Στις 8 Φεβρουαρίου του 1981, ένας αγωνιστικός θρίαμβος μετατράπηκε σε ατελείωτη θλίψη στο παλαιό «Γεώργιος Καραϊσκάκης».
Η ημέρα που σταμάτησε ο χρόνος… Την Παρασκευή (8/2), συμπληρώνονται 38 χρόνια από την τραγωδία της Θύρας 7, τη μεγαλύτερη που έχει σημειωθεί στα ελληνικά γήπεδα. Ένα συμβάν, που έχει σημαδέψει την ιστορία του Ολυμπιακού και του ελληνικού αθλητισμού. Στις 8 Φεβρουαρίου του 1981, στο παλαιό «Γεώργιος Καραϊσκάκης», 21 φίλαθλοι έχασαν τη ζωή τους και 54 τραυματίστηκαν, στην προσπάθειά τους να βγουν από τη Θύρα 7 του φαληρικού σταδίου, μετά το τέλος του αγώνα ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ.
Η απέραντη χαρά εξελίχθηκε σε απόλυτη θλίψη. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν συντρίψει τους «κιτρινόμαυρους» με το εντυπωσιακό 6-0 για την 20ή αγωνιστική του Πρωταθλήματος της σεζόν 1980-1981, αυξάνοντας τη μεταξύ τους διαφορά στους πέντε βαθμούς. Ο κόσμος του Ολυμπιακού ήθελε να γιορτάσει τον θρίαμβο της αγαπημένης του ομάδας, αλλά εκείνο το μοιραίο απόγευμα Κυριακής η λύπη σκέπασε τα πάντα.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί: 35.450 «μαγικά χαρτάκια». Η σέντρα είχε προγραμματιστεί για τις 15:15, αλλά το φίλαθλο κοινό είχε αρχίσει να συρρέει από τις 12:00 στο στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», σε μία ηλιόλουστη ημέρα. Ο Ολυμπιακός έκανε ό,τι ήθελε στον αγωνιστικό χώρο, επικρατώντας με το επιβλητικό 6-0, χάρη στα γκολ των Γαλάκου (30′, 53′, 84′), Κουσουλάκη (68′), Ορφανού (75′), Βαμβακούλα (80′). Τα πέντε από τα έξι τέρματα σημειώθηκαν μέσα σε 27 λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο. Το συναίσθημα της έκστασης είχε κυριεύσει τον «ερυθρόλευκο» λαό.
Το παιχνίδι ήθελε δύο λεπτά για να τελειώσει. Η ώρα ήταν 16:58. Πολλοί φίλαθλοι του Ολυμπιακού, που βρίσκονταν στη Θύρα 7, έτρεξαν να βγουν έξω προκειμένου να πάνε στη Θύρα 1 για να υποδεχτούν και να αποθεώσουν τους θριαμβευτές. Αυτή ήταν, άλλωστε, η συνήθεια ύστερα από μεγάλες χαρές: ο κόσμος υποδεχόταν τους νικητές δίπλα στο διάδρομο των αποδυτηρίων. Κάποιος από τους προπορευόμενους φιλάθλους που έτρεχαν χαρούμενοι για να προλάβουν να δουν πρώτοι τα ινδάλματά τους, πάτησε ένα μαξιλαράκι και γλίστρησε στα σκαλοπάτια που οδηγούν στην έξοδο, παρασύροντας και άλλους που βρίσκονταν, ήδη, εκεί. Η μοιραία πόρτα ήταν κλειστή ή μισάνοιχτη, σύμφωνα με άλλους, και το κακό δεν άργησε να συμβεί. Επικράτησε συνωστισμός και ασφυξία. Δεκάδες άνθρωποι έπεσαν ο ένας πάνω στον άλλον και ποδοπατήθηκαν, καθώς από πίσω έρχονταν ανυποψίαστοι φίλαθλοι, που δεν ήξεραν τι συνέβαινε μπροστά τους, καταπατώντας τους μπροστινούς. Το όνειρο είχε μετατραπεί σε εφιάλτη.
Στις 17:03, αστυνομικοί ξερίζωσαν ένα από τα τουρνικέ, απεγκλωβίζοντας αρκετό κόσμο, αλλά δεκαεννέα άτομα είχαν, ήδη, χάσει τη ζωή τους. Λίγο αργότερα, υπέκυψε ακόμα ένας στο «Τζάνειο» Νοσοκομείο του Πειραιά, όπου μεταφέρονταν με κάθε μέσο (ασθενοφόρα, περιπολικά, ΙΧ, ακόμα και ταξί) οι σοβαρά τραυματισμένοι. Ορισμένοι μεταφέρθηκαν και στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας. Έξι μήνες αργότερα, προστέθηκε ακόμα ένας άνθρωπος στον τραγικό κατάλογο των νεκρών, καθώς δεν κατόρθωσε να ξυπνήσει ποτέ από το κώμα. Ο αριθμός των θυμάτων σταμάτησε στους 21…
ΑΘΑΝΑΤΟΙ
Τα ονόματα των 21 νεκρών (ανά ηλικία):
Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών)
Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών)
Ηλίας Παναγούλης (17 ετών)
Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών)
Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών)
Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών)
Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών)
Νίκος Φίλος (19 ετών)
Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών)
Βασίλης Μάχας (20 ετών)
Ευστράτιος Λούπος (20 ετών)
Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών)
Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών)
Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών)
Κώστας Καρανικόλας (26 ετών)
Μιχάλης Μάρκου (27 ετών)
Κώστας Μπίλας (28 ετών)
Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών)
Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών)
Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών)
Δημήτριος Αδαμόπουλος (41 ετών)
ΜΑΡΤΥΡΙΑ
«Ένας, δέκα, εκατό…»
Ο Ηλίας Λύτρας ήταν από τους πρώτους που έπεσαν στα σκαλοπάτια της Θύρας 7 και κατάφερε να επιζήσει. Ο 18χρονος, τότε, οπαδός του Ολυμπιακού έχει δώσει μία συγκλονιστική μαρτυρία για τα αίτια της τραγωδίας. «Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα, όμως, στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε, άρχισαν να πέφτουν από πάνω μας ένας, δύο, τρεις, δέκα, εκατό».
Ο Ολυμπιακός και ιδιαίτερα οι δύο τελευταίες διοικήσεις του δεν έπαψαν στιγμή να βρίσκονται δίπλα στις οικογένειες των αδικοχαμένων θυμάτων. Κάθε χρόνο, ο σύλλογος τιμά τη μνήμη τους, ενώ οι 21 ψυχές έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά όλων των φιλάθλων του Ολυμπιακού και στο νέο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», με 21 μαύρα καθίσματα να σχηματίζουν τον αριθμό 7 στη Θύρα 7 του φαληρικού γηπέδου.
ΕΥΘΥΝΕΣ
Ένα πελώριο «γιατί»
Έχουν περάσει 38 ολόκληρα χρόνια από την τραγωδία στη Θύρα 7, αλλά οι ευθύνες δεν αποδόθηκαν ποτέ στους υπευθύνους για την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Οι οικογένειες των θυμάτων αποζημιώθηκαν οικονομικά (παράλληλα, τα επόμενα χρόνια υπήρξε αύξηση της τάξεως των 30 δραχμών στις τιμές των εισιτηρίων όλων των αγώνων της Α’ Εθνικής), αλλά η δικαιοσύνη δεν έλαβε ποτέ επίσημη θέση στα αμέτρητα ερωτήματά τους, που έχουν παραμείνει αναπάντητα. Ένα πελώριο «γιατί» εξακολουθεί να αιωρείται. Η Πολιτεία δεν είχε σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, αν εξαιρεθεί το πρώτο διάστημα, όπου προσέφερε κυρίως ψυχολογική υποστήριξη.
Τον Οκτώβριο του 1982, είχε εκδοθεί το πόρισμα των πραγματογνωμόνων και ο εισαγγελέας Πειραιά, Ναπολέων Παντιώρας, είχε ζητήσει την παραπομπή των υπευθύνων σε δίκη. Κατηγορήθηκαν η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων (στην οποία ανήκε το στάδιο Καραϊσκάκης), η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας, αλλά και πέντε υπάλληλοι της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων. Το δικαστήριο αθώωσε όλους τους υπευθύνους, εκτός από πέντε φύλακες του γηπέδου, που καταδικάστηκαν πρωτόδικα σε οκτώ χρόνια κάθειρξη. Άσκησαν έφεση και στις καταθέσεις τους έριξαν την ευθύνη στους αστυνομικούς, που έπρεπε να βρίσκονται μέσα στη Θύρα 7 και να μην επιτρέπουν στο πλήθος να κατεβαίνει μαζικά από τις σκάλες. Η αθωωτική απόφαση του Δικαστηρίου εκδόθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1986, τέσσερις ημέρες μετά την έναρξη της δίκης… Ένα έγκλημα, που έχει μείνει ατιμώρητο.
Βίντεο του Olympiacos TV στην τραγωδία της Θύρας 7:
