Είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν δεν υπήρχε η προοπτική ενός νέου επενδυτή, αν ο Γιάννης Αλαφούζος θα πλήρωνε τον Βέμερ.
Αν θα είχε ενεργοποιηθεί για να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη, ώστε ν’ αλλάξει η ποινή του υποβιβασμού για τις μη αδειοδοτημένες ομάδες. Ο φάκελος που κατατέθηκε στην ΕΠΟ δεν είχε πλάνο βιωσιμότητας (ουσιαστικά τηλεοπτικό συμβόλαιο, όπως συνέβη και με άλλους συλλόγους), δεν είχε εξοφλητικές αποδείξεις χρεών, δεν είχε υπογεγραμμένους διακανονισμούς με πιστωτές. Ολα όσα θα έπρεπε να φροντίσει, δεν έγιναν. Ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να μιλά τώρα για δίλημμα Β’ ή Γ’ Εθνικής, έχοντας υποβιβαστεί. Ή να περιμένει καμιά αναδιάρθρωση-τέρας για να μην πέσει.
Interwetten.gr, με πρόγραμμα επιβράβευσης για όλους! 21+
Ο Ταϊλανδός έδωσε την προοπτική. Με μία οριακά αποδεκτή πρόταση, η οποία ουσιαστικά έλεγε στον Αλαφούζο «εκεί που φορτώνεσαι με 60 εκατ. ευρώ, τώρα θα χρωστάς 20 τα οποία πρέπει να βάλεις για να φύγεις», τον ανάγκασε να σκεφτεί το λιγότερο χειρότερο σενάριο για τον ίδιο. Δεν βρέθηκε κανείς άλλος να πράξει καν αυτό. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αναλώθηκε σ’ έναν επικοινωνιακό πόλεμο, επιστρατεύοντας ό,τι είχε και δεν είχε, όμως ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΠΑΕ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΑΚΟΜΗ. Η αρχική προσέγγιση είχε προαπαιτούμενο το ΟΑΚΑ και το Athens Alive, η δεύτερη -παραμονές της άφιξης του Παϊρόζ στην Ελλάδα για το MoU- έκανε λόγο για μάνατζμεντ και χαμηλή άμεση εισροή χρημάτων, επομένως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μπορούσε να δελεάσει τον Αλαφούζο. Που ήθελε να φύγει τώρα και να γλιτώσει χρήματα! Ούτε ήταν άμεση λύση στο πρόβλημα.
Το δύσκολο για τον Πιεμπονγκσάντ ή για όποιον άλλο θα βρισκόταν στη θέση του δεν είναι το τώρα. Αν δεν προκύψει κάτι φοβερά καταστροφικό ως προς το deal, μέσα στον Ιούνιο θα κορυφωθούν τα διαδικαστικά. Ο Παναθηναϊκός θ’ αλλάξει χέρια. Το δύσκολο θα είναι το μετά. Κι αυτό γιατί σε 0 ημέρες καθαρά δικής του διοίκησης έχει γίνει ό,τι δεν έγινε σε 6 χρόνια Αλαφούζου. Κι εδώ γεννώνται απορίες. Δεν είχαν συμπληρωθεί λίγα 24ωρα από την πρώτη θετική ένδειξη διαπραγμάτευσης κι άρχισε «σαφάρι» κουδουνιών για την Pan Asia. Κάτι που 6 χρόνια δεν έγινε για τη Sortivo. Άρχισαν να συνδέονται ως μπροστινοί, πισινοί, εντός, εκτός κι επί τα αυτά του Αλαφούζου, πασίγνωστοι Έλληνες επιχειρηματίες -με ή χωρίς Παναθηναϊκό παρελθόν- τη στιγμή που για να χαρακτηριστεί από συγκεκριμένους φορείς στο «τριφύλλι» ο Αλαφούζος ως μπροστινός του Βαρδινογιάννη χρειάστηκε ν’ αρχίσει να ξηλώνει και τα πλακάκια…
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος που, όχι δύο αλλά, 6 χρόνια στήριξε με κάθε ικμάδα της επικοινωνιακής του δύναμης τον Γιάννη Αλαφούζο χρειάστηκε λίγες εβδομάδες μονάχα για ν’ απαξιώσει τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΕΠΙΣΗΜΗ ΜΟΡΦΗ! Μπαίνει -και καλώς μπαίνει- στον Ερασιτέχνη, με τον περισσότερο κόσμο (ακόμη και τους φανατικούς του οπαδούς) να θεωρεί ότι μπαίνει για να δημιουργήσει αντεγκλήσεις για το γηπεδικό και το σήμα! Τη στιγμή που όλοι περιμένουμε από τον γόνο μίας ιστορικής οικογένειας ν΄ αναστήσει τα τμήματα. Να πάρει τίτλους στο βόλεϊ ανδρών και ν’ ανεβάσει τα υπόλοιπα από τις μικρές κατηγορίες. Ν’ απογειώσει τα ατομικά και να μικρύνει το χρέος των 3,6 εκατ. ευρώ του Αθλητικού Ομίλου. Αυτό ισχύει και για έναν συγκεκριμένο πυρήνα φιλάθλων, που δεν έχει καμία σχέση με τη Θύρα 13. Των φιλάθλων προσώπων. Ουδείς λέει ότι ο Παϊρόζ, ο οποίος πριν από λίγους μήνες μπήκε στη ζωή μας, είναι η ιδανική λύση. Μα δεν υπάρχει άλλη και μην πει κανείς το Athens Alive, που άμεση σχέση με το μέλλον του «τριφυλλιού» δεν έχει και για να ολοκληρωθεί χρειάζεται χρόνια ολόκληρα…
Η απορία είναι η εξής: Γιατί όσοι δεν έβγαλαν κιχ, ανάσα κυριολεκτικά, από το 2012 που ο Παναθηναϊκός μπήκε στην τελευταία πίστα καταστροφής ξεσπάθωσαν τώρα; Τι τους ενοχλεί; Γιατί αυτή η δεικτική συμπεριφορά, και προσβλητική σίγουρα, σ’ αυτόν που έκανε κίνηση απλά βλέποντας τον σύλλογο ως μία δουλειά που μπορεί να του φέρει κέρδος, τη στιγμή που όταν πωλούνταν εισιτήρια διαρκείας στη Λεωφόρο των πλεγμάτων και των πύργων και σε θύρες που δεν είχαν καν κατασκευαστεί ζητωκραύγαζαν από Παναθηναϊκή ευτυχία; Που ήταν όλοι αυτοί που κώφευαν στις σειρήνες των ελάχιστων, οι οποίοι αποκάλυπταν ότι το Κορωπί δεν είναι ιδιόκτητο του σωματείου; Ως πότε θ’ αποτελεί άλλοθι ότι το βούλωναν για το καλό του Παναθηναϊκού; Τώρα, ένα βήμα από τη διάλυση, δεν αξίζει λίγη στήριξη η νέα προσπάθεια; Όχι μούγκα, όπως το 2012. Απλά λίγη στήριξη! Και όχι ξέσκισμα…
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Sportime την Κυριακή 3 Ιουνίου 2018.