Ολυμπιακός – Άβιλα: Η σχέση του με τον Ιγουαΐν και γιατί είναι ένα μπακ με ψυχή επιθετικού!

Μετά τον Σίμε Βρσάλικο, ο Ολυμπιακός ετοιμάζεται να θωρακίσει το δεξί άκρο της άμυνας του με τον Γκονσάλο Άβιλα Γκορδόν.

Εκείνο το καλοκαίρι, του 2020, η Χάντερσφιλντ δεν ήταν καθόλου στα κέφια της. Τα πράγματα είχαν ζορίσει οικονομικά, στον αγγλικό σύλλογο έπρεπε να μπούνε σε ένα άτυπο καθεστώς μνημονίου. Να κόψουν τα πολλά έξοδα, να μαζέψουν το μπάτζετ. Είναι από τα ωραία της ποδοσφαιρικής ζωής το ότι σε ένα τέτοιο περιβάλλον φτώχιας, αποκτήθηκε ένας παίκτης που πλούτισε τη δυναμική και την ποιότητα της ομάδας. Έχοντας πια δύο χρόνια δειγμάτων για να κρίνει κανείς, ήταν ως και… κλοπή το ότι ο Άβιλα ή αλλιώς Πίπα έγινε «τεριέ» αντί μόλις 600 χιλ. ευρώ.

Η Χάντερσφιλντ ήταν αυτό που είχε ανάγκη ο Άβιλα

Από την άλλη και προς υπεράσπιση της Εσπανιόλ που τον αποδέσμευσε χωρίς πολλά πολλά παρότι συνιστά δικό της ποδοσφαιρικό προϊόν, υπάρχουν παίκτες που χρειάζονται χρόνο για να βγάλουν αυτά που μπορούν. Ο νεαρός Καταλανός είχε την τύχη να τον εντοπίσουν στην Αγγλία παρότι ήταν τότε ένας 22χρονος με μόλις 25 συμμετοχές στις δύο πρώτες Κατηγορίες του ισπανικού ποδοσφαίρου, κυρίως μάλιστα «παιγμένες» την περίοδο του ως δανεικός στην Χιμνάστικ Ταραγόνα.

Η ξενιτιά ήταν ακριβώς αυτό που είχε ανάγκη για να απελευθερωθεί. Η πρώτη του αγωνιστική περίοδος στο Νησί ήταν πλήρης από κάθε άποψη, με 37 συμμετοχές, δύο γκολ και τέσσερις ασίστ να το περιγράφουν. Ήταν τέτοιο το πάθος και η θέλησή του να βοηθήσει την ομάδα του, που εκείνη τη σεζόν πάλευε για τη σωτηρία, ώστε παρότι κάποια στιγμή τραυματίστηκε στη βουβωνική χώρα, συνέχισε να παίζει αγνοώντας τους πόνους.

Ο τραυματισμός που του έκοψε τη φόρα

Πέρυσι το καλοκαίρι, στις αρχές της προετοιμασίας προσπάθησε να το αντιπαλέψει με συντηρητική αγωγή. Ποιος ξέρει, ίσως αν δεν υπήρχε αυτό το πρόβλημα να είχε προχωρήσει η μεταγραφή του στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας, που είχε δείξει ζωηρό ενδιαφέρον. Τελικά τον Αύγουστο, έγινε σαφές πως δεν είχε άλλο νόημα να αναβάλει το αναπόφευκτο. Χρειαζόταν κάτι δραστικό και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση.

Ως εκ τούτου, χρειάστηκε να περιμένει ως το Γενάρη για να κάνει την πρώτη του εμφάνιση στη σεζόν. Όσο έλειπε, η Χάντερσφιλντ είχε αλλάξει status. Πλέον έπαιζε μπάλα στα ψηλά του ταμπλό. Επίσης, ο παίκτης (Όλι Τάρτον) που είχε αποκτηθεί το καλοκαίρι ως μπακ απ του, τον είχε προσπεράσει στην ιεραρχία. Και ήταν δύσκολο να τον αφήσει εκτός. Πόσο μάλλον που κάποια μικροπροβλήματα τραυματισμών τον εξωθούσαν σε πισωγυρίσματα.

Βρίσκοντας ξανά τον εαυτό του

Ως αυθεντικός team player ουδόλως ένιωσε ριγμένος ή σε δεύτερη μοίρα. Ήταν, μάλιστα, ευτυχής που επιτέλους έπαιζε σε μια ομάδα που είχε υψηλούς στόχους, μέχρι τότε είχε εμπλοκή μόνο σε μάχες για παραμονή ή απλά για ένα συμπαθές πλασάρισμα στην κατάταξη. Είχε και έχει επίσης να λέει πόσο του στάθηκαν όλοι στα «τεριέ» όσο ήταν εκτός. Ένιωσε σαν να έχει βρει μια δεύτερη οικογένεια, καταπώς το έθεσε. Ως χαρακτήρας, άλλωστε, δεν κλείνεται στο καβούκι του. Του αρέσει να γνωρίζει νέους ανθρώπους, επιζητά και καλλιεργεί το να έχει καλές σχέσεις με όλους.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει και ότι αποδέχτηκε τη μοίρα του, δηλαδή πως ήταν πια αναπληρωματικός. Στην πραγματικότητα, έκανε τα πάντα για να επιστρέψει. Τα κατάφερε. Προς το τέλος της σεζόν, πήρε τα πάνω του, άρχισε πάλι να παίρνει χρόνο συμμετοχής, συνολικά έφτασε τις 14 σε όλες τις διοργανώσεις (και 2 ασίστ). Δυστυχώς δεν το χάρηκε μέχρι τέλους. Ελέω της Νότιγχαμ Φόρεστ, που νίκησε τη Χάντερσφιλντ (3η στη regular season) στον τελικό ανόδου στην Premier League.

Άβιλα, ένα μπακ με… επιθετική ψυχή

Ως στιλ παιχνιδιού, είναι ξεκάθαρα ένα επιθετικογενές (δεξί) μπακ. Γρήγορος και καλός με την μπάλα στα πόδια, μπορείς κάλλιστα να στηριχτείς πάνω του πως θα βγάλει σωστά και με πλάνο την μπάλα από το δικό σου μισό. Δεν του λείπει η αυτοπεποίθηση, έχει καλή σέντρα. Μπορεί άνετα να παίξει και πιο ψηλά στην πλευρά, ως χαφ ή εξτρέμ. Έχει υπάρξει επίσης μέλος της Κ21 της Ισπανίας. Έντονος χαρακτήρας, αν νιώσει πως αδικείται από μια διαιτητική απόφαση ή προκαλείται από έναν αντίπαλο, θα αντιδράσει. Εντός νόμιμων ορίων, πάντως.

Τα πήγε καλά σε ένα πολύ δύσκολο και απαιτητικό πρωτάθλημα όπως η Championship. Δεν την παλεύεις εκεί αν δεν είσαι στο τοπ, σωματικά και ψυχικά. Είναι ένα θέμα η αμυντική του συμπεριφορά. Σηκώνει πολύ βελτίωση, ενώ δεν το βοηθά με τα break αυτοσυγκέντρωσης που τον ταλαιπωρούν. Κατά δήλωσή του «μπορώ να γίνω λίγο… τρελούτσικος κάποιες φορές». Είναι παίκτης ψυχολογίας, παλεύει να το διορθώσει και να το προσπεράσει ως αδυναμία.

Ο Ιγουαΐν του… έβγαλε το όνομα!

Και πώς του κόλλησε το Πίπα ως όνομα, τόσο ώστε να είναι εν πολλοίς το βασικό του; Η ιστορία κρατά από τα χρόνια του στις Ακαδημίες της Εσπανιόλ. Έπαιζε τότε ως εξτρέμ και ο Γκονσάλο Ιγουαΐν ήταν στα φόρτε του στο παγκόσμιο φουτμπόλ. Τον Αργεντινό φορ, θα θυμάστε, τον αποκαλούσαν αρχικά «El Pipa» από τον πατέρα του (Χόρχε Ιγουαϊν, λόγω της μεγάλης του μύτης), το οποίο μετεξελίχθηκε στο χαϊδευτικό «Πιπίτα». Στους τότε συμπαίκτες του, ο Άβιλα θύμιζε στο παιχνίδι του τον άλλον… Γκονσάλο, είχαν και το ίδιο μικρό όνομα. Λέγε λέγε, του ‘μεινε. Δεν θέλουν και πολύ κάτι τέτοια σε μικρόκοσμους όπως τα ποδοσφαιρικά κλαμπ.

Τα τατουάζ και το χωριό, η μαχητικότητα ως σήμα κατατεθέν

Η μεγάλη του αγάπη είναι τα τατουάζ. Το δεξί του χέρι είναι γεμάτο, το αριστερό σχεδόν. Εχει συνολικά επτά. Τα κάνει και επειδή του αρέσουν και γιατί θέλει να περάσει κάποια νοήματα. Ζωγραφισμένα πάνω του βρίσκονται από διδάγματα του βουδισμού μέχρι μια προσωπογραφία του ως μικρό παιδί να παίζει μπάλα δίπλα στο καμπαναριό του χωριού του. Την Εσπαρεγέρα. Πολύ τον αγαπάει τον τόπο του. Θυμάται ακόμα να παίζει μπάλα τα φιλαράκια του, διπλό μέχρι τελικής πτώσης και μετά να το γυρίζουν στο «γερμανικό». Τόσο αλλοτινό lifestyle από αυτό που κυριαρχεί πια, λέει πολλά πως μέχρι 16 ετών δεν είχε καν κινητό τηλέφωνο!

Στον Ολυμπιακό έρχεται ως μπακ απ του Σίμε Βρσάλικο, ενός παίκτη από το πάνω ράφι που δεν ξέρει τι σημαίνει να τα παρατάς. Μόνο που και ο Άβιλα ένα παρόμοιο προφίλ κομίζει. Με το δικό του τρόπο, έχει καταφέρει να ξεπεράσει όσες αναποδιές του παρουσιάστηκαν στην πορεία του. Κάπως έτσι, θα κάνει πράξη επιτέλους το όνειρό του να παίξει σε μια μεγάλη ομάδα που κυνηγά τίτλους, στο οποίο η επιτυχία είναι (αυτο)σκοπός. Αυτό ήθελε, πάντα.