Ο Άρης ισοφάρισε με ένα γκολ που δεν έπρεπε να μετρήσει ποτέ. Δεν υπάρχει λίγο ή πολύ οφσάιντ. Ο Βέλεθ ήταν οφσάιντ. Δεν χρειάζεται υπερανάλυση. Κι όμως, παρότι η ισοφάριση ήρθε με τρόπο που αδικεί τον ΠΑΟΚ, δικαιώνει απολυτά την εικόνα του αγώνα.
Η ομάδα του Σάββα Παντελίδη ζόρισε όσο λίγες τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Για την ακρίβεια μόνο η ΑΕΚ είχε βάλει ως τώρα δύσκολα. Πραγματικά δύσκολα. Δηλαδή να βλέπεις τον ΠΑΟΚ να μην νιώθει καλά. Οι «κίτρινοι» ήταν αποφασισμένοι όχι απλώς να μη χάσουν, αλλά να κερδίσουν. Κατέθεσαν ένα ακόμα δείγμα της αλλαγής που έχουν υποστεί τις τελευταίες εβδομάδες. Διότι η εικόνα του Αρη στα τελευταία παιχνίδια βγάζει υγεία. Τουλάχιστον σε ότι αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, αυτό δεν αμφισβητείται.
Οι περισσότερες νέες προσθήκες μοιάζουν εξαιρετικά στοχευμένες. Δείχνουν να αποδίδουν, να συνεισφέρουν εβδομάδα εβδομάδα στην αγωνιστική μεταμόρφωση που επιχειρεί ο προπονητής τους. Ο Σάββας Παντελίδης παίρνει credit για το γεγονός πως είχε τον τρόπο να εξουδετερώσει τα ατού του Ραζβάν Λουτσέσκου, χωρίς η ομάδα του να παίξει κλεισμένη στο «καβούκι» της.
Ο Άρης έπαιζε εξαιρετικά την κόντρα επίθεση, είχε πολύ καλή ανάπτυξη (γενικώς ήταν εξαιρετικός στο transition) και ήταν πάντα απειλητικός στις στατικές φάσεις. Φάνηκε πως ήταν προετοιμασμένος και με πολύ καλό πλάνο και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Υπό άλλες συνθήκες ο κόσμος του δεν θα ήταν τόσο ικανοποιημένος από μία ισοπαλία. Λίγο δεν είναι να γίνεται ο πρώτος που δεν χάνεις την Τούμπα. Για το γόητρο και όχι μόνο.
Η μεγαλύτερη ικανοποίηση, σε όλους μέσα στην ομάδα, ήρθε από την εμφάνιση, τη νοοτροπία και την συνολική παρουσία του Αρη στην Τούμπα. Έπαιξε το παιχνίδι του. Με τον τρόπο του. Αυτό το «ίσος προς ίσος» παιχνίδι. Η ισχυρή πιθανότητα νίκης στην καλύτερη έδρα, κόντρα στην καλύτερη ομάδα, του πρωταθλήματος. Ο Αρης κέρδιζε, δίκαια, κάτι παραπάνω από ένα βαθμό…