ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Παναγιώτης Ρέτσος: Όλοι του οφείλουμε μια συγγνώμη – Η ελπίδα για κάθε νεαρό ποδοσφαιριστή πως μπορεί να σηκωθεί ξανά

Η ανατροπή που έχει κάνει αγωνιστικά ο Παναγιώτης Ρέτσος είναι τέτοια που άπαντες οφείλουν συγγνώμη και θαυμασμό. Ελπίδα για τα νέα παιδιά.

Παναγιώτης Ρέτσος, όλοι του οφείλουν μια συγγνώμη – Η ελπίδα για κάθε νεαρό ποδοσφαιριστή πως μπορεί να σηκωθεί ξανά
Συντάκτης: Γεράσιμος Μανωλίδης Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά

Ο Παναγιώτης Ρέτσος είναι μια ποδοσφαιρική ιστορία να τη λες, να τη διηγείσαι, να χαίρεσαι, μα και να προβληματίζεσαι από αυτή. Από την αρχή της, μέχρι το τέλος της κι ας μην ξέρουμε ακόμα ποιο θα είναι το τέλος της. Διότι, ο νεαρός αμυντικός των «ερυθρολεύκων» έχει ακόμα δρόμο μπροστά του. Ο Ολυμπιακός πίστεψε, πιστεύει σε αυτόν και δικαιώνεται.

Από την αρχή της καριέρας του ο Παναγιώτης Ρέτσος έκανε τα πάντα σωστά. Ξεκίνησε ποδόσφαιρο στις ακαδημίες της αγαπημένης του ομάδας: Τον Ολυμπιακό. Πέρασε τις πόρτες όταν ήταν δέκα ετών. Μια χαρά ηλικία για να κάνεις το ξεκίνημά σου, προκειμένου να αντιληφθείς μεμιάς, αν επιθυμείς να αθληθείς από χόμπι, ή θες να το πας σε επαγγελματικό επίπεδο…

Του πήγαν όλα κατ’ ευχήν. Σε μία ομάδα έμεινε σε όλη την πορεία του στις ακαδημίες. Και δεν άργησε καθόλου. Ντεμπούτο στην επαγγελματική ομάδα σε ηλικία 18 ετών. Τι καλύτερο. Φάνηκε πως τα ποδοσφαιρικά γράμματα τα παίρνει με ευκολία, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα ένα ταχύτατο ξεπέταγμα. Μία καλή σεζόν ήταν αρκετή για να κάνει… άλμα. Με μία σεζόν σαν επαγγελματίας πήρε μεταγραφή με ποσό ρεκόρ για τότε δεδομένα για τη Λεβερκούζεν: πάνω από 22 εκατ. ευρώ!

Μετά από μια σχετικά συμπαθητική σεζόν, ξεκινούν τα προβλήματα. Τραυματισμός, αλλαγές προπονητή και καμία εξέλιξη για τον ίδιο. Η συνέχεια ήταν ακόμα δυσκολότερη. Ο Έλληνας κεντρικός αμυντικός έπρεπε να κάνει ένα βαρύ και επίπονο αγροτικό. Άμαθος στο να αλλάζει τις ομάδες σαν τα πουκάμισα, απέτυχε παντού. Για την ακρίβεια, δεν μπόρεσε να βρει τον εαυτό του πουθενά, Σέφιλντ, Σεντ Ετιέν, Ελλάς Βερόνα… Τίποτε. Ο ίδιος παρανομαστής.

Παναγιώτης Ρέτσος: Ολυμπιακός, το λιμάνι του

Ο Ολυμπιακός πίστεψε στο project ξανά και έμοιαζε με γη της επαγγελίας για τον ίδιο, πέρυσι. Η χώρα του, τα μέρη του, η οικογένειά του, γνώριμοι συμπαίκτες, καταστάσεις, όλα γνωστά. Μα πάνω από όλα, η δική του ομάδα. Κι όμως, Τη βρήκε τη χειρότερή της φάση. Αυτή που δεν είχε προλάβει να ζήσει, μιας και η πλέον προβληματική σεζόν ήταν εκείνη που είχε αποχωρήσει πριν την αρχή της.

Σαν να ήταν ένα γραμμάτιο που έπρεπε να ξεπληρώσει για να κλείσει ένας κύκλος. Και έκλεισε με τρόπο.. βαρύ. Μια χοντράδα με τον Άρη, ένα λάθος που στοίχισε μια σίγουρη νίκη στα περυσινά πλέι οφ. Το τέλος εκείνης της αναμέτρησης τον βρήκε με δάκρυα στα μάτια να απολογείται στο δικό του κοινό. Απαρηγόρητος, στενοχωρημένος, δεν τον σήκωνε ο τόπος.

Οι επόμενες μέρες ήταν ακόμα πιο δύσκολες. Οι σκέψεις στο μυαλό του ήταν πολλές και όχι καλές. Για την ακρίβεια, μόνο κακές. Αφού πρώτα πάλεψε τους δαίμονες των τραυματισμών και του εξωτερικού, έπρεπε να παλέψει και με αυτούς του εαυτού του, ίσως αυτό να ήταν και το πιο δύσκολο κομμάτι σε όλη την καριέρα του.

Η Εθνική, ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ και μια ελπίδα για όλους

Η κλήση του στην Εθνική Ελλάδας για τα παιχνίδια του Ιουνίου αποτέλεσε ένα καταφύγιο ηρεμίας. Οι συνθήκες για να βρει τον εαυτό του, να πάρει ψυχολογία, να πατήσει ξανά στα πόδια του, ήταν ιδανικές. Ο Παναγιώτης Ρέτσος παρουσιάστηκε αλλιώτικος στο εκτός έδρας παιχνίδι με τη Γαλλία, παρότι κλήθηκε να αγωνιστεί σε δύσκολες συνθήκες για την ομάδα του. Εξαιρετικός.

Αποδείχθηκε πως ήταν μόνο η αρχή. Ο Ολυμπιακός ξεκινάει την ενδεκάδα από την αφεντιά του. Ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ τον θεωρεί απαραίτητο. Οι δύο παρουσίες του απέναντι στη Γκενκκ ήταν ενδεικτικές για το τι μπορεί να ακολουθήσει. Ο Παναγιώτης Ρέτσος είναι ξανά εδώ. Δεδομένα. Αυτό το «come back», αυτή η αναγέννηση σαν άλλος φοίνικας μέσα από τις στάχτες του, αποτελεί μήνυμα. Αισιοδοξίας, ελπίδας, για όλα τους νέους ποδοσφαιριστές. Διότι, η πτώση που είχε ο Παναγιώτης Ρέτσος ήταν από μεγάλο ύψος. Εκεί είχε φτάσει, τόσο ψηλά. Με άλλα λόγια, στραπατσαρίστηκε.

Κι όμως. Έφτασε να το πιάσει από την αρχή, με υπομονή και πίστη. Είναι στο δικό του χέρι πλέον να συνεχίσει να εμπνέει τον εαυτό του πάνω από όλα, αλλά κι όλους εκείνους τους παίκτες που φοβούνται μη μένουν αιώνια ταλέντα. Ας τον αφήσουμε να συνεχίσει να αποτελεί ελπίδα και παράδειγμα προς μίμηση. Ας του ζητήσουμε και μια συγγνώμη, όλοι μας ανεξαιρέτως. Διότι, όταν βρέθηκε στο πιο βαθύ ποδοσφαιρικό σκοτάδι του, δεν άκουσε ή διάβασε από κανένα μέσο (συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας ασφαλώς) πως δεν έχει «τελειώσει». Συγγνώμη…

ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΡΙΠΛΟ ΔΩΡΟ* ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ. ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗ. ΔΩΡΕΑΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Exit mobile version