέτρεψε στον πιο ακριβό παίκτη του πλανήτη (για λίγο, έτσι όπως πήγαν οι τιμές στο χώρο, αλλά αυτό είναι διαφορετικό θέμα). Αναγκάζοντας την Γιουνάιτεντ να πληρώσει (παν)ακριβά το λάθος της. Κοντά 100 εκατ. ευρώ (!) ήταν η υπεραξία που έβγαλε η Γιούβε όταν οι «κόκκινοι διάβολοι» επανήλθαν για τον Γάλλο μέσο, το 2016. Κυκλοφορεί (τραβηγμένο;) σενάριο για νέο «Pogback» παρεμπιπτόντως!

ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΓΙΟΡΕΝΤΕ (2013)

Από τους πλέον τίμιους παίκτες που πέρασαν από το «Αλιάντς Στέιντιουμ» τα τελευταία χρόνια. Υπηρέτης του συνόλου, εργατικός και μαχητικός, έδωσε αρκετές λύσεις, σκοράροντας, όταν ζήτησαν την αρωγή του. Θα μπορούσε να είχε μείνει περισσότερο. Ωστόσο ήθελε (πολύ) περισσότερο όσον αφορά το χρόνο συμμετοχής, η Σουόνσι του το πρόσφερε αυτό, πίσω στο 2015. Στη Γιούβε κάτι τέτοιο (θα) ήταν απλώς αδύνατο.

ΚΙΝΓΚΣΛΕΪ ΚΟΜΑΝ (2014)

Εν προκειμένω κάπου τα χάλασε η Γιουβέντους. Υπό την έννοια ότι δεν μπόρεσε να απελευθερώσει το potential του Γάλλου εξτρέμ, τον οποίο πήρε με την ταμπέλα του σπάνιου ταλέντου από την Παρί Σεν Ζερμέν. Δεν είχε αγωνιστικό, είχε όμως οικονομικό όφελος. Η Μπάγερν της έδωσε 30 εκατ. ευρώ. Ας το πούμε… επιτυχημένη αποτυχία, είναι γαρ μπερδεμένο, υποκειμενικό και ανοιχτό σε ερμηνείες ζήτημα!

ΣΑΜΙ ΚΕΝΤΙΡΑ (2015)

Διίστανται οι απόψεις για το κατά πόσο ο Σάμι Κεντίρα είναι χαφ υψηλού επιπέδου ή αν είχε πάντα την τύχη να παίζει σε ομάδες που τον έκαναν να φαίνεται καλύτερος Δεν θα το λύσουμε αυτό τώρα. Θα περιοριστούμε στο κοινώς αποδεκτό ότι όταν τον άφησε η Ρεάλ, ήταν κελεπούρι για να το αφήσεις δίχως ενασχόληση. Πιθανότατα θα φύγει λίαν συντόμως από το Τορίνο, δεν είναι από τους παίκτες που αγαπάει να δουλεύει ο Μαουρίτσιο Σάρι

ΝΤΑΝΙ ΑΛΒΕΣ (2016)

Από τα πιο ηχηρά παραδείγματα «σούπερ μπίζνες». Υπερβολικό ίσως, αλλά τόσο καλός όσο ήταν στον ένα χρόνο που έμεινε στη Γιουβέντους, δεν πρέπει να υπήρξε συνολικά σε όλη του την καριέρα στην Μπαρτσελόνα. Σαν να πέρασε δεύτερη νιότη, με τη δύναμη που του έδωσε το πείσμα του να αποδείξει στους «μπλαουγκράνα» ότι τον αδίκησαν, καταφέρνοντας να ξεπεράσει ακόμα και σοβαρό τραυματισμό.

ΕΜΡΕ ΤΣΑΝ (2018)

Η προσθήκη αυτή δεν έχει βγει στη Γιούβε, με τον πρώην μέσο της Λίβερπουλ να έχει παίξει λίγο και όχι καλά. Αλλά ας μην βιαστούμε να βγάλουμε τελεσίδικα συμπεράσματα. Ισως το story αλλάξει στη συνέχεια. Ακόμα βέβαια και να μην συμβεί αυτό, η «Γηραιά Κυρία» απλώς θα έχει κάνει μία (φτηνή) επένδυση που δεν της βγήκε, μικρό το κακό.

ΑΑΡΟΝ ΡΑΜΣΕΪ (2019)

Ο Ουαλός μέσος αποτελεί ακόμα ένα παράδειγμα έξυπνης προσθήκης –  το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από την Αρσεναλ, που για ακόμη μια φορά έχασε παίκτη της δίχως να πάρει ευρώ. Τι αγόρασε η Γιούβε; Σκληρή δουλειά, αφοσίωση, τα πάντα για την ομάδα, με αφανή (ψυχή, πάθος) και εμφανή (γκολ και ασίστ) αποτελέσματα. Πάντα μαζί με μια έμφυτη συναίσθηση και αδάμαστη θέληση. Οποιο και αν ήταν το κόστος, επί προσωπικού.