ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Μακάμπι Χάιφα: Πρέπει όντως να τη φοβάται ο Ολυμπιακός;

Δύο αποκλεισμοί, δύο απολύσεις προπονητών και μια βαριά «τριάρα» δημιουργούν μια άκρως αρνητική παράδοση για τους «ερυθρόλευκους» στο Ισραήλ
Μακάμπι Χάιφα: Πρέπει όντως να τη φοβάται ο Ολυμπιακός;

Μακάμπι Χάιφα: Ένα όνομα, αρκετές ζοφερές αναμνήσεις. Ο 2ος Προκριματικός Γύρος του Champions League κρύβει κινδύνους για τον Ολυμπιακό.

Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή: Το Ισραήλ, όπως και η Κύπρος δεν αποτελούν «αγαπημένο» προορισμό για τους «ερυθρόλευκους». Ειδικά όταν μιλάμε για προκριματικά.

Διότι, αν εξαιρέσει κανείς την Ομόνοια, τη σεζόν 2020-2021, οι Πειραιώτες από το 2008 και μετά, μετρούν μόνο αποκλεισμούς.

Ανόρθωση το 2008, Μακάμπι Τελ Αβίβ το 2010 και Χάποελ Μπερ Σέβα το 2016.

Εν προκειμένω όμως, το φρόνιμο είναι να σταθεί κανείς στο κομμάτι των ομάδων από το Ισραήλ. Οι επόμενοι αντίπαλοι Ολυμπιακού, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκού και Άρη έχουν βγει, αλλά έχουμε καιρό μέχρι τότε.

Είναι απίθανο, αλλά κάθε ομάδα από το Ισραήλ στα προκριματικά φέρνει απόλυση προπονητή!

Στα όρια του υπερφυσικού θα έλεγε κανείς. Τη σεζόν 2010, ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με τον Έβαλντ Λίνεν στον πάγκο, αλλά ο αποκλεισμός με τον κανόνα των εκτός έδρας γκολ απέφερε αποκλεισμό από το Europa League και αλλαγή προπονητή.

Μια ανορθογραφία που διορθώθηκε ταχύτατα και με την έλευση του εμβληματικού Ερνέστο Βαλβέρδε.

Σημειωτέον ότι ήταν η πρώτη χρονιά του Βαγγέλη Μαρινάκη στο τιμόνι του σωματείου του Πειραιά.

Το 2016, με τον Βίκτορ Σάντσεθ, στην μετά Μάρκο Σίλβα εποχή, ο Ολυμπιακός γνώρισε ένα ακόμα σοκ.

Το 1-0 από την Μπερ Σεβά ήταν και η ταφόπλακα της συνέχειας στο Champions League. Ωστόσο, εκείνη τη σεζόν, προχώρησε μέχρι τους 16 του Europa League.

Το ρεζουμέ της υπόθεσης είναι ότι οι συγκεκριμένες ομάδες δεν κολλάνε στον τρόπο με τον οποίο παίζουν οι πολυπρωταθλητές Ελλάδος τα τελευταία χρόνια με Ίβηρες τεχνικούς.

Και αυτός είναι ένας ενδόμυχος φόβος στις τάξεις κάποιων φίλων του συλλόγου. Για το αν θα πρέπει να ανησυχεί ο Ολυμπιακός.

Μακάμπι Χάιφα: Είκοσι χρόνια μετά

Αυτή τη φορά, το Ισραήλ θα πρέπει να αποδειχθεί μια πραγματική ποδοσφαιρική Γη της Επαγγελίας και όχι Κόλαση του Δάντη.

Ένα θετικό αποτέλεσμα θα είναι ικανό να διαλύσει κάθε σύννεφο αμφιβολίας για το σύνολο του Μαρτίνς. Από την άλλη, απέναντί του είναι μια ομάδα, η οποία στο παρελθόν τον έχει πονέσει αρκετά.

Το 3-0 τη σεζόν 2002-2003 στο Champions League, αμέσως μετά το 6-2 επί της Λεβερκούζεν, ίσως ήταν μια από τις πιο απότομες προσγειώσεις που βίωσαν οι Πειραιώτες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις τα τελευταία 30 χρόνια.

Μετά από έναν θρίαμβο, μια ανεξήγητη κατραπακιά. Ο Γιακούμπου Αγιεκμπένι έφτιαξε το όνομά του εκείνο το βράδυ, κερδίζοντας μεταγραφή για την Premier League μετά από λίγους μήνες.

Ούτε στην Ριζούπολη μπόρεσε να επικρατήσει η ελληνική ομάδα με το τελικό 3-3 να αφήνει μια μάλλον πικρή γεύση για εκείνη την παρουσία στους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Επομένως, η παράδοση είναι ξεκάθαρα κόντρα. Από εκεί και πέρα, η ευρωπαϊκή λίστα του Ολυμπιακού που διαμόρφωσε ο Μαρτίνς έχει τα δικά της ερωτηματικά.

Το… δικό μας παιδί

Έμεινε στην Ελλάδα και αγωνίστηκε για τρεις σεζόν. Σύμφωνοι, το διαβατήριό του δεν είναι ελληνικό, αλλά ο Ντάνιελ Σούντγκρεν αποτελεί ένα δικό μας παιδί.

Αποτελεί πλέον παρελθόν από τον Άρη και πλέον με τη Μακάμπι Χάιφα θέλει να ανοίξει τα φτερά του σε νέους ποδοσφαιρικούς ορίζοντες.

Λόγω της θητείας του στη χώρα μας σίγουρα θα αναλάβει ρόλο πληροφοριοδότη για το πως παίζει ο Ολυμπιακός.

Ένα αξιόπιστος δεξιός μπακ, ο οποίος δεδομένα θα ανησυχήσει τις πλευρές των Πειραιωτών και αναμένεται να είναι ένα από τα πρόσωπα των δύο αναμετρήσεων.

Διαβάσατε το άρθρο με τίτλο «Μακάμπι Χάιφα: Πρέπει όντως να τη φοβάται ο Ολυμπιακός;», όπου αναφέρθηκαν τα παρακάτω #tags (ετικέτες). Για περισσότερα σχετικά άρθρα επιλέξτε παρακάτω.
Post on Facebook Post on X (Twitter) Post on LinkEdin Send this post with WhatsApp Send this post with Viber E-mail Post
Εγγραφείτε στα Σελίδα του του Sportime στην πλατφόρμα των Google news για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
Σπύρος Γιαννόπουλος

H μανία για καταγραφή και περιγραφή των γεγονότων στον κόσμο του αθλητισμού με οδήγησε αρχικά στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου και στη συνέχεια στο Pompeu Fabra της Βαρκελώνης για εξειδίκευση στην αθλητική δημοσιογραφία. Τα πρώτα επαγγελματικά βήματα για λογαριασμό της Mundo Deportivo και της Groupo MediaPro, ενώ το 2017 οι δρόμοι μου συναντήθηκαν με την εφημερίδα Sportime και από το 2018 το sportime.gr. Η διεθνής αθλητική ειδησεογραφία και οι παντός καιρού συνεντεύξεις είναι το πάθος μου, ενώ το ρεπορτάζ του ελληνικού ποδοσφαίρου το guilty pleasure μου.