Ο ρεαλιστικός στόχος του εφετινού Παναθηναϊκού είναι η 5η θέση, ενώ ακόμη και η 4η (εις βάρος του Ατρομήτου), θα θεωρηθεί υπέρβαση.
Βέβαια, πριν από την αφετηρία της σεζόν, η πλειοψηφία του Τύπου και του φίλαθλου κόσμου προέβλεπε για το «τριφύλλι» πολύ πιο δυσμενείς καταστάσεις. Δικαιολογημένα.
Επομένως, ίσως η πρώτη παράγραφος να αποτελεί αδικία για τη δουλειά των Νίκου Νταμπίζα και Γιώργου Δώνη, αν και οι ίδιοι πιθανώς αισιοδοξούσαν από το καλοκαίρι για την αγωνιστική πορεία της ομάδας.
Ο Παναθηναϊκός άρχισε ιδανικά, με εξαιρετικό ποσοστό ευστοχίας στην επίθεση, με σερί νικών που θύμιζε παρελθοντικές στιγμές, όταν η κατάκτηση του τίτλου ήταν αυτοσκοπός.
Αυτό το μαγικό ξεκίνημα συστάθηκε και χάρη σε δύο επιτυχίες μακριά από το ΟΑΚΑ: στην πρεμιέρα κόντρα στην Ξάνθη και στη Λάρισα με την ΑΕΛ για την 3η αγωνιστική.
Έκτοτε, ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να πανηγυρίσει εκτός έδρας σε επίπεδο πρωταθλήματος, δεδομένου βέβαια ότι το πρόγραμμά του στη συνέχεια ήταν πολύ δύσκολο.
Στην Τρίπολη, με πολύ μέτρια εικόνα, πήρε τον βαθμό στην εκπνοή. Στην Τούμπα, με κακή εμφάνιση, έχασε με το κολακευτικό βάσει εικόνας 2-0. Στο Φάληρο φλέρταρε με ένα ιστορικό «διπλό», αλλά στο τέλος ο Ολυμπιακός ισοφάρισε. Με τον Άρη έσωσε την παρτίδα σε «νεκρό» χρόνο, με τον ΟΦΗ ήταν κατώτερος των προσδοκιών και δικαίως ηττήθηκε.
Αν ο Παναθηναϊκός επιθυμεί να καταλάβει μια από τις θέσεις που «διαγράφουν» τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό, τότε θα πρέπει πάση θυσία να επανέλθει στις εκτός έδρας νίκες.
Ο άλλος τρόπος για να «σβηστεί» ο ευρω-αποκλεισμός είναι η κατάκτηση του Κυπέλλου, σενάριο που φαντάζει πολύ μακρινό, ασχέτως αν οι «πράσινοι» στοχεύουν να φτάσουν ψηλά στη συγκεκριμένη διοργάνωση.
Κοινός παρονομαστής των δύο θεσμών είναι η… Λαμία. Από εκεί θα πρέπει να αρχίσει η αντεπίθεση του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα, αυτήν την ομάδα καλείται να αποκλείσει στη φάση των «16».