Ο Παναθηναϊκός, ο σύλλογος μεγάλος, γιορτάζει σήμερα (3/2/2021) τα 113α του γενέθλια και το Sportime ετοίμασε ένα εναλλακτικό αφιέρωμα.
Τα τελευταία χρόνια η ομάδα με το πράσινο χρώμα και το τριφύλλι βιώνει τις χειρότερες ημέρες της. Υποβιβασμοί, χρέη, τιμωρίες, ταπεινωτικοί αποκλεισμοί, διοικητικές αστάθειες και, βέβαια, το «αιώνιο» γηπεδικό ζήτημα.
Ωστόσο, όταν ένα εγχείρημα μερικών μερακλήδων του 1908 μετατρέπεται σε κολοσσό, δεν μπορεί παρά να υμνείται και να δοξάζεται εις τον αιώνα τον άπαντα.
To έπος του Γουέμπλεϊ, η νίκη στο Άμστερνταμ, οι προκρίσεις επί της Γιουβέντους, οι δεκάδες ευρωπαϊκές νίκες και τίτλοι, αποτελούν τα πιο λαμπερά καλούδια της πράσινης βιτρίνας.
Πίσω απ’ αυτά, πάντως, υπάρχουν και άλλα στολίδια, κυρίως ασπρόμαυρα, που πιθανώς έχουν ακόμα μεγαλύτερη σημασία από ιστορικής πλευράς.
Με αφορμή τα γενέθλια του Παναθηναϊκού, το Sportime θυμάται πέντε λιγότερο προβεβλημένες στιγμές, που όμως φανερώνουν πολλά για το μεγαλείο του.
Ο ανώτερος αξιωματικός του Β.Ν.
Ο Γεώργιος Καλαφάτης (1890-1964) υπήρξε ο οραματιστής, ο εμπνευστής, ο δημιουργός. Οι διοικούντες τον Πανελλήνιο Γ.Σ. δεν επιθυμούσαν την ίδρυση ποδοσφαιρικού τμήματος, συνεπώς ο ίδιος πήρε την απόφαση να σκαρώσει τον Ποδοσφαιρικό Ομιλο Αθηνών. Εκείνον που στην πορεία μετατράπηκε στον Παναθηναϊκό Αθλητικό Ομιλο.
Τούτο που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι ότι ο λαμπρός αθλητής των αρχών του προηγούμενου αιώνα αποτέλεσε τον ανώτερο αξιωματικό των «πρασίνων» στο Βασιλικό Ναυτικό, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1939 υπηρετούσε ως υγειονομικός αξιωματικός στη Βάση Υποβρυχίων, έναν χρόνο αργότερα χρημάτισε διευθυντής της και την περίοδο της Κατοχής υπήρξε τμηματάρχης του παθολογικού τμήματος στο Ναυτικό Νοσοκομείο.
Λεωφόρος… Λευτεριάς
Στις 12 Οκτωβρίου 1944, η Αθήνα απελευθερώθηκε από τις κατοχικές δυνάμεις και έκτοτε δεν ξανάγινε υποστολή της ελληνικής σημαίας.
Το ολόγλυκο μήνυμα της λευτεριάς, όμως, μεταφέρθηκε τέσσερις ημέρες νωρίτερα από τον ασυγκράτητο διευθυντή του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Αδιαφορώντας για την ύπαρξη των κατακτητών στις γειτονικές φυλακές Αβέρωφ, ο Αντώνης Βρεττός κάρφωσε τη γαλανόλευκη σημαία στον υψηλότερο ιστό του γηπέδου!
Παράλληλα, ο φλογερός πατριώτης δεν δίστασε να γράψει με κιμωλία στον πίνακα ανακοινώσεων κάτω από τα κάγκελα της εξέδρας: «Την προσεχή Κυριακή μέγας ποδοσφαιρικός αγών Παναθηναϊκού-Αγγλικής Αεροπορίας. Ζήτω η Ελευθερία!»
«Πάντα ο πρώτος σύλλογος»
Στις 20 Μαΐου 1963, ο Παναθηναϊκός διοργάνωσε γιορτή για τα 55α του γενέθλια (σ.σ. τότε δεν είχε ακόμη ξεκαθαριστεί ποια ήταν η ακριβή ημερομηνία ίδρυσης) του Ποδοσφαιρικού Ομίλου Αθηνών.
