Παναθηναϊκός: Ένας Βαλκάνιος καθόταν στον πάγκο μέχρι πρότινος (Λάζλο Μπόλονι), ένας Βαλκάνιος τον διαδέχθηκε (Ιβάν Γιοβάνοβιτς).
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα κληθεί να επαναφέρει τον Παναθηναϊκό σε τροχιά διεκδίκησης στόχων, όχι όμως με την ταμπέλα του αουτσάιντερ.
Το κλαμπ έχει σημαντική παράδοση με προπονητές από την πάλαι ποτέ Ενωμένη Γιουγκοσλαβία και τώρα δίνεται η ευκαιρία να τους θυμηθούμε.
Η αρχή έγινε τη δεκαετία του 1950 με τον Σβέτισλαβ Γκλίσοβιτς, άλλοτε τεχνικό της εθνικής ομάδας της πατρίδας του και του Ερυθρού Αστέρα.
Η περίπου τετραετής παρουσία του δεν συνέπεσε με εποχή τίτλων για τον Παναθηναϊκό, όμως έμεινε στην Ιστορία για τις πολλές νίκες και τη συμβολή του στην απόκτηση του Μίμη Δομάζου από την Άμυνα Αμπελοκήπων.
Συνέχεια με τον Στέφαν (Στιέπαν στη γλώσσα του) Μπόμπεκ, ο οποίος αφίχθη τον Ιούλιο του 1963 και μέχρι τον Οκτώβριο του 1967 έκανε τη διαφορά.
Τεράστια ποδοσφαιρική προσωπικότητα, πρωτοποριακός για τα ελληνικά δεδομένα, προπονητής του αήττητου πρωταθλήματος (1964) και εκείνου της επόμενης χρονιάς.
Δεν απέφευγε τις συγκρούσεις, δεδομένου ότι δεν σήκωνε και πολλά-πολλά λόγω του ονόματος που… έσερνε.
Επέστρεψε για τη σεζόν 1974-75, χωρίς ωστόσο να καταγράψει ανάλογες επιτυχίες με την πρώτη του θητεία.
Επόμενος τεχνικός από την πάλαι ποτέ Ενωμένη Γιουγκοσλαβία ο φοβερός και τρομερός Τόμισλαβ Ίβιτς.
Στο μυαλό του είχε ένα σύστημα που κανείς ακόμη δεν είχε δοκιμάσει ευρέως στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, το 3-5-2, με τρεις αμυντικούς στην ευθεία να κάνουν και παιχνίδι, με τα δύο ακραία μπακ να γίνονται έξτρα χαφ και να συμμετέχουν στη δημιουργική πλευρά του παιχνιδιού.
Τελικά, μόλις 102 ημέρες μετά την πρώτη προπόνηση, ο Ίβιτς αποχώρησε και ο αθλητικός Τύπος αντέδρασε με… ανακούφιση, δείγμα της έλλειψης υπομονής που υπήρχε (και τότε).
Έξι χρόνια αργότερα, στο περιθώριο των αιματηρών συγκρούσεων στη γειτονική χώρα, το σώμα του Ίβιτσα Όσιμ ήρθε στην Αθήνα, μα το μυαλό του παρέμεινε εκεί.
Παρ’ όλα αυτά, αν και κατέκτησε μόνο το Κύπελλο του 1993 (1-0 τον Ολυμπιακό στον τελικό), θεωρήθηκε καταλυτικός για τη μετέπειτα πορεία που διένυσε ο Παναθηναϊκός μέχρι την ημιτελική φάση του Champions League.
Οι δύο επόμενοι της πρώην Γιουγκοσλαβίας που κάθισαν στον πάγκο της ομάδας δεν συνδέθηκαν με επιτυχίες.
Ο Βέλιμιρ Ζάετς, εν αντιθέσει με την τρισένδοξη πορεία ως ποδοσφαιριστής, δεν απέφυγε την 5η θέση του 1997.
Ο δε Γιάσμινκο Βέλιτς απλώς αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο μεταξύ Χανς Μπάκε και Βίκτορ Μουνιόθ για μόλις 3 αναμετρήσεις της σεζόν 2006-07.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Καμπετσής: «Κλείνει» άμεσα άμεσα στη Γκεζτέπε – Τι ποσό θα εισπράξει ο Παναθηναϊκός
Παναθηναϊκός: Επιστρέφει την Τετάρτη ο Γιοβάνοβιτς – Ποιες θα είναι οι πρώτες του κινήσεις