Κουαλιαρέλα: Το μεγάλο ρίσκο του 2016 απέδωσε καρπούς (vid)

Το πρόσωπο των ημερών όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και σε όλους τους ευρωπαϊκούς ποδοσφαιρικούς κύκλους. Ο Φάμπιο Κουαλιαρέλα έχει μαγνητίσει δικαιωματικά τα βλέμματα της προσοχής πάνω του.

Με τα δύο τέρματά του από την άσπρη βούλα κόντρα στο Λίχτενσταϊν έγραψε ιστορία, καθώς έγινε ο γηραιότερος σκόρερ της εθνικής Ιταλίας, ξεπερνώντας τον Πανούτσι.

Κι όμως, όσο εντυπωσιακό και αν ακούγεται, αυτό αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα μιας χρονιάς που αψηφά την κοινή λογική. Η σεζόν που πραγματοποιεί ο «έφηβος» Κουαλιαρέλα με την Σαμπντόρια θα μπορούσε να καταχωρηθεί στα ποδοσφαιρικά κιτάπια με διάφορους χαρακτηρισμούς και υποσημειώσεις.  Τα 21 τέρματα σε 29 με τους Γενοβέζους αποδεικνύουν πως ο προσεχώς 37χρονος Φάμπιο, είναι σαν το παλιό, καλό κρασί διανύοντας όμως και μια δεύτερη ποδοσφαιρική νιότη.

H απόφαση και ο «τρελός» πρόεδρος

Για όλα τα παραπάνω πεπραγμένα του Κουαλιαρέλα πάντως, υπάρχει και ένας άνθρωπος, ο οποίος αξίζει ειδικής μνείας και δεν είναι άλλος από τον Μάσιμο Φερέρο. Το όνομα μονομιάς δεν λέει και πολλά. Η απόφαση όμως του προέδρου της Σαμπντόρια τον Φεβρουάριο του 2016, αρκεί για να εξηγήσει πως η αναγέννηση του Φάμπιο Κουαλιαρέλα φέρνει φαρδύ- πλατύ το ονοματεπώνυμο του μεγαλομετόχου της «Σαμπ».

Τότε, στην εκπνοή της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου, ο Κουαλιαρέλα βρισκόταν ενδεχομένως στην πιο «σκοτεινή» στιγμή της καριέρας του. Οι τιφόζι της Τορίνο είχαν δημιουργήσει ένα πολεμικό κλίμα απέναντί του, ζητώντας του να φύγει και εξαπολύοντας απειλές. Η μεταξύ τους σχέση λοιπόν, άρχισε να μυρίζει… μπαρούτι.

Μην μπορώντας να αντιστρέψει την κατάσταση, η διοίκηση της «γκρανάτα» βρέθηκε στη… γύρα για να τον παραχωρήσει. Ύστερα από πολλές κλειστές πόρτες, η μόνη ομάδα που ενδιαφέρθηκε σοβαρά για τον 34χρονο τότε Κουαλιαρέλα, ήταν η Σαμπντόρια.

Παρότι οι εμφανίσεις του Φάμπιο στην Τορίνο ήταν μέτριες προς αδιάφορες, ο  Φερέρο είχε δει… όνειρο και πήρε το ρίσκο, φανερώνοντας πόσο πολύ πίστευε στην αναγέννηση του Φάμπιο. Το μεγάλο αφεντικό της «μπλουτσερκιάτα»,  παρά την αντίρρηση προπονητή και διοικητικού συμβουλίου που διατηρούσε τις επιφυλάξεις του, συμφώνησε σε δανεισμό του παίκτη με οψιόν αγοράς για το καλοκαίρι του 2016, η οποία και ενεργοποιήθηκε.

Το… δώρο του Φερέρο

Πόνταρε επί της ουσίας σε ένα «άλογο» που φαινόταν πως βρισκόταν έτοιμο να βγει εκτός κούρσας και εκείνο, τρία χρόνια αργότερα, του έχει βγει… γκανιάν. Η συνέχεια λοιπόν, είναι γνωστή λόγω των επιδόσεων του Κουαλιαρέλα στο χορτάρι. Όμως, όπως επισήμανε σε μια παλιά συνέντευξή του επί του θέματος ο Φερέρο, είναι «ότι τα εύσημα, σε όποιον παίρνει Όσκαρ, δεν πρέπει να πηγαίνουν μόνο στον ηθοποιό, τον σκηνοθέτη ή τον σεναριογράφο, αλλά θα πρέπει να δίνονται και στον παραγωγό, που δεν είναι πρωταγωνιστής επί σκηνής, αλλά αυτός βάζει τα χρήματα».

Και στην προκειμένη περίπτωση ο πεισματάρης Φερέρο ενδεχομένως, έστω και ετεροχρονισμένα και άτυπα, να ανταμειφθεί με κάποιον τρόπο. Ήταν εκείνος άλλωστε, που οδήγησε στην αναγέννηση ενός ποιοτικού ποδοσφαιριστή, χαρίζοντας απλόχερα ένα δώρο στους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους: Τη δυνατότητα να κάνουν… χάζι λίγο ακόμα έναν από τους τελευταίους ποδοσφαιριστές που κρατούν τον ρομαντισμό της Serie A ζωντανό.