Ο Ολυμπιακός παίρνει τον Ντιμπί Κεϊτά και εξηγούμε πώς ένα τόσο μεγάλο ταλέντο προτιμά τον Πειραιά από το να συνεχίσει στη Μαδρίτη.
Δείγμα του από τον κόσμο των μεγάλων δεν έχουμε. Σε αντίθεση με τον Μπαντιουγκού Φαντιγκά, ο οποίος υπήρξε για λίγο αγαπημένο παιδί του Τόμας Τούχελ στην Παρί Σεν Ζερμέν και άρα βρήκε χώρο να συστηθεί σε ευρύτερο κοινό. Ψάχνοντας, εντοπίζει κανείς ένα βιντεάκι από το παρελθόν στο οποίο ο Ντιμπί παραλληλίζεται με τον Ρονάλντο. Τον Βραζιλιάνο, το Φαινόμενο!
Γρήγορος, εκρηκτικός και πολυθεσίτης
Αφήνοντας στην άκρη το αχρείαστο του πράγματος (δεν ωφελούν κανέναν μικρό τέτοιου είδους βαριές συγκρίσεις), κρατάμε ότι διαθέτει τεχνική κατάρτιση που δεν συναντάς εύκολα. Κρατάμε επίσης πως είναι ταχύτατος, εκρηκτικός. Η άνεση στην ντρίμπλα του δίνει αβαντάζ στα 1 Vs 1, ενώ διαθέτει πολύ καλά χτυπήματα, σε τελειώματα και σέντρες.
Κατά βάση είναι εξτρέμ, αν και παίζει με άνεση και στον άξονα. Αυτή η ικανότητά του να παίζει σε πολλές θέσεις είναι που τον κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση. Προτιμά, ως αριστεροπόδαρος, να παίζει από την αντίστοιχη πλευρά, αλλά δεν έχει κανένα πρόβλημα με ανάποδο πόδι.
Από το 2016, όταν και αφίχθηκε στην ισπανική πρωτεύουσα από τη Ράγιο Βαγιεκάνο (στην οποία έπαιζε 4 χρόνια), έχει περάσει από όλα τα τμήματα υποδομής των Μαδριλένων, μέχρι να φτάσει σήμερα στη Juvenil Α. Στο τελευταίο δηλαδή σκαλοπάτι πριν από την α’ ομάδα. Αλλά προφανώς και το πιο δύσκολο να «περπατήσει» κανείς.
Ο γεννημένος στο Τολέδο ποδοσφαιριστής, με καταγωγή από το Μάλι (όπως και ο Φαντιγκά, παρεμπιπτόντως), θεωρείται ένα από τα πιο υποσχόμενα προϊόντα των ακαδημιών των Μαδριλένων. Στις παρυφές του «Μπερναμπέου» έχουν πολύ καλή γνώμη για τις ικανότητές του και πιστεύουν στην προοπτική του. Καθώς φαίνεται ωστόσο άργησαν να του το δείξουν με πράξεις. Ή δεν τον έπεισαν πως έχει νόημα να τους περιμένει κι άλλο.
Επί «Ζιζού» ήταν αλλιώς
Για όλα φταίει ο… Κάρλο Αντσελότι! Επί Ζινεντίν Ζιντάν, ο Ντιμπί είχε να κάνει αρκετές προπονήσεις με τους άνδρες. Δεν μπήκε ποτέ σε αποστολή, αλλά ήταν πολύ κοντά στο να τα καταφέρει. Και να κάνει έτσι πράξη το μεγάλο του όνειρο και να παίξει με τη λευκή φανέλα της «Βασίλισσας».
Ο «Ζιζού», ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές του στην ομάδα, δεν έπαψε στιγμή να κοιτάει τους μικρούς. Του έμεινε ίσως από την εποχή που ήταν προπονητής σε αυτό το επίπεδο. Και συχνά πυκνά έδινε ευκαιρίες σε νέα παιδιά.
Ο «Καρλέτο» δεν λειτουργεί έτσι. Ουδέποτε ήταν παιδαγωγός, δεν είναι αυτή η αρετή του ως κόουτς. Κι όσο η Ρεάλ τα πηγαίνει τόσο καλά όσο τώρα, δεν υπάρχει και λόγος να αλλάξει προσέγγιση – κανείς δεν μπορεί να του το προσάψει, μόνο να το καταγράψει.
Ο Ντιμπί έχασε φέτος το προνόμιο να προπονείται με την α’ ομάδα. Γι’ αυτό και, όπως και αρκετοί άλλοι της γενιάς τους στους «μερένγκες», αποφάσισε πως είναι καλύτερο να ψάξει αλλού. Για να βρει το χρόνο συμμετοχής που θα του επιτρέψει να εξελίξει το ταλέντο του.
Το συμβόλαιό του λήγει τον Ιούνιο και άρχισε συζητήσεις με άλλες ομάδες. Με πιο πειστικό καταπώς όλα δείχνουν τον Ολυμπιακό.
