Παναθηναϊκός: Μία ακόμη σεζόν που αρχίζει με αρνητικό πρόσημο. Δύο ήττες σε τρεις αναμετρήσεις. Προφανώς και δεν έπρεπε να γίνει έτσι.
Προφανώς η ομάδα θα πρέπει να νικήσει τον Βόλο και στη συνέχεια να μεταβεί στο Φάληρο για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, το οποίο αργεί ακόμη επομένως δεν έχει νόημα να αναφέρουμε περισσότερα.
Γράφαμε χθες στο Sportime για το κακό ξεκίνημα και στα τρία παιχνίδια, ασχέτως αν στην πρεμιέρα η νίκη ήρθε με το πειστικό 4-0.
Είναι αυτό ένα αρνητικό μέχρι στιγμής στοιχείο, αφού όταν η εστία σου παραβιάζεται στο 5ο ή στο 10ο λεπτό, η ψυχολογία σου δέχεται ένα πλήγμα.
Το άλλο τρανταχτό αρνητικό είναι η μετριότατη αμυντική λειτουργία. Συνολικό είναι το πρόβλημα, αλλά τη μεγαλύτερη ευθύνη σε αυτά τα τρία ματς τη φέρουν οι δύο κεντρικοί αμυντικοί.
Ο Φραν Βέλεθ δεν έχει αποφύγει κάποια σοβαρά λάθη για το επίπεδό του, ενώ ταπεινή μας άποψη είναι ότι δεν θα ξαναδούμε πολλές φορές τον Ζβόνιμιρ Σάρλια.
Το δίδυμο στη Θεσσαλονίκη ήταν Βέλεθ-Πούγγουρας. Είχαν να συνυπάρξουν σε επίσημο ματς από τις 5 Μαΐου και το 2-2 κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Στη φάση του γκολ αμφότεροι ήταν ράθυμοι και, ως γνωστόν, πολλές φορές λίγα δευτερόλεπτα αρκούν για να κριθεί ένα παιχνίδι.
Ένα άλλο ανησυχητικό στοιχείο είναι η έλλειψη πάθους. Ξέρετε πόσα φάουλ έκανε ο Παναθηναϊκός απέναντι σε έναν αντίπαλο με τους ίδιους στόχους στη Super League 1; Μόλις 11. Δυστυχώς η ομάδα δεν είναι ούτε Μπάγερν ούτε καν… Panathinaikos για να παίρνει τους αγώνες μόνο με την τεχνική και την ποιότητα. Θέλει και… ξύλο.
Υ.Γ.: Όταν το «πάθος» της εξέδρας εξωτερικεύεται αλλού και όχι για το καλό της ομάδας, η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη
