Η σεζόν ολοκληρώθηκε, ο Παναιτωλικός παρέμεινε στη Super League 1 έστω και με την ψυχή στο στόμα και οι Warriors πήραν θέση με μία μακροσκελή τοποθέτηση.
Η ανακοίνωση των Warriors: «ΠΟΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΝΤΕΧΕΤΕ;
Μια ακόμα μαρτυρική χρονιά έφτασε στο τέλος της, με τον στόχο της παραμονής αυτή τη φορά να επιτυγχάνεται στα τελευταία λεπτά του δεύτερου αγώνα μπαράζ. Είχαμε υποσχεθεί και το είχαμε κάνει σαφές σε όλους ότι όσα ζήσαμε τον τελευταίο χρόνο θα τα αναλύσουμε διεξοδικά όταν θα τελειώσουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις. Η στιγμή της αλήθειας έφτασε λοιπόν. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
Ας τα πάρουμε όμως όλα με χρονολογική σειρά. Το ημερολόγιο δείχνει 18/7/2020, ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ μας μετά το παλικαρίσιο διπλό στη Νέα Σμύρνη τελειώνει μια εξίσου δύσκολη χρονιά με εντός έδρας νίκη απέναντι στον ΝΠΣ Βόλος. Από την επόμενη κιόλας μέρα οι εξελίξεις που ακολουθούν είναι καταιγιστικές. Οι υπεύθυνοι του φιάσκου παραιτούνται, ο ιδιοκτήτης στελεχώνει την διοίκηση με άξια και έμπειρα στελέχη και αμέσως μετά ανανεώνει τους καλύτερους παίχτες. Ή μήπως όχι; Όλα αυτά μπορεί να έγιναν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, γιατί πολύ απλά στον <<πλανήτη Αγρίνιο>> δεν άλλαξε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ. Οι υπεύθυνοι συνέχισαν ανενόχλητοι το έργο της καταστροφής. Από το περσινό ρόστερ αποδεσμεύτηκαν 14 ποδοσφαιριστές για να αποκτηθούν 11(χωρίς να υπολογίσουμε δανεισμούς και επιστροφές νεαρών), οι περισσότεροι εκ των οποίων αγωνίστηκαν για πρώτη φορά στο ελληνικό πρωτάθλημα με ότι αυτό συνεπάγεται. Λίγοι οι γνώστες της ποδοσφαιρικής μας πραγματικότητας, μεγάλα τα πανηγύρια στα γραφεία των μάνατζερ. Στο σημείο αυτό να τονίσουμε ότι θεωρούμε μεγάλες και τις ευθύνες του Μάκη Χάβου για το γεγονός ότι δέχτηκε να παραμείνει στην ομάδα, χωρίς καμία εγγύηση παραμονής, όπως αποδείχτηκε, των ποιοτικών ποδοσφαιριστών με τους οποίους πέτυχε την παραμονή. Μετά την ήττα στο Περιστέρι την 6η αγωνιστική ο Χάβος απομακρύνεται στις 28/10. Στον πάγκο κάθεται για τις επόμενες δυο αγωνιστικές ο Λουτσιάνο, κι αφού το βραζιλιάνικο πείραμα απέτυχε παταγωδώς, στις 10/11 ανακοινώνεται η έλευση του Δέλλα. Στους 7 σχεδόν μήνες που έκατσε στον πάγκο ο Δέλλας το θέαμα που παρουσίασε η ομάδα ήταν το ίδιο απογοητευτικό με πριν και πιστεύουμε ότι δεν την βελτίωσε ούτε στο ελάχιστο. Γκολ με το σταγονόμετρο, κακές συνεργασίες, ελάχιστο πάθος. Ένας παλιός γνώριμος όπως αυτός δεν δικαιολογείται να κάνει τέτοιες προκλητικές δηλώσεις, ούτε σε ατυχή αποτελέσματα να κρύβεται πίσω από τους παίκτες του. Απαράδεκτη θεωρούμε επίσης την εμμονή του με δύο ποδοσφαιριστές (Ντάλσιο και Μάζουρεκ) οι οποίοι όσες ευκαιρίες κι αν πήραν φάνηκε ότι δεν μπορούν να σταθούν ούτε στο ελάχιστο στο ύψος των περιστάσεων. Βέβαια, για τους συγκεκριμένους παίχτες μερίδιο ευθύνης έχει και ο Χάβος που τους είχε προκλητικά βασικούς και αναντικατάστατους. Αλήθεια τι τρέχει με αυτούς τους δυο, θα μάθουμε ποτέ; Περιμέναμε μια πιο ευθεία στάση από τον Δέλλα, όπως μας είχε συνηθίσει στην πρώτη του θητεία, όταν με τον τρόπο του επισήμαινε τα κακώς κείμενα. Αλλά μάλλον Τραϊανέ… τα 2 χρόνια παραμονής στον ΟΑΕΔ αλλάζουν τον άνθρωπο.
Με όσα αναφέρουμε πιο πάνω δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να βγάλουμε καθαρούς τους μόνιμα υπεύθυνους. Αποδιοπομπαίοι τράγοι βρίσκονται παντού και εύκολα, έχουμε βρεθεί κι εμείς πολλές φορές σε αυτή τη θέση. Αλήθεια φέτος σε μια χρονιά με όλα τα γήπεδα άδεια ποιός φταίει; Συνήθως φταίμε εμείς με την συμπεριφορά μας και τις υποτιθέμενες ζημιές από τα πρόστιμα για τα καπνογόνα. Αλήθεια πρόεδρε ο Κυριακίδης που ”έκατσε” ένα χρόνο πάνω στο συμβόλαιο του και έκανε διακοπές στο Αγρίνιο σε πόσα καπνογόνα αναλογεί; Γιατί είπαμε τελικά ότι έφυγε αυτός; Πάλι πίσω στο θέμα μας όμως, φέτος ποιος φταίει λοιπόν; Η γραμμή που προσπαθείτε να περάσετε για μια ακόμα άτυχη χρονιά δεν πείθει πλέον κανέναν. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Κάθε χρόνο βρίσκατε ένα πτώμα για να πέσει πρώτο (είτε λόγω αδυναμίας, είτε λόγω αφαίρεσης βαθμών) και κουτσά στραβά κάπως να σωθούμε κι εμείς. Το φαινόμενο αυτό φάνηκε πιο καθαρά από ποτέ, από το τέλος του 2018-2019, ενώ τα τελευταία δυο χρόνια είναι μόνιμο. Ποιοτικοί παίχτες έχουν περάσει κατά διαστήματα αρκετοί, το πρόβλημα όμως είναι η αδυναμία των διοικούντων να τους κρατήσουν μακροπρόθεσμα και πάνω τους να χτίσουν σύνολα που μπορούν να παίξουν όμορφο ποδόσφαιρο και να φέρουν διακρίσεις. Ο χρόνος δεν σταμάτησε στο 2012 όπου ο μοναδικός στόχος ήταν η παραμονή στην κατηγορία. Εξάλλου, η ίδια η διοίκηση έθεσε σαν ξεκάθαρο πλάνο και στόχο, με το ξακουστό «τριετές πλάνο», το πλασάρισμα στην εξάδα του πρωταθλήματος, την έξοδο στην Ευρώπη, αλλά και μια καλή πορεία στο κύπελλο το οποίο συνήθως εγκαταλείπεται νωρίς. Τώρα αν από το επιτελείο του κυρίου Κάστρο κάποιοι συνεργάτες δεν είχαν καν δίπλωμα προπονητή αυτό είναι άλλο θέμα, ή κι αυτό είναι άσχετο; Με βάση τα όσα έχουμε δει μέχρι τώρα, η ομάδα, όχι μόνο δε δείχνει ικανή να διεκδικήσει αυτούς τους στόχους, αλλά είναι εμφανές ότι δεν υπάρχει ξεκάθαρο πλάνο, πράγμα που αναδεικνύει ακόμα μια φόρα την ανικανότητα του ΣΧΕΔΙΑΣΤΗ και των συνεργατών του.
Η γνωστή τακτική των μεταγραφών τα δύο τελευταία χρόνια είναι κάτι που δεν συνάδει με επαγγελματική ομάδα. Τι εννοούμε; Είναι αδιανόητο να ξοδεύονται ψίχουλα τον Αύγουστο για παίκτες άπειρους, χωρίς παραστάσεις, με την ποιότητά τους να είναι για μικρότερη κατηγορία και τον Ιανουάριο να ξοδεύονται πολύ περισσότερα χρήματα ώστε, στο παρά πέντε, να σωθεί η χρονιά. Αυτές είναι κινήσεις πανικού, του πνιγμένου που πιάνεται από τα μαλλιά του. Φάνηκε και φέτος ξανά. Η δικιά μας ομάδα χτίστηκε το καλοκαίρι για να παίζει μπροστά με ψηλό επιθετικό, είχαμε μεγάλο πρόβλημα στο σκοράρισμα συν τον τραυματισμό του Ματσόλα, οπότε για να ενισχύσετε την ομάδα φέρατε τον Καρέλη, που ούτε ψηλός είναι ο άνθρωπος και με το γκολ μάλλον είναι μαλωμένος. Πραγματικά παίρνετε παίχτες για να πείτε ότι πήρατε, σχεδόν στην τύχη κι όλο και κάποιος θα βγει. Ποιο να είναι άραγε το σχέδιο αυτών, ή μάλλον αυτού, που διαχειρίζεται τον προϋπολογισμό της ομάδας; Μήπως έχουν άλλο προορισμό αυτά τα λεφτά και τελικά του χαλάει το πάρτυ η τραγική πορεία της ομάδας στο πρώτο μισό της σεζόν; Ή μήπως…τον πόνεσε η καρδιά του για τον ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ; Η αλήθεια μέσα σε όλα αυτά είναι ότι δεν έχει καταλάβει που βρίσκεται και νομίζει ότι μπορεί να παίζει παιχνιδάκια σε βάρος του ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΥ ΛΑΟΥ. Αντί να κοιτάξετε να μεγαλώσετε τον ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ, τον μικρίνατε για να μπορείτε να τον φτάσετε, γιατί είστε ελάχιστοι. Ο κόσμος όμως επειδή δεν έχει αυταπάτες ξέρει να ξεχωρίζει ποιος θέλει το καλό της ομάδας και ποιος όχι. Αν δεν μας πιστεύει ο σχεδιαστής, ας ρίξει μια ακόμα ματιά στα εισιτήρια πριν την πανδημία, θα καταλάβει, γιατί για εσάς ο covid-19 ήταν σανίδα σωτηρίας, η τέλεια αφορμή να κλείσει το γήπεδο. Κεκλεισμένων των θυρών αν γινόταν όλα τα παιχνίδια θα ήσασταν ευτυχισμένοι. Θα γλυτώνατε την κριτική του κόσμου και θα βολεύατε μια χαρά με προσκλήσεις τα φιλαράκια σας, διπλό το όφελος.
Το μίσος σας για τον γνήσιο κόσμο, όχι μόνο για τη ΘΥΡΑ 6, τεράστιο. Στο βωμό του συμφέροντος, άλλωστε, μπορεί να διαλυθεί κάθε είδους ανθρώπινη σχέση. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν καταντήσει τον ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ κλειστή λέσχη. Κουμπάροι, ανίψια, ξαδέρφια, κολλητοί τους οποίους πρέπει με το ζόρι να τα κάνουμε ποδοσφαιριστές, έχουν βολευτεί για τα καλά μέσα στον οργανισμό με σκοπό να βγει η υποχρέωση. Δεν υπάρχει λόγος να αναρωτιόμαστε γιατί οι ακαδημίες έχουν πέσει επίπεδο κατά πολύ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Το σόι να είναι τακτοποιημένο και όλα τα άλλα καλά. Αντιθέτως, παιδιά του τόπου, τα οποία είχαν την προοπτική να παίξουν ποδόσφαιρο, όχι μόνο στον ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ, πιθανώς και σε υψηλότερο επίπεδο, δίνονται δανεικοί από εδώ κι από εκεί και στο τέλος «καίγονται» ή δεν παίρνουν ποτέ την ευκαιρία. Αλλά σύμφωνα με τους διοικούντες, ο Δουβίκας απορρίφθηκε το προηγούμενο καλοκαίρι, γιατί προτιμήθηκαν παιδιά του τόπου. Δεν είδαμε όμως για παράδειγμα τον Καββαδία φέτος να παίρνει την ευκαιρία του. Μάλλον ο Αζάντι είναι από την Παραβόλα, γι’ αυτό. Ας μη μιλήσουμε για τους παίκτες που έχουν δεθεί με την ομάδα και έχουν την αγάπη του κόσμου, είτε ξένοι, είτε Έλληνες. Όποιος τολμήσει να πανηγυρίσει με τον κόσμο, ή να σχολιάσει κάτι καλό για εκείνον, γρήγορα περνά στο περιθώριο και στην τελική φεύγει από την ομάδα. Τελευταίο τρανό παράδειγμα αποτελεί ο Άντμιρ Μπαίροβιτς. Αν και οι πρόσφατες δηλώσεις του Έλντερ Μπαρμπόσα (Πέμπτη 3/6) μας κάνουν να μην νιώθουμε σίγουροι για το μέλλον του στο Αγρίνιο. Αντί να απολαμβάνουμε τέτοιους παίκτες, είμαστε μάρτυρες τραγικών καταστάσεων, με μεθυσμένους παίκτες να εμφανίζονται στη προπόνηση, να τους αφαιρείται το δίπλωμα οδήγησης καθώς το αλκοτέστ χτύπησε κόκκινο ή γιατί παριστάνουν τους Σουμάχερ, παίκτες κλικαδόρους να καταστρέφουν το κλίμα των αποδυτηρίων και κάποιες φορές να έρχονται στα χέρια. Από όπου και να το πιάσουμε, διαπιστώνουμε έναν ερασιτεχνισμό σε όλα τα επίπεδα εδώ και χρόνια. Η αλήθεια είναι πάντως ότι σε διαδικτυακή του ομιλία στις 21/12 στο πανεπιστήμιο Πελοποννήσου ο πρόεδρος είπε ότι δεν θέλει να στελεχώνεται η διοίκηση με άτομα προερχόμενα από το χώρο του ποδοσφαίρου αλλά με τεχνοκράτες. Δεν μας είπες όμως ρε πρόεδρε πόσοι τεχνοκράτες χρειάζονται για να μπλοκάρουν από τα social media όσους εκφράζουν την διαφωνία τους; Για να μη μιλήσουμε για την παγκόσμια πρωτοτυπία των ψεύτικων προφίλ στο Facebook, με σκοπό να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου, αλλά και για τις βρώμες που βγαίνουν από τα στόματα φιλοδιοικητικών περί καταστροφής, για παράδειγμα, ιδιοκτησίας του προέδρου. Αυτά δεν ήταν καν άξια αναφοράς. Γελάει ο κόσμος μαζί σας. Και γελάει γιατί ξέρει και βλέπει. Σας βλέπει που τόσο καιρό δεν πιστεύατε ούτε εσείς οι ίδιοι στην παραμονή της ομάδας και τώρα πάτε να αντιστρέψετε το κλίμα. Άμα πιστεύατε πραγματικά ότι μπορεί η ομάδα να σωθεί θα ενεργοποιούσατε το μεγαλύτερο όπλο του ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΥ, τον κόσμο του. Όλο τον κόσμο του. Αλλά δεν το κάνατε γιατί γνωρίζετε πολύ καλά ότι όταν ξυπνήσει ένας κοιμώμενος γίγαντας οι αντιδράσεις του είναι ανεξέλεγκτες. Αν πιστεύατε στην παραμονή στον τελευταίο αγώνα το γήπεδο θα ήταν ζωσμένο με γιγαντοοθόνες για να δει το ματς ο κόσμος, όχι ζωσμένο με κλούβες της ΕΛ.ΑΣ. . Βάζατε τώρα τόσες μέρες όλους τους ρουφιάνους σας να παίρνουν τηλέφωνα και ρωτάνε αν θα τα σπάσουμε άμα πέσει η ομάδα. Ξεφτίλες.
Κεφάλαιο ιδιοκτήτης. Ο κύριος «μένω-φεύγω» φανέρωσε προκλητικά για ακόμα μια χρονιά την αποστασιοποίησή του από την ομάδα. Γι’ αυτόν μπορεί να είναι μια από τις δεκάδες επιχειρήσεις του και να δίνει αλλού το βάρος, για εμάς όμως είναι πολλά παραπάνω. Εξαίρεση αποτέλεσε η περίοδος που εμφανίστηκε στο Αγρίνιο με σκοπό να «ντοπάρει» την ομάδα για τη δύσκολη συνέχεια. Ή μήπως όχι; Γιατί εντελώς συμπτωματικά τότε ακριβώς μπήκαν στα ταμεία της ομάδας τα χρήματα από το στοίχημα. Τυχαίο; Μετά το δήθεν ντοπάρισμα, το πρόγραμμα είχε επιστροφή στην αφάνεια, πριν ξανακάνει την εμφάνισή του στα μπαράζ. Είμαστε οι πρώτοι που αναγνωρίσαμε την τεράστια προσφορά σου και ότι με όσα έκανες η ομάδα άλλαξε επίπεδο. Στο είχαμε πει ξεκάθαρα και το 2012 ΞΥΠΝΑ, εσύ τότε απάντησες <<χτυπάτε τους συνεργάτες μου, γιατί δεν μπορείτε να χτυπήσετε εμένα>>. Άκρη δεν βγαίνει. Εμείς ακόμα μια φορά θα σου πούμε ότι εφόσον δεν θέλεις να ασχοληθείς σοβαρά, μάζεψε τους αποτυχημένους συνεργάτες σου και άφησε την ομάδα σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις, παρά να υποκρίνεσαι ότι νοιάζεσαι για ένα καλύτερο αύριο στον ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ. Εξ άλλου με πρόσφατη συνέντευξη σου σε τοπικό μέσο δεν μας είπες κάτι διαφορετικό από ότι ακούμε τα τελευταία χρόνια.
Η φετινή χρονιά πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, είχε να μας προσφέρει πολλές “συγκινήσεις” και στο επικοινωνιακό. Πραγματικά αξιοθαύμαστη τακτική στο επίπεδο αυτό, κάθε απολυταρχικό καθεστώς θα σας ζήλευε. Είδαμε κι ακούσαμε πολλά και φέτος. Είδαμε λίγο πριν τα μπαράζ κάποιοι να προσπαθούν να σωθούν και να πετάνε σωσίβια δεξιά και αριστερά κάνοντας <<κριτική>>. Είδαμε όλη τη χρονιά να δημιουργείται κλίμα εναντίον συγκεκριμένων παιχτών (Καρασαλίδης, Βέργος, Μελίσσας) και στην αρχή εναντίον του Χάβου. Είδαμε πρόσφατα προσφιλές σε εσάς μέσο πανελλήνιας εμβέλειας να σας έχει ”ντυμένους” με αγιογραφίες. Άσχετα αν στα μισά της εβδομάδας το ίδιο μέσο έλεγε ότι η Ξάνθη είναι με το ενάμιση πόδι στη μεγάλη κατηγορία. Πάλι ”τσάμπα” μάγκες πήγε να σας βγάλει. Αυτό όμως που ούτε είδαμε ούτε ακούσαμε πουθενά αυτές τις μέρες είναι η συμβολή του κόσμου, οργανωμένου και μη, στην επίτευξη της παραμονής. Μιλάμε για αδιανόητη omerta. Φαίνεται ότι λίγες εκατοντάδες σουηδικές κορόνες ή ο φόβος που φυλάει τα έρμα για ενδεχόμενο αποκλεισμό δημοσιογράφων είναι αρκετά πειστικά μέσα. Όσο δεν είστε ανεξάρτητοι και δεν κάνετε με περηφάνια τη δουλειά σας μην απορείτε που σας σιχαίνεται όλος ο κόσμος.
