Ολυμπιακός: Γιατί η φετινή χρονιά ήταν το καλύτερο που μπορούσε να συμβεί στον Βαγγέλη Μαρινάκη

Ολυμπιακός: Γιατί η φετινή χρονιά ήταν το καλύτερο που μπορούσε να συμβεί στον Βαγγέλη Μαρινάκη και είναι προάγγελος για νέα σημαντικά πράγματα για τον Ολυμπιακό.

Ο Ολυμπιακός είναι ένα τεράστιο μέγεθος, σίγουρα για την Ελλάδα, ενώ είναι και μία υπολογίσιμη δύναμη στην Ευρώπη.

Όμως όπως για το κάθε τι έτσι και για τον τωρινό Ολυμπιακό έφτασε το τέλος της περιόδου αιχμής.

Όχι γιατί οι άλλοι είναι τρομερά καλύτεροι από τον Ολυμπιακό. Απλά επειδή ο Ολυμπιακός δεν εμφανίστηκε αντάξιος των προσδοκιών και πολύ περισσότερο των προσδοκιών των οπαδών του.

Το «αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό» που τόσο καιρό ακούγονταν στο γήπεδο Καραϊσκάκης δεν έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών (σ.σ. όχι όλων) τυχαία.

Εδώ και πάνω από δύο χρόνια ο Ολυμπιακός έχει χάσει την σπιρτάδα του. Έχει χάσει τον προσανατολισμό του και αυτό φάνηκε – φαίνεται και μέσα στο γήπεδο.

Οι δεκάδες παίκτες που περασαν από τους ερυθρόλευκους, οι περισσότεροι χωρίς να προσφέρουν (ούτε καν λόγος για να προσφέρουν τα αναμενόμενα αφού κανείς δεν… ήξερε ποια είναι αυτά) και οι τέσσερις αλλαγές προπονητών σε μια αγωνιστική περίοδο (σ.σ. που μπορεί να γίνουν πέντε) είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Αμφιβολίες έχει ο Λουτσέσκου για ΠΑΟΚ με απουσία Ιβάν – Το Κύπελλο με ΑΕΚ, το επικοινωνιακό παιχνίδι με Ολυμπιακό, το σπίτι στην Καστέλλα, η υποκρισία με Κάργα και οι σχέσεις με Πανσερραϊκό – Καραμανλή

Ολυμπιακός: Γιατί η φετινή χρονιά ήταν το καλύτερο που μπορούσε να συμβεί στον Βαγγέλη Μαρινάκη

Ο Ολυμπιακός πλήρωσε φέτος τον λάθος μεταγραφικο προσανατολισμό του, ο οποιος πήγε αντίθετα στην κοινή λογική.

Χωρίς επιθετικό με έφεση στο γκολ (σ.σ. στο τέλος λίγο βελτιώθηκε η κατάσταση με το ξεπέταγμα του Μπακαμπού), χωρίς σέντερ μπακ, χωρίς αριστερό και δεξί μπακ, χωρίς εξτρέμ στα αριστερά και τα δεξιά πως αλήθεια να έκανε κάτι καλύτερο ο Ολυμπιακός φέτος.

Και όμως, ακόμα και σε αυτή την κατάσταση χρειάστηκε ένα παιχνίδι με την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκης και δύο παιχνίδια με τον Άρη για να βγει ο Ολυμπιακός εκτός της διεκδίκησης του τίτλου. Αν κέρδιζε αυτά τα παιχνίδια η ομάδα του Πειραιά θα ήταν ακομα το φαβορί για το πρωτάθλημα.

Ίσως η φετινή χρονιά να ήταν το καλύτερο που μπορούσε να συμβεί στον Βαγγέλη Μαρινάκη και τον Ολυμπιακό. Και αυτό γιατί επιτέλους μπορεί γίνει αποδεκτή η ανάγκη ενίσχυσης (σ.σ. στις παραπάνω ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ θέσεις) του Ολυμπιακού. Αν γίνει κατανοητό απ’ όλους ότι η ομάδα έκλεισε τον κύκλο της, τότε μπορεί να χτιστεί κάτι νέο, θελκτικό, που να αντιπροσωπεύει στο 100% το dna του Ολυμπιακού.

Επιθετικό ποδόσφαιρο, αυτοματισμοί, γκολ, ταχύτητα, τρεξίματα, καρδιά. Καρδιά πάνω απ’ όλα.

Ίσως αυτό, δηλαδή η έλλειψη πάθους να έχει οδηγήσει και τον Βαγγέλη Μαρινάκη στην επιλογή του Τζενάρο Κατούζο. Όμως το πάθος δεν είναι αρκετό. Χρειάζονται όλα τα παραπάνω. Και ο Ιταλός δεν έχει δείξει στην έως τώρα καριέρα του οτι μπορεί να τα δώσει.

Αντίστοιχα, ο Ολλανδός Άλφρεντ Σρέντερ έχει όλα τα παραπάνω εκτός ίσως από καρδιά. Και αυτό λόγω της ποδοσφαιρικής του, ολλανδικής, κουλτούρας.

Από την άλλη, η επιλογή του Αργεντίνου Ντιέγκο Μαρτίνεζ, ο οποίος έχει παίξει μπάλα και στην Ελλάδα (σ.σ. με Πιερικό και το Διαγόρα Ρόδου), ίσως κρύβει έναν προπονητή που μπορεί να ταιριάξει στο προφίλ του όλα αυτά που έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός. Ίσως.

Η Μπόκα Τζούνιορς δεν μπορεί να τον είχε τυχαία στις πιθανές επιλογές της για την θέση στην άκρη του πάγκου της.

Όλα αυτά βέβαια είναι θεωρητικά. Όμως δείχνουν πως ο Ολυμπιακός κινείται πλέον σε σωστή κατεύθυνση.

Πηγή: upopsi.gr