Ήδη ενδοπαναθηναϊκά έχουν προκύψει ετερόκλητες συμμαχίες, σε επίπεδο Τύπου και παραγοντικό, με καθημερινό σκοπό να πλήξουν το deal. Το «γιατί;» είναι ένα καλό ερώτημα, που απλά αναζητά απάντηση. Στην παρούσα φάση, απλώς, δεν υπάρχει κάτι άλλο ως προοπτική και θα έπρεπε να επιδιώκεται μεγαλύτερη συνέπεια στα έργα, στα λόγια, στην κριτική των πάντων μπας και σωθεί ο Παναθηναϊκός.
Η πληροφόρηση του Sportime, εδώ και περίπου ένα μήνα, είναι ότι η συμφωνία Πιεμπονγκσάντ-Αλαφούζου έχει «κλειδώσει» και το μόνο που απομένει είναι τα – πολύ σημαντικά – διαδικαστικά. Οι λεπτομέρειες, οι οποίες στο τέλος μίας συμφωνίας κάνουν τη διαφορά. Αν είχε προκύψει κάποιο σοβαρό πρόβλημα, η προκήρυξη Αύξησης Μετοχικού Κεφαλαίου από την πλευρά της ΠΑΕ για τις 6 Ιουλίου θα είχε προκαλέσει την αντίδραση του Ταϊλανδού επιχειρηματία. Αν δεν ήταν προϊόν συνεννόησης, προβλεπόμενο από το Μνημόνιο, θα είχε υπάρξει σίγουρα αντίλογος στη δεσμευτική κίνηση αυτή. Άλλωστε ανάμεσα στις δύο πλευρές παρατηρήθηκε ξανά διαφορά, μάλιστα δημόσια, στις 21 Απριλίου! Άρα αν γινόταν κάποια κίνηση εκτός MoU από τον έναν, τότε 100% δημόσια θα έβγαινε απάντηση από τον άλλον…
Αυτό που προκαλεί απορίες, όμως, είναι άλλο. Από συγκεκριμένους φορείς ενημέρωσης κι από επίσημα στελέχη, πλέον, του Παναθηναϊκού (όπως ο νέος εκπρόσωπος του Ερασιτέχνη στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΑΕ) εκφράζονται συνεχώς «μπηχτές» και ειρωνικά σχόλια για το ποιος/ποιοι βρίσκονται πίσω από την Pan Asia. Την οποία χαρακτηρίζουν παντελώς άγνωστη. Δεκτό. Πώς ένας παντελώς άγνωστος, λοιπόν, εταιρικός σχηματισμός έχει τόσο γνωστές επιχειρηματικές/επενδυτικές προθέσεις τις οποίες διαπραγματεύεται με συγκεκριμένο φορέα (Κυβέρνηση); Κάτι δεν κολλάει…