Ο Μαουρίτσιο Σάρι ζει για να σε διαψεύδει

Η Νάπολι έχει ελπίδες ακόμα για το σκουντέτο με τον Μαουρίτσιο Σάρι στο τιμόνι αν και δεν την πιστεύει και κανείς ιδιαίτερα. Αυτό είναι πλεονέκτημα για τον κόουτς που λατρεύει να διαψεύδει τους πάντες κάθε φορά που οι πιθανότητες είναι εναντίον του. Έχει έναν δικό του ξεχωριστό τρόπο να αποδεικνύει έμπρακτα ότι όχι μόνο κυνηγάει την μία στο εκατομμύριο αλλά τα καταφέρνει σχεδόν πάντα. Και λέω σχεδόν γιατί το μόνο που δεν έχει καταφέρει ακόμα είναι να πάει το πρωτάθλημα στον νότο.

Στο σπίτι μου οι ποδοσφαιρικές επιρροές ήταν πέρα για πέρα Ιταλικές. Σε αυτό συνέβαλε ότι ο πατέρας μου έζησε για χρόνια στην γείτονα χώρα και σε εποχές που όλοι οι αστέρες περνούσαν απο το Καμπιονάτο. Μέχρι σήμερα, κάθε φορά που θα παω μαζί του γήπεδο να δούμε ματς τύπου ΠΑΟ-Παναιτωλικός ή κάτι χαλαρό στο τοπικό Μεσσηνίας, θα πει: «Καλοί κι αυτοί αλλά κρίμα δεν πρόλαβες να δεις απο κοντά την τροχιά που έπαιρνε η μπάλα όταν την κλωτσούσε ο Πάολο Ρόσι». Επίσης ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών είναι ο Ρομπέρτο Μπάτζιο ασυζητητή.

Μπορεί να ξεχωρίζω λίγο παραπάνω την Γιούβε επειδή ήταν η αγάπη του πατέρα, οφείλω να ομολογήσω όμως ότι είμαι ερωτευμένος με την φιλοσοφία του Μαουρίτσιο Σάρι και ψηφίζω ότι η ζωή πρέπει οπωσδήποτε να τιμήσει με έναν σκουντέτο αυτόν τον κύριο. Το χρωστάει στις επόμενες γενιές που θα διαβάζουν την ιστορία του. Έχει κάνει τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα να πει δημόσια ότι έκανε ένα μεγάλο λάθος που τον αμφισβήτησε και διέψευσε πανηγυρικά τον περίγυρο του που τον θεωρούσε τρελό, μέσα απο μια ιστορία που μοιάζει βγαλμένη απο ταινία.

Η αρχή της περιπέτειας του

Τοσκάνη 1999. Ο 40χρονος τότε Ναπολιτάνος Μαουρίτσιο Σάρι, καπνίζοντας τα αγαπημένα του τσιγάρα αναρρωτιέται τι κάθεται και κάνει στην Banca Monte dei Paschi di Siena. Έχει μια πολύ καλή δουλειά τραπεζικού σε μια τράπεζα που θεωρείται κολοσσός στην Ιταλία και είναι η δεύτερη μακροβιότερη στον κόσμο! Είναι και καλοπληρωμένος. Όλα καλά θα έλεγε κάποιος μέχρι εδώ, κάποιος ρηχός που δεν αντέχει συγκινήσεις. Γιατί εκείνη την ημέρα ο Μαουρίτσιο άφησε εμβρόνητους συναδέλφους, συγγενείς και φίλους όταν τους ανακοίνωσε ότι τα παρατάει όλα για δωθεί ολοκληρωτικά στο ποδόσφαιρο. Για μια δεκαετία τ’απογεύματα έκανε προπονήσεις σε μικρές ομάδες της περιοχής και μέσα του είχε ωριμάσει η σκέψη ότι αν δωθεί ολοκληρωτικά σε αυτό μπορεί να γίνει αυτό που πάντα ήθελε: Ο καλύτερος Ιταλός coach! Άλλοι νόμιζαν έκανε πλάκα, άλλοι τον πέρασαν τρελό μιας και δεν είχε ποτέ σχέση με το ποδόσφαιρο στο παρελθόν, πέρα του ότι ζούσε για να το μελετάει. Και σαν προπονητής είχε ελάχιστες εμπειρίες που δεν προμήνυαν καν ότι θα εργαστεί σε επίπεδο υψηλότερο των τοπικών.

Η περιπέτεια του ξεκίνησε απο μικρές ομάδες της Τοσκάνης και το 2005 κατάφερε να φτάσει στην Πεσκάρα που βρισκόταν στην Serie Β. Στην κατηγορία αυτή έκανε μερικούς φίλους με το επιθετικό ποδόσφαιρο που έπαιζε – άλλη μια φιλοσοφία κόντρα σε όλα – εφόσον οι Ιταλοί φημίζονταν ανέκαθεν για τα αμυντικά τους τείχη. Ανεβοκατέβαινε μεταξύ δεύτερης και τρίτης κατηγορίας αναλαμβάνοντας μικρομεσαίες ομάδες μέχρι το 2012. Τότε η Έμπολι τον κάλεσε στο τιμόνι της για να παίξει όμορφο ποδόσφαιρο και να αναδείξει ποδοσφαιριστές. Την πρώτη κιόλας χρονιά παραλίγο να βρεθέι στην Serie A αλλά του το στέρησε η Λιβόρνο στον τελικό των πλειόφς ανόδου. Οι καλύτεροι όμως δεύτερη φορά δεν λανθάνουν και την επόμενη χρονιά η ομάδα τερματίζει δεύτερη παίζοντας πολύ όμορφο ποδόσφαιρο και με νεαρούς ποδοσφαιριστές.