Θεωρητικά, ο εφετινός Παναθηναϊκός έχει δομηθεί για να διεκδικήσει κάτι καλύτερο από την 4η θέση που κατέλαβε (εύκολα) την περυσινή σεζόν. Πρακτικά;
Η αποχώρηση του Γιώργου Δώνη φαινόταν δεδομένη από τα μισά της περυσινής περιόδου, ασχέτως αν η ομάδα είχε αρχίσει να σημειώνει νίκες μετά το κάκιστο ξεκίνημα.
Η έλευση του Τσάβι Ρόκα τόνωνε ακόμα περισσότερο αυτήν την αίσθηση και, πράγματι, οι δύο πλευρές ακολούθησαν χωριστούς δρόμους.
Το πείραμα με τον Ντάνι Πογιάτος απέτυχε πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο θα περίμενε και ο πιο απαισιόδοξος φίλαθλος της ομάδας.
Ο Λάζλο Μπόλονι ήρθε για να ξαναφτιάξει το «τριφύλλι» από την αρχή και να προσπαθήσει για την όσο το δυνατόν ταχύτερη κάλυψη του χαμένου εδάφους.
Απέναντι στον Βόλο, ο οποίος παρεμπιπτόντως δείχνει ότι θα διεκδικήσει μέχρι τέλους την είσοδο στα πλέι οφ, ο Ρουμάνος έκανε τα στοιχειώδη στο τακτικό σκέλος.
Διάταξη 4-4-2 με Φεντερίκο Μακέντα και Καρλίτος μπροστά, Μαουρίσιο δίπλα στον Δημήτρη Κουρμπέλη, κατ’ επάγγελμα αριστερό μπακ (Βασίλης Ζαγαρίτης) και Τάσο Χατζηγιοβάνη-Αϊτόρ στις πτέρυγες.
Αν τοποθετηθούν οι 10 από τους 11 παίκτες σε ντουέτα (στόπερ, μπακ, χαφ, εξτρέμ, φορ), εκείνοι που υστέρησαν περισσότερο ήταν οι εξτρέμ.
Καταρχήν, ο Αϊτόρ αποτελεί τον χειρότερο ίσως παίκτη της ομάδας μετά το πέρας πέντε αγώνων, αφού δεν έχει δυσκολέψει καθόλου τις αντίπαλες άμυνες, πέραν της ασίστ που έδωσε στον Φεντερίκο Μακέντα κόντρα στην ΑΕΛ.
Για έναν παίκτη με συμβόλαιο κοντά στις 500.000, η διοίκηση απαιτεί πολύ περισσότερα στο χορτάρι, κάτι που μέχρι στιγμής δεν έχει φανεί.
Διαφορετική περίπτωση ο Τάσος Χατζηγιοβάνης. Ήταν με διαφορά ο καλύτερος στα πρώτα τρία ματς, μετατράπηκε στον χειρότερο απέναντι στον ΟΦΗ, ενώ κόντρα στον Βόλο έκανε ένα τραγικό λάθος στο α’ ημίχρονο και έφερε μεγάλη ευθύνη στη φάση της ισοφάρισης.
Από εκείνον, πλέον, ο Παναθηναϊκός περιμένει ακόμα και να κρίνει ένα παιχνίδι με την απόδοσή του. Σίγουρα, πάντως, όχι να υποπίπτει σε «γκέλες» που έχουν τέτοιο απόηχο.
Φεντερίκο Μακέντα. Για πολλούς μήνες ήταν ο Νο1 παίκτης στο «ράφι» των προς πώληση παικτών, ώσπου τελικά παρέμεινε για να αποτελέσει μαζί με τον Καρλίτος τη γραμμή κρούσης.
Ο Ιταλός έχει την επαφή με τα δίχτυα, ωστόσο γενικότερα βγάζει μία ραθυμία, η οποία έχει ως αποτέλεσμα να μη γίνεται ιδιαίτερα… αισθητός στους αντιπάλους αμυντικούς.
Ο Καρλίτος, αντίθετα, δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεται πάντα μέσα στις φάσεις και η πρώτη του σκέψη είναι να εκτελέσει, στοιχεία άκρως θετικά για έναν κλασικό φορ. Όμως, αν ένα 9άρι χρειάζεται 4 και 5 τελικές για να σκοράρει απέναντι σε θεωρητικά αδύναμο αντίπαλο, τότε… we have a problem.
Πίσω στα μπακ, ο Φακούντο Σάντσες άρχισε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, αλλά σταδιακά δείχνει ότι μπορεί να προσφέρει, ιδίως από τη μεσαία γραμμή και μπροστά. Φιλότιμος και ο Χουάνκαρ, ο οποίος όμως έχει φανερώσει μία ατολμία, απόρροια των σοβαρών τραυματισμών που τον ταλαιπώρησαν.
Ναι, ο Λάζλο Μπόλονι έχει πάρα-μα πάρα πολλή δουλειά μπροστά του…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: