Ο Τομάζο Μπέρνι είναι ιδέα. Ο Τομάζο Μπέρνι είναι είδωλο. Ο Τομάζο Μπέρνι είναι… βαθύ ΠΑΣΟΚ. Το παλιό, το ορθόδοξο. Στην ιταλική βερσιόν του. Το πήραμε στην πλάκα, το «σηκώνει». Κάθε χρόνο βρέξει-χιονίσει 200 χιλιαρικάκια, ζεστά ζεστά, στο λογαριασμό του, χωρίς να κάνει το παραμικρό πέρα από το να είναι παρών και να προπονείται; Αν δεν είναι αυτό «ζω το όνειρο», τότε τι είναι;
Όλα τα καλά πάντως κάποια στιγμή τελειώνουν. Μετά από 6 συναπτά έτη, ο 37χρονος τερματοφύλακας δεν είναι πια παίκτης της Ίντερ. Όχι ότι έπαιξε ποτέ στην Ίντερ. Ούτε λεπτό συμμετοχής δεν κατέγραψε όλα αυτά τα χρόνια, σε καμία διοργάνωση. Κατάφερε, ακόμα και έτσι, και… αποβλήθηκε δύο φορές. Αμφότερες, φέτος. Από τον πάγκο των αναπληρωματικών, την αγαπημένη του θέση δηλαδή (μαζί με την εξέδρα…), το παράκανε στις διαμαρτυρίες ή στις ειρωνείες ή και στα δύο μαζί.
Αξίζει γενικώς και ειδικώς να γνωρίσουμε καλύτερα την πορεία μιας τόσο θρυλικής φιγούρας. Ξεκίνησε στα τμήματα υποδομής των «νερατζούρι», αλλά – καλά μαντέψατε – δεν έκανε ποτέ το άλμα στην α’ ομάδα. Δοκίμασε πρώτα στα ξένα. Γουίμπλεντον, Αγγλία. Από εκεί φάνηκε πού θα πήγαινε η δουλειά. Δίπλα στο λεπτά συμμετοχής έμεινε το «μηδέν»…
Μετά γύρισε στην πατρίδα του, στην Τερνάνα που τότε αγωνιζόταν στη Σέριε Β. Αυτή πρακτικά είναι η μόνη ομάδα που υπήρξε «κανονικός». Βασικός δηλαδή. Για δύο σεζόν. Ακολούθησαν θητείες σε Λάτσιο, Σαλερντιτάνα, Μπράγκα και Σαμπντόρια. Μια στο τόσο έπαιζε. Στη «Σαμπ» ήταν και η τελευταία φορά που αγωνίστηκε. Το 2013. Στην Τορίνο πέρασε μετά ένα χρόνο και ύστερα ήρθε η Ίντερ. Γύρισε στη βάση του για να κλείσει την καριέρα του όπως ήξερε καλύτερα: χωρίς να κάνει το παραμικρό.
ΟΚ, ίσως τον αδικούμε λιγάκι. Υπήρξε σταθερά ο τύπος που θα έβρισκε τρόπο να φτιάξει το κλίμα και να γεφυρώσει τις διαφορές. Δεν είναι αδιάφορο πράγμα, ειδικά σε ένα χώρο με τόσα διογκωμένα «εγώ» όπως τα αποδυτήρια ενός μεγάλου ευρωπαϊκού κλαμπ. Επίσης ήταν πάντα «κύριος» στις προπονήσεις, έτοιμος και πρόθυμος να βοηθήσει τους νεότερους – δεν είναι τυχαίο ότι κανείς κόουτς της Ίντερ, όλα αυτόν τον καιρό, δεν του ζήτησε να φύγει. Ούτε (είναι τυχαία) η αγάπη των τιφόζι της ομάδας προς το πρόσωπό του.
Απλώς ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Η ώρα της σύνταξης. Να βγει άραγε με… 15ετία με ανήλικο; Είναι γαρ και φρέσκος μπαμπάς, 6 μηνών η κορούλα του, να του ζήσει!
Κάθε άλλο παρά «μέσος όρος»
Ο Μπέρνι είναι προσωπικότητα από αυτές που δεν συναντάμε συχνά. Κάθε άλλο παρά ο «μέσος ποδοσφαιριστής». Η ζωή του έχει χίπικα στοιχεία, τα πάντα για αυτόν άλλαξαν όταν διάβασε ένα βιβλίο Ιταλού συγγραφέα, που έζησε στην Κένυα (Sognavo L’Africa /«Ονειρεύτηκα την Αφρική). Σε αυτή τη χώρα άλλωστε επέλεξαν να παντρευτούν με τη σύντροφό του, Λούνα. Σε… καταυλισμό ντόπιας φυλής. Στα σχέδια τους επίσης είναι να ανανεώσουν τους όρκους τους στο Περού, στην Ασία, αλλά και σε διάφορα ακόμα «ψαγμένα» μέρη ανά τον κόσμο.
Ταξιδιάρα, ρομαντική ψυχή. Εχει επίσης πνευματικές και υπαρξιακές αναζητήσεις. Παίζει κιθάρα, του αρέσει το διάβασμα και ειδικά τα ρομαντικά μυθιστορήματα, λατρεύει την τέχνη με αδυναμία στον Αυστριακό ζωγράφο, Γκούσταφ Κλιμτ.). Αγαπημένη του δεκαετία είναι τα 60s, ενώ είναι μέγας υπέρμαχος του γυμνισμού. Θεωρεί ζωτικής σημασίας την επαφή με τη φύση και το σύμπαν, κάπως έτσι στην κατοχή του έχει ένα κομμάτι από μετεωρίτη και μία πέτρα από το φεγγάρι. Με αυτά και με τούτα, ουδεμία εντύπωση προξενεί ότι έχει να παίξει video game από την εφηβεία του και ότι έχει «πετάξει» εδώ και χρόνια την τηλεόραση από το σπίτι του…