Εκ των καλεσμένων ήταν και ο Γεώργιος Ανδριανόπουλος, εκπρόσωπος της εμβληματικής οικογενείας του Πειραιά και τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού.
Οταν ανέβηκε στο βήμα, ο θρυλικός «ποδάρας» είπε: «Σαν εκπρόσωπος επίσημος του Ολυμπιακού, θα ήθελα να αναγνωρίσω την ανωτερότητα του Παναθηναϊκού.
Υπήρξε και παραμένει πρωτοπόρος των αθλητικών εκδηλώσεων του τόπου μας και αποτελεί τον σύλλογον των πρωταθλητών, την πεμπτουσίαν του ελληνικού αθλητισμού.
Και δικαίως θα πρέπει να αποτελεί πάντοτε παράδειγμα προς μίμησιν, δι’ όλους ημάς τους υπολοίπους και θα είναι τιμή και υποχρέωσις κάθε ελληνικού αθλητικού σωματείου να προσπαθήσει να πλησιάσει το αδιαφιλονίκητο μεγαλείο του Παναθηναϊκού».
Ο εκλεκτός της «βασίλισσας»
Συνολικά, ως σύλλογος ο Παναθηναϊκός συγκαταλέγεται στους πιο επιτυχημένους του πλανήτη, βάσει τίτλων (περισσότεροι από 1.500 οι επίσημοι στα ομαδικά σπορ).
Η Ρεάλ Μαδρίτης, από την πλευρά της, έχει τα πρωτεία στις κορυφαίες ευρωπαϊκές διοργανώσεις του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ.
Μέχρι το 1974, οι «μερένγκες» είχαν ήδη κατακτήσει έξι Κύπελλα Πρωταθλητριών, αλλά δεν είχαν καταφέρει να νικήσουν τον Παναθηναϊκό σε τρεις φιλικές αναμετρήσεις, εκ των οποίων οι δύο στην ισπανική πρωτεύουσα! Στις 7/9/1969 το ματς της Λεωφόρου έληξε 2-2, ενώ στις 5/9/1970 και στις 14/1/1973 το σκορ στη Μαδρίτη έγραψε 1-1.
Η πρώτη φορά που ο Παναθηναϊκός λύγισε από τη Ρεάλ Μαδρίτης καταγράφηκε στις 28 Αυγούστου 1974, όταν ηττήθηκε 3-0 στην ισπανική πρωτεύουσα.
Ηταν μια φιλική αναμέτρηση προς τιμήν του Ιγκνάθιο Θόκο, ο οποίος τότε ολοκλήρωνε την καριέρα του, και το γεγονός ότι ο Σαντιάγο Μπερναμπέου επέλεξε το «τριφύλλι» για αντίπαλο φανερώνει πολλά περισσότερα από το τελικό αποτέλεσμα.
MundoΠΑΟ
Παραδοσιακά, ο Παναθηναϊκός αποτελούσε βασικό τροφοδότη της Εθνικής ομάδας στο ποδόσφαιρο και δεν είναι τυχαίο ότι το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004 κατακτήθηκε με πολλούς παίκτες του στο ρόστερ.
Δέκα χρόνια νωρίτερα, η «γαλανόλευκη» έδινε για πρώτη φορά το «παρών» σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου και στις 21/6/1994 τέθηκε αντιμέτωπη με την Αργεντινή.
Εκείνο το καλοκαίρι ο Δημήτρης Σαραβάκος μεταπήδησε στην ΑΕΚ, ωστόσο όταν αντάλλαζε χειραψία με τον θρυλικό Ντιέγκο Μαραντόνα, όλοι οι φίλαθλοι τον γνώριζαν ως παίκτη του “τριφυλλιού”.
Όταν έγινε η χειραψία, ο “Μητσάρας” δεν φορούσε την πράσινη φανέλα, όμως Ελλάδα και Παναθηναϊκός πάνε μαζί. Ιδίως όταν με το καλό ξαναγίνει… Panathinaikos.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
ΠΑΕ Παναθηναϊκός: «Σύλλογος Μεγάλος 113 ετών»!
Απίθανες προσφορές και σούπερ πακέτα σε παιδικά περιοδικά και παραμύθια στο Magbox.gr.