Είπαμε όμως ταμείο για ΟΛΟΥΣ. Και δεν γίνεται να μην επισημάνουμε κάποια πράγματα στα οποία θεωρούμε ότι φταίμε κι εμείς. Πρώτα απ΄ όλα φταίμε γιατί περιμένουμε από τους διοικούντες να κάνουν τους παίχτες που έρχονται εδώ να παίξουν να καταλάβουν τι εστί ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ, ενώ καλά καλά δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι. Έχουμε τέτοιες απαιτήσεις από ανθρώπους που ενώ έμεναν στο Αγρίνιο, πριν το 2005 αν τους ρωτούσες δεν ήξεραν τι χρώματα έχει ο σύλλογος. Δεύτερον φταίμε γιατί στην ανακοίνωση που είχαμε βγάλει το 2012 μετά τον υποβιβασμό σχετικά με την επόμενη μέρα είχαμε αναφέρει τα εξής <<Πιστεύουμε πως άνθρωποι με το ήθος, τη ποιότητα, την αναγνωρισιμότητα και τις ποδοσφαιρικές γνώσεις του Μάκη Μπελεβώνη είναι απαραίτητοι για τη στελέχωση των προσώπων που ονειρευόμαστε για την επόμενη μέρα του Παναιτωλικού σε πιο χρήσιμα πόστα από αυτό του γενικού αρχηγού>>. Ζητάμε μια ειλικρινή συγγνώμη από ΟΛΟΥΣ τους ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΥΣ, δεν πιστέψαμε ότι μπορεί να κάνουμε τόσο μεγάλο λάθος για έναν άνθρωπο. Σε πιστέψαμε κι εσύ μας πρόδωσες. Και τέλος θεωρούμε ότι φταίμε γιατί αρκετά από όσα αναφέρουμε παραπάνω ενώ τα βλέπουμε καιρό δεν τα έχουμε δημοσιοποιήσει για το <<καλό του ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΥ>>, λάθος μας. Κάποια πράγματα τα σταματάς με το που τα βλέπεις. Με οποιοδήποτε κόστος.
Από το βράδυ της Κυριακής κάποιοι άρχισαν να λένε ξανά για το κόσμο και την ώθηση που δίνει στην ομάδα. Πρώτα απ’ όλα σε κανέναν δεν έχει λείψει το γήπεδο περισσότερο από εμάς γιατί πολύ απλά εκεί είναι το σπίτι μας. Όμως με ανθρώπους που σου σκάβουν το λάκκο και σου στήνουν τις παγίδες τη μια πίσω από την άλλη δεν μπορείς να πεις τίποτα. Δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη. Εμείς δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα μαζί τους. Ούτε αλαζόνες είμαστε ούτε εγωιστές, το αντίθετο μάλιστα. Για να σωθεί η ομάδα τους τελευταίους μήνες παρατήσαμε σπίτια, μαγαζιά, δουλειές, υποχρεώσεις όλα για τον Τίτορμο. Οι διωγμένοι, οι κυνηγημένοι, οι χρεωμένοι είμαστε εμείς που δεν εγκαταλείψαμε στιγμή τη μάχη. Πονούσε η ψυχή μας και τα μάτια μας όσα είδαμε και φέτος αλλά έχουμε πίστη, πίστη στον Τίτορμο, στον ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ και σε ότι αυτός πρεσβεύει, όχι στα πρόσωπα. Όποιος νομίζει ότι χωρίς τον κόσμο της η ομάδα θα τα είχε καταφέρει φέτος, ας αλλάξει καλύτερα πλευρό. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη διαφορά μας κύριοι. Εμείς ζούμε για τον ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ, ενώ εσείς ζείτε από τον ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ. Για να λέμε ότι υπάρχει ελπίδα για κάτι διαφορετικό και καλύτερο για την επόμενη μέρα θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί ΟΛΟΙ ήδη. Ο Δέλλας αποτελεί παρελθόν από την ομάδα, μένει να δούμε ποιός θα είναι ο αντικαταστάτης του και εκεί θα φανούν πολλά. Οι συγγνώμες πρέπει να είναι έμπρακτες και όχι απλές δηλώσεις σε ενημερωτικά μέσα και social media. Αν δεν αλλάξουν ριζικά πρόσωπα και νοοτροπίες δεν πρόκειται να δούμε κάτι καλύτερο τη νέα χρονιά.
ΥΓ. Εμείς σε κρατήσαμε ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΕ !!!
ΥΓ2. Αδερφέ μας Γιώργο ”Ετσεβίτ” για πάρτη σου ΟΛΑ. Καλό Παράδεισο!!!».
Αγοράστε online τον απόλυτο οδηγό για το Euro 2020
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Ιωνικός: Αρέσει πολύ ο Βασιλαντωνόπουλος
Εθνική Ελπίδων: «Πεντάρα» στο Λιχτενστάιν στο ντεμπούτο του Σίμου (vid)
Self test: Μπάχαλο με την διάθεση τους σε εργαζόμενους και μαθητές