Παναθηναϊκός: Η γροθιά έσφιξε, τα αποτελέσματα φαίνονται!

Ο Παναθηναϊκός κρατήθηκε όρθιος, λόγω ενός ισχυρού δεσμού πράσινου αίματος που δομήθηκε. Μεθοδικά και πολύ προσεκτικά.

Από τους πανηγυρισμούς στα γκολ. Τα παρακάλια του Χατζηγιοβάνη στον Δώνη για τα πέναλτι. Την αγκαλιά του προπονητή στον Μπουζούκη. Τη γιορτή στο Κορωπί και την επιβράβευση του δύσκολου έργου των υπαλλήλων στο προπονητικό κέντρο. Το στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δένδρου. Τις φωτογραφίες στο Instagram.

Κάθε έκφανση της καθημερινότητας. Κάθε κίνηση της ομάδας, αγωνιστικά ή εξωαγωνιστικά. Συνηθίζεται να χαρακτηρίζονται τ’ αποδυτήρια! Καλά, κακά, τα έχασε ο τάδε τεχνικός, τα κέρδισε ο δείνα. Είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό ότι το μυστικό σ’ ό,τι παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός στο γήπεδο έχει θεμέλιο τη λέξη οικογένεια. Πόσο σπάνια έννοια στις ημέρες που διανύουμε… Πόσο δυνατή. Χωρίς καμία υπερβολή είναι το Α και το Ω της προόδου του ποδοσφαιρικού τμήματος από τον Ιούλιο έως σήμερα. Όχι στην στυγνή, τυπική, γραφή και χρησιμοποίησή της. Στην ουσία.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ…

Ήταν βράδυ της Δευτέρας 16 Ιουλίου. Είχε τελειώσει η πρώτη προπόνηση στο Χίλζε της Ολλανδίας κι έπρεπε να σταλεί η παρθενική ανταπόκριση. Στην Αθήνα επικρατούσε ένα ξέσαλο. Απαξίωση, γύρισμα της πλάτης με τον πλέον απότομο τρόπο και στροφή στο μπάσκετ του Παναθηναϊκού και στις, σεβαστές εννοείται, δραστηριότητες του Ερασιτέχνη. Πότισμα στο μυαλό του κόσμου με δηλητήριο… υποβιβασμού και, γενικά, μία κατάσταση που έκανε τους «πράσινους» αντιτουριστικούς. Βαρίδι, ως ευρύτερη ύπαρξη!

Η εικόνα του αεροδρομίου θύμιζε σχολική εκδρομή. Ήταν ο πρώτος τίτλος που ήρθε στο μυαλό. Πόσο ωραία εικόνα. Ίσως όχι ταιριαστή με ομάδα, η οποία εκκινούσε σεζόν επιβίωσης! Είναι κι η πρώτη φορά που γράφτηκε η λέξη μπέμπηδες πλάι στον Παναθηναϊκό. Αργότερα έγινε πολυφορεμένος τίτλος. «Αυτή η σχολική εκδρομή θα μείνει αξέχαστη», το συνειρμικό συμπέρασμα. Δίχως ίχνος υπερβολής, για κάποιον που το ζούσε.

Γιώργος Δώνης και Νίκος Νταμπίζας δεν ικέτεψαν στήριξη. Θα μπορούσαν πολύ εύκολα να το κάνουν με κάποιες εύπεπτες ατάκες Παναθηναϊκοφροσύνης. «Πολύ σημαντικό να κερδίσει αυτό το σύνολο τον κάθε οπαδό έναν προς έναν», αναφέρθηκε ως προσδοκία. Έτσι έγινε. Οι λίγοι έγιναν πολλοί και πλέον αναμένεται με ανυπομονησία κάθε Σαββατοκύριακο για να σταθεί ο κόσμος πλάι σ’ αυτήν την προσπάθεια αναδόμησης του «τριφυλλιού». Η οικογένεια έδεσε. Έσφιξε γροθιές κι αν συνεχίσει να έχει αγνή κι άδολη στήριξη, τούτη τη μεταβατική σεζόν θα τη βγάλει με το μεγαλύτερο προσδοκώμενο.

Φυσικά δεν είναι όλα αγγελικά πλασμένα. Στον Παναθηναϊκό αν έχει δείξει κάτι το πρόσφατο παρελθόν είναι το ευμετάβλητο της κάθε στιγμής. Ο δεσμός, πράσινου, αίματος μοιάζει και είναι ισχυρός. Δημιουργήθηκε βελονιά προς βελονιά. Οι υπεύθυνοι του ποδοσφαιρικού τμήματος, προπονητής και τεχνικός διευθυντής, διαθέτουν την προσωπικότητα και το ανάστημα να διατηρήσουν τα κεκτημένα και να περάσουν το πλάνο στην επόμενη πίστα. Θα είναι ένα από τα μεγάλα κέρδη του 2019…