Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να μην μπορεί ο Παναