Ελ Αραμπί: Ένας γεννημένος… πιστολέρο

Ελ Αραμπί: Δεν συνηθίζει ο Λιονέλ Μέσι να μοιράζεται κάτι πολύ προσωπικό στα social media. Mια σπάνια εξαίρεση ήρθε πριν δυόμιση χρόνια, όταν παρέα με έναν από τους κανακάρηδες του, τον Τιάγκο, πόζαραν στο δωμάτιο που ο Αργεντινός έχει κρεμασμένες εκατοντάδες φανέλες από τους αντιπάλους που κοντραρίστηκε στα γήπεδα.

Άλλες συμπατριωτών του, άλλες όχι, για τον πρώτο σκόρερ της ιστορίας της Μπαρτσελόνα, αυτές οι φανέλες αντιπροσωπεύουν όσους – προφανώς – σέβεται και αναγνωρίζει. Δίπλα λοιπόν σε αυτές των Ντάνι Αλβες, Ντι Μαρία, Ραούλ, Κασίγιας, Γιάγια Τουρέ, Τότι, Ντιέγκο Μιλίτο, Κουν Αγκουέρο, Φίλιιπ Λαμ ήταν και δαύτη με ένα «9» στην πλάτη και το Ελ Αραμπί χαραγμένο.

Την είχε ζητήσει ο Μέσι από τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί το βράδυ που ο Μαροκινός επιθετικός βίωσε την πιθανώς καλύτερη στιγμή της τετραετούς θητείας του στην Γρανάδα, όταν στις 12 Απριλίου 2014, οι Ανδαλουσιάνοι επικράτησαν της Μπαρτσελόνα (αγαπημένη του ομάδα, μαζί με την Βραζιλία, στις εθνικές).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ – Άρης: Ο Ντιγκινί απορεί με το πέναλτι που… δεν του έδωσε ο Τζοβάρας! (pics)

Δεν ήταν η μόνη. 44 γκολ στην Primera πέτυχε ο βορειοαφρικανός, ο οποίος ακόμη και τώρα μνημονεύεται στις εξέδρες του «Κάρμενες» και στα τοπικά media, που ήταν μάλλον επιφυλακτικά όταν η ομάδα τους, είχε δώσει πέντε εκατομμύρια ευρώ,  καλοκαίρι του 2012, για να αγοράσει έναν επιθετικό από ομάδα (έστω  μια από τις κορυφαίες της αραβικής χερσονήσου) της Σαουδικής Αραβίας, την Αλ Χιλάλ.

Πως στο καλό βρέθηκε εκεί κάτω στα 24 του; Ύστερα από μόλις δύο, αλλά άκρως παραγωγικές, θορυβώδεις και ενδεικτικές του ταλέντου του σεζόν στην Καέν, ομάδα της γενέτειράς του, είδε την… αποκατάσταση μπροστά του. Πολλά λεφτά του προσέφεραν οι Άραβες, τα δέχτηκε και άφησε την προοπτική του ονόματος που έχτιζε στη Γαλλία.

Την πατρίδα που ο ίδιος γνώρισε, γεννημένος από Μαροκινούς μετανάστες, την «υπηρέτησε» φορώντας το εθνόσημο όλων των μικρών εθνικών ομάδων των «τρικολόρ» (μέχρι και αρχηγός της Ελπίδων αναγορεύτηκε), όντας μάλιστα και στέλεχος του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος των «πετεινών» στο ποδόσφαιρο σάλας!

Όταν όμως οι πατριώτες των γονιών του αποφάσισαν, Σεπτέμβριο του 2010, να τον καλέσουν, δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά, επιλέγοντας το Μαρόκο (και) στο ποδοσφαιρικό του διαβατήριο, βαδίζοντας στα χνάρια ενός από τα ινδάλματά του, του Μαρουάν Σαμάκ (έστω και αν στην κορυφή της σχετικής λίστας έχει τον Ρονάλντο). Επτά χρόνια βασικός στα «λιοντάρια». Και πώς να γίνονταν αλλιώς; Μετά την Γρανάδα, φρόντισε στα 29 του, να εξαργυρώσει και πάλι τη φήμη του, μετακομίζοντας εκ νέου στον Κόλπο και στο Κατάρ. Αυτό αποτέλεσε την αιτία να τα «σπάσει» με τον εκλέκτορα του Μαρόκου, Ερβέ Ρενάρ, ο οποίος δεν ήθελε να καλεί ποδοσφαιριστές από «μη αναπτυγμένα» πρωταθλήματα, αγνοώντας τα ασύλληπτα νούμερα του. Σε τρία χρόνια, πέτυχε 76 γκολ σε 59 συμμετοχές με δύο διαφορετικές ομάδες!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ – Ολυμπιακός: Το πιο σημαντικό στη Θεσσαλονίκη

Ο τραπεζικός του λογαριασμός γέμισε για τα καλά, όχι όμως και η ψυχή του. Με παράπονο, ακόμη και τώρα, λέει πως δεν μπόρεσε εξαιτίας της κόντρας του με τον Γάλλο εκλέκτορα να πάρει μέρος σε ένα Μουντιάλ.

Θα το ήθελαν και οι γονείς του. Ο πατέρας του, μηχανικός, επέμενε στη μόρφωση του, για να έχει μια εναλλακτική για το ποδόσφαιρο. Δεν χρειάστηκε. Του μετέδωσε όμως, όπως κάθε καλός μουσουλμάνος, την πίστη. Το δώρο στους γονείς του μετά την υπογραφή του πρώτου του συμβολαίου ήταν ένα ταξίδι στη Μέκκα για το once in a life time, προσκύνημα. Ο ίδιος, τηρεί απαρέγκλιτα τις γραφές στο Κοράνι. Καλός οικογενειάρχης (δύο παιδιά έχει), καλός επαγγελματίας, συνεπής πιστός.

Και πλέον, κατασταλαγμένος. Στα 32 πάτησε, τα… εκρηκτικά γονίδια της ράτσας του, τα έχει πλέον καταπνίξει. Οπότε, όταν το καλοκαίρι προτάθηκε η περίπτωση του στον Πέδρο Μαρτίνς, ο Πορτογάλος έδωσε αμέσως το ok, ψάχνοντας τον φορ της περιοχής του Ολυμπιακού. Χαρισματικός σκόρερ σε όλη του την καριέρα, δοκιμασμένος ακόμη και στο υψηλότερο επίπεδο, καλός επαγγελματίας, καλός αθλητής.

Το προξενιό, αμοιβαίο. Και ο ίδιος ο Ελ Αραμπί είχε αποφασίσει, να περάσει ξανά τη διώρυγα του Σουέζ.  Ο Ολυμπιακός ιδανικός προορισμός, πόσο μάλλον που και αγωνιστικά του έδινε τη δυνατότητα να παραμείνει βασικός, να παίξει στο Champions League, που δεν είχε γευτεί.

Βασικός, ακόμη, δεν λογίζεται. Μα ήδη, με το χτεσινό γκολ νίκης στο «Βικελίδης» είναι πρώτος σκόρερ των «ερυθρόλευκων», σκοράροντας σε κάθε 106 λεπτά στο πρωτάθλημα. Δείχνοντας, πάντα, τα… πιστόλια του. Πανηγυρισμό που τον συνοδεύει από τη νιότη του και που δικαιολόγησε τα… βαφτίσια των Ισπανών όταν αγωνίζονταν εκεί: Pistolero τον αποκαλούσαν. Σιγά-σιγά τον γνωρίζουμε ως τέτοιο και στα μέρη μας…

Κάντε follow στο Sportime

Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook

Ακολουθήστε το Sportime στο Instagram