Ο Ολυμπιακός φιλοδοξεί να αποτελέσει τη μεγάλη ευκαιρία αναγέννησης για τον Ζοάο Καρβάλιο, ο οποίος πάτησε Ελλάδα.
Πολύ καλός για αυτήν την ομάδα; Πολύ κακός για αυτό το πρωτάθλημα (Championship); Παραδόξως και οι δύο απαντήσεις είναι θετικές. Ο Πορτογάλος άσος είναι «more than ok» σε πολλά από αυτά που μας αρέσουν. Τεχνική κατάρτιση, ιδέες, φαντασία, εκτέλεση. Αλλά τη Νότιγχαμ Φόρεστ την αφήνει με ένα έντονο «καλός αλλά όχι αρκετός», πικρό ως γεύση.
Φαύλος κύκλος και μοιρασμένες ευθύνες
Απέτυχε. Νέτα σκέτα. Χωρίς η ευθύνη να τον βαραίνει αποκλειστικά. Δεν τον προστάτευσε η ομάδα του όσο έπρεπε, όταν έπρεπε. Αλλά κι αυτός δεν έκανε αρκετά ώστε να προσαρμοστεί αγωνιστικά σε ένα διαφορετικό στιλ ποδοσφαίρου από το αλέγρο και φαντεζί που διδάχτηκε στης μεγάλης της Μπενφίκα σχολή. Δεν βρήκε ποτέ τη διάρκεια που απαιτείται, ούτε «λερώθηκε» όσο θα έπρεπε στις προπονήσεις για να αναγκάσει τους αποφασίζοντες να τον δουν αλλιώς.
Δεν είναι πάντως πως δεν προσπάθησε. Ούτε ότι ένιωσε ξένος στο Νησί. Είχε πάρει σκύλο (ένα βρετανικό bulldog), η σύντροφός του άνοιξε μαγαζί με ρούχα στην αγγλική πόλη, κινήσεις δηλαδή που δεν κάνει κάποιος που αισθάνεται με το ένα πόδι έξω. Επίσης δεξιά αριστερά έλεγε συνεχώς πως του αρέσει η ζωή στην Αγγλία και ότι θέλει να μείνει για καιρό εκεί.
Ωστόσο, το ένα έφερε το άλλο και ο Ζοάο Καρβάλιο έμπλεξε σε ένα φαύλο κύκλο. Από τη μία δεν έκανε αρκετά ώστε να πάρει χρόνο συμμετοχής, από την άλλη δεν είχε αρκετό χρόνο συμμετοχής ώστε να νιώσει ξανά πίστη στις δυνάμεις του.
Μερικές φορές δεν θέλει πολύ να σε πάρει η κάτω βόλτα. Το βάρος των προσδοκιών από τον τίτλο της ακριβότερης μεταγραφής στην ιστορία του συλλόγου (15 εκατ. ευρώ), το 2018 αποκτήθηκε. Η αδυναμία να βρει κώδικα επικοινωνίας με τους προπονητές του. Ένας μάλλον soft χαρακτήρας…
Με Καράνκα ήταν αλλιώς
Και νάτος να πρέπει να τα βγάλει πέρα με άλυτες εξισώσεις. Ο στατιστικός του έλεγχος απόδοσης μας τα λέει ως εξής: Οκτώ γκολ και εννιά ασίστ σε 75 συμμετοχές. Μόνο που οι περισσότερες εξ αυτών ήταν ως αλλαγή. Ολιγόλεπτες συνεπώς.
Με εξαίρεση την πρώτη του σεζόν στη Φόρεστ με κόουτς τον Αϊτόρ Καράνκα ουδέποτε λογίστηκε ως βασικός. Με το που ανέλαβε ο Μάρτιν Ο’Νιλ άρχισε η «κάτω βόλτα». Το σύστημα που επέλεξε ο Βορειοϊρλανδός κόουτς δεν του ταίριαζε. Ήταν βασισμένο σε ένα πιο physical παιχνίδι, με στόχο να φύγει η μπάλα μπροστά με πλάτος και ταχύτητα.
Ούτε με τον Σαμπρί Λαμουσί άλλαξε κάτι. Ο Ζοάο Καρβάλιο δόθηκε δανεικός. Στην Αλμερία. Της Segunda Division. Η ισπανική ομάδα είχε οψιόν αγοράς. Δεν την ενεργοποίησε, το ότι δεν ανέβηκε στην ελίτ έπαιξε σίγουρα κομβικό ρόλο ως προς αυτό. Αλλά δεν ήταν το μόνο.
Στην Ισπανία, ο Πορτογάλος ποδοσφαιριστής έπαιξε ξανά αρκετά, χωρίς πάντως να γίνει ποτέ αδιαμφισβήτητα βασικός. Ο συμπατριώτης του κόουτς Ζοσέ Γκόμες τον πίστευε και το στήριξε. Κατάφερει έτσι και έδειξε στοιχεία του ταλέντου του.
Δεν έβαλε πάντως γκολ σε 36 ματς και σε μια ομάδα που έβαλε συνολικά 61, θα περίμενε κανείς να είναι «μέσα». Να το ξανά το όχι αρκετά…
Για τη μεγάλη αλλαγή
Ο Πορτογάλος μεσοεπιθετικός γύρισε το περασμένο καλοκαίρι στο Νησί, εκεί βρήκε έναν νέο κόουτς (Κρις Χιούτον) αλλά όχι και μια νέα ποδοσφαιρικά ζωή. Ούτε ο επόμενος στον πάγκο (Στιβ Κούπερ) έφερε αλλαγή στα δεδομένα. Ίσα ίσα.
Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι τέτοια. Όταν δεν σε εμπιστεύονται τόσοι και τόσοι προπονητές κάτι κάνεις λάθος. Ή δεν βρίσκεσαι στο περιβάλλον που σου ταιριάζει, ανεξαρτήτως προσώπων. ‘Η και τα δύο.
Υπό αυτήν την έννοια, ο Ολυμπιακός μπορεί να αποτελέσει το σκηνικό της μεγάλης αλλαγής για τον 24χρονο μεσοεπιθετικό. Το ελληνικό είναι ένα πρωτάθλημα που δεν θα τον εκθέσει στο physicality.
Επίσης ο Ολυμπιακός δεν παίρνει τον Καρβάλιο για να τον δει. Τον ξέρει πολύ καλά, γνωρίζει συνεπώς τι θέλει και τι να περιμένει. Μένει να δούμε αν ξέρει και πώς να του βγάλει τον καλύτερο του εαυτό. Ο Πέδρο Μαρτίνς, που απανέωσε προς απόλυτη επιβεβαίωση του Sportime, έχει σίγουρα μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόκληση. Και ο 24χρονος ποδοσφαιριστής, πολύ περισσότερο.
