Στις 11 Νοεμβρίου του 1994, ο πασίγνωστος οπαδός του Ολυμπιακού «Ατίλιο» έφυγε από την ζωή σε ηλικία 52 χρονών.
Ο λόγος που ο «Ατίλιο» είπε το τελευταίο «αντίο» τόσο νέος, ήταν ένα πνευμονικό οίδημα που υπέστη. Παρόλα αυτά πρόλαβε να γίνει σύμβολο της κερκίδας της ομάδας του Πειραιά.
Καθώς ο ίδιος φυσούσε την τρομπέτα του και ο κόσμος των «Ερυθρόλευκων», είχε τα χέρια του ψηλά, χτυπούσε παλαμάκια και φώναζε ρυθμικά το όνομα της ομάδας: «Ολυμπιακός, Ολυμπιακός, Ολυμπιακός».
Ο Βασίλης Δουρίδας που ήταν το πραγματικό του όνομα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1942. Μάλιστα φοιτούσε στο τμήμα της Ιατρικής της πόλης, στο οποίο έφτασε μέχρι το τέταρτο έτος.
Το πάθος και η ενασχόληση του όμως με την ομάδα τον απορρόφησαν και δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Το προσωνύμιο του, όμως με τον οποίο τον γνώρισε όλη η Ελλάδα, το πήρε από ένα περιστατικό που συνέβη στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης».
Μία φορά για κάποιον λόγο άργησε να φτάσει στο γήπεδο. Ο αγώνας είχε αρχίσει και ο ίδιος πάνω στην βιασύνη του, να πάρει την γνωστή θέση του στην κερκίδα, άργησε να σπρώχνει όποιον έβρισκε στο διάβα του.
Κάποιος από αυτούς φαίνεται πως του είπε: «Σιγά ρε φίλε. Ποιος είσαι; O Ατίλιο;». O οποίος ήταν ένας γνωστός παλαιστής της εποχής. Οπότε αυτό το όνομα, του έμεινε και τον συντρόφευσε για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Ο Βασίλης Δουρίδας που εργαζόταν σε μία τράπεζα αίματος που έδρευε στην Πλατεία Κάνιγγος, είχε μία τελευταία επιθυμία. Την οποία την έκανε πραγματικότητα η γυναίκα του Αριστέα Δουρίδα, να ταφεί μέσα σε ένα κόκκινο φέρετρο.
