Ο διαφορετικός Αλαφούζος, η ατάκα για το κίτρινο γιλέκο και η επικοινωνιακή πολιτική που κάνει πιο ισχυρό τον Παναθηναϊκό
Ο Γιάννης Αλαφούζος έχει πολύ δρόμο μπροστά του, αν πραγματικά θέλει να γίνει κάποια στιγμή αγαπητός στην πλειοψηφία των φίλων της ομάδας, αλλά κάτι καλό έχει γίνει τον τελευταίο χρόνο
Ένας από τους λόγους που ο Παναθηναϊκός έχει ξαναγίνει κανονικός τον τελευταίο χρόνο ακούει στο όνομα Γιάννης Αλαφούζος.
Δεν είναι νέο αυτό. Πάντα όταν μία ομάδα πηγαίνει καλά ή το αντίθετο, ο ιδιοκτήτης παίρνει credits ή έχει μερίδιο ευθύνης. Και σίγουρα ο ισχυρός άνδρας της «πράσινης» ΠΑΕ έχει δεχθεί πολύ κράξιμο από τους υποστηρικτές του «τριφυλλιού».
Αν ρίξει κανείς μία ματιά στο παλμαρέ της τελευταίας δεκαετίας, θα διαπιστώσει ότι έχει εμπλουτιστεί κατά 2 Κύπελλα. Είναι κανονικός Παναθηναϊκός αυτός; Προφανώς όχι.
Σίγουρα ο Γιάννης Αλαφούζος δεν έχει ολόκληρο το μερτικό της ευθύνης για την «ξηρασία» σε τίτλους. Ούτε για τα χρέη που βρήκε, ούτε για τον «πόλεμο» στο παρασκήνιο, ούτε για λάθος επιλογές τρίτων.
Το όνομά του, όμως, θα είναι για πάντα συνδεδεμένο με την περίοδο που ο Παναθηναϊκός κινδύνευσε άμεσα με υποβιβασμό και υπέστη κάθε είδους ταπείνωση.
Έπρεπε να έρθει το καλοκαίρι του 2021 για να μπουν οι βάσεις επανόδου. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς κλήθηκε να μετατρέψει ένα… βομβαρδισμένο τοπίο σε σύγχρονη πόλη. Αργά και σταθερά, με την ηρεμία, τον επαγγελματισμό, τις εύστοχες επιλογές (ως επί το πλείστον) αλλά και τη σεμνότητά του, κατάφερε πολλά.
Το πρωτάθλημα μπορεί να μην διεκδικήθηκε καν την πρώτη σεζόν, ωστόσο η αγωνιστική αναγέννηση παικτών όπως ο Αϊτόρ ή ο Λούκας Βιγιαφάνιες και οι επιτυχημένες προσθήκες (Αλμπέρτο Μπρινιόλι, Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς, Ρούμπεν Πέρεθ), έκαναν υπολογίσιμο τον Παναθηναϊκό από τον Φεβρουάριο.
Η κατάκτηση του Κυπέλλου με νίκη στον τελικό επί του, κυρίαρχου τα τελευταία χρόνια στον θεσμό, ΠΑΟΚ δεν ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα. Ήταν η ίδια η τούρτα έτσι όπως είχε καταντήσει ο σύλλογος. Παράλληλα, ήρθαν οι δύο σερί νίκες επί του Ολυμπιακού στα πλέι οφ, το 3-0 επί της ΑΕΚ κ.λπ.
Ώσπου φέτος η ομάδα έκανε το καλύτερο ξεκίνημα της ιστορίας της και διεκδικεί το πρώτο της πρωτάθλημα από το μακρινό 2010. Το «τριφύλλι» έχει το τέταρτο μεγαλύτερο μπάτζετ, αλλά σχεδόν όλη τη σεζόν βρίσκεται στην κορυφή. Ακόμα κι αν στο τέλος δεν σηκώσει την κούπα, η ωμή πραγματικότητα θα λέει ότι ξανάγινε διεκδικητής, άρα κανονικός.
Σαφώς, προς αποφυγήν παρερμηνειών, όταν φτάνεις μέχρι εδώ, ο στόχος είναι ένας και μοναδικός. Και δεν χρειάζεται κάποιο άλλο σχόλιο.
Εν κατακλείδι, λοιπόν, όπως ο κόσμος του κλαμπ δικαιολογημένα «έσουρε» πολλά στον Γιάννη Αλαφούζο τα προηγούμενα χρόνια, αντίστοιχα φέτος γνωρίζει (ή τέλος πάντων οφείλει να γνωρίζει) ότι κάτι καλό έχει κάνει. Ανέβασε το μπάτζετ, στήριξε τον Γιοβάνοβιτς, έχει σπάνιες, αλλά καίριες αντιδράσεις. Δεν έκανε τίποτα για τη φάση με τον Μπρινιόλι στην OPAP Arena, όμως, όταν χρειάστηκε, έδωσε απάντηση στην ΑΕΚ. Όταν «σφάχτηκε» στο ίδιο γήπεδο πριν από λίγες ημέρες, εξέδωσε οργισμένη ανακοίνωση. Όταν το έκρινε σωστό, τα έβαλε με την κυβέρνηση.
Με δυο λόγια η ομάδα πάει να πάρει το πρωτάθλημα με τρόπο… Παναθηναϊκό. Ούτε πολλές ανακοινώσεις, ούτε φούστες, ούτε μπινελίκια. Ας είναι καλά και αυτό το ρημάδι το VAR που επιτέλους αποκαθιστά την τάξη, αλλά έτερον εκάτερον. Καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι υπάρχει μεγάλη βελτίωση στην επικοινωνιακή πολιτική. Ακόμα και η ατάκα του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ περί κίτρινου γιλέκου και ΑΕΚ στον Βοτανικό, προς αυτήν την κατεύθυνση είναι.
Φυσικά, όλοι μα όλοι κρίνονται στη διάρκεια. Ο Γιάννης Αλαφούζος έχει πολύ δρόμο μπροστά του, αν πραγματικά θέλει να γίνει κάποια στιγμή αγαπητός στην πλειοψηφία των φίλων της ομάδας. Αν έχει θέσει αυτό ως κίνητρο, τότε το πάει καλά.
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
