O αθλητισμός, το ποδόσφαιρο και κυρίως μια διοργάνωση με το βεληνεκές του Παγκοσμίου Κυπέλλου, δίνει την ευκαιρία σε ανθρώπους όλων των ηλικιών, των φυλών και χρωμάτων, να αφήσουν για λίγο στην άκρη τα προβλήματα, να γίνουν παιδιά, να αφεθούν στα παιχνίδια της «στρογγυλής» θεάς.
Όπως συμβαίνει αυτές τις ημέρες στο χωριό Μόρια της ανατολικής Λέσβου και στον καταυλισμό που φιλοξενεί περισσότερους από 7.000 πρόσφυγες, που προσπαθούν να επιβιώσουν κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Όμως, το ποδόσφαιρο αποτελεί μια διέξοδο, έστω και μικρή, διαφυγής από τα προβλήματα.
Τον πρώτο της αγώνα σε παγκόσμιο κύπελλο παρακολούθησε η μικρή Βανέσα από το Κονγκό μαζί με τους γονείς της στις καντίνες της Μόριας.
Τι και αν το Μαρόκο ηττήθηκε από το Ιράν με αυτογκόλ στο 90+5’; Oι περισσότεροι από τους Αφρικανούς φιλάθλους της Μόριας καθόλου δεν πτοήθηκαν καθώς περίμεναν περισσότερο να απολαύσουν την Πορτογαλία του Ρονάλντο και την Ισπανία του Ινιέστα. Τυνήσιοι, Κονγκολέζοι και Μαροκινοί πήραν από νωρίς θέση για τον αγώνα.
«Κάθε μέρα είναι ίδια στη Μόρια. Τώρα τουλάχιστον έχουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο. Μένω με άλλους 21 στην ίδια σκηνή, δεν μπορώ να κοιμηθώ εύκολα. Το ποδόσφαιρο είναι μια απόδραση. Εγώ είμαι με τον Κριστιάνο», λέει ο 17χρονος Ν. από το Κονγκό.
«Θα υποστηρίξουμε τις Αφρικανικές ομάδες αλλά έχουμε τις δικές μας αγαπημένες Η Αργεντινή τού Μέσι είναι μία από αυτές».
Τα προγνωστικά και τα πειράγματα δεν λείπουν από το μουντιαλικό «καφενείο» της Μόριας: «Η Αίγυπτος δεν ήταν καθόλου καλή στο προηγούμενο ματς» λένε και κάνουν τις προβλέψεις τους
«Δε νομίζω καμία αφρικανική ομάδα να πάρει φέτος το Μουντιάλ. Ο Ρονάλντο θα το πάρει» λέει ο πιο ζωντανός της παρέας.
«Πίσω, πίσω πίσω»… σε άπταιστα ελληνικά ακούγεται πολλές φορές όταν το Ιράν πλησιάζει στη μικρή περιοχή, ενώ οι αναλύσεις δίνουν και παίρνουν. Η συζήτηση ανάβει στο ημίχρονο ενώ όλο και περισσότερος κόσμος παίρνει θέση για το επόμενο ματς.
«Στο Αφγανιστάν ήμουν γυμναστής» εξηγεί ο Άχμεντ. «Εργαζόμουν σε ένα από τα πιο πολυτελή γυμναστήρια. Αγαπώ τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο, έχω χαρτιά και μπορώ να εργαστώ ως προπονητής. Ήρθα να πάρω θέση για τον αγώνα Ισπανία- Πορτογαλία. Η κατάσταση εδώ είναι πολύ δύσκολη. Εγώ θα φύγω σε λίγες μέρες όμως οι φίλοι μου θα μείνουν εδώ».
Στη διπλανή καντίνα μια παρέα Μαροκινών παρακολουθούν με αγωνία το ματς. «Ευχαριστούμε την Ελλάδα για τη φιλοξενία» μου λένε. «Ήρθαμε να δούμε την ομάδα της χώρας μας αλλά και τους άλλους αγώνες».
Το ποδόσφαιρο αποτελεί απόδραση είτε ως θέαμα είτε ως δραστηριότητα για πολλούς από τους εγκλωβισμένους πρόσφυγες της Μόριας, που προπονούνται με ομάδες που έχουν στηθεί μέσα από δομές υποστήριξης προσφύγων και παίρνουν μέρος σε τοπικά πρωταθλήματα.
Πηγή: politikalesvos.gr