Το αποτέλεσμα πάντα παίζει ρόλο στην τελική κρίση του καθενός. Χωρίς το γκολ του Αράο όλα θα ήταν αλλιώς. Ο Παναθηναϊκός, πάντως, ήταν καλός. Για την ακρίβεια, έκανε το πιο γεμάτο 45λεπτό του στη φετινή Super League 1.
Αυτό είναι ανεξάρτητο από τη νίκη. Ακόμη και ισόπαλο να έμενε το αποτέλεσμα, στο πρώτο μέρος ήταν κυρίαρχος. Πέτυχε ένα γκολ και θα μπορούσε να έχει βάλει και ένα ακόμα. Ειδικά στη διπλή ευκαιρία με τον Τετέ έφτασε πολύ κοντά.
Ακόμη και στο δεύτερο 45λεπτο είχε τη φάση του Γερεμέγεφ πριν το δεκάλεπτο ξέσπασμα του Παναιτωλικού. Εκεί έχασε την μπάλα και έδειξε πως έχει ακόμη θέματα να λύσει. Ωστόσο, έβγαλε αντίδραση αμέσως μετά έχοντας τις φάσεις των Τετέ και Γερεμέγεφ πριν το νικητήριο γκολ του Αράο.
Για πρώτη φορά ο Παναθηναϊκός θύμισε διεκδικητή του τίτλου. Αν δει κανείς τις προηγούμενες πέντε νίκες του στο πρωτάθλημα, στις τέσσερις είχε κρατήσει το μηδέν. Μόνο ο Πανσερραϊκός τον είχε ισοφαρίσει, ο οποίος ψαχνόταν τότε και μόλις είχε αλλάξει προπονητή. Εντελώς άλλης δυσκολίας εκείνος ο αγώνας.
Στην Ευρώπη τόσο με την Μπόρατς Μπάνια Λούκα όσο και την Τζουργκάρντεν με το που έγινε το 1-1, άδειασε. Στη Βοσνία άργησε να αντιδράσει, στη Σουηδία δεν το έκανε ποτέ.
Στο Αγρίνιο ο Παναθηναϊκός δεν τα παράτησε και στο τέλος χαμογέλασε. Είναι σίγουρο πως έχει πολλά να διορθώσει. Πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικός και ταυτόχρονα να είναι καλύτερος στο ξεκίνημα των δευτέρων ημιχρόνων. Ωστόσο, τα κατάλοιπα που άφησε ο Ντιέγκο Αλόνσο, δεν αλλάζουν από τη μία στιγμή στην άλλη.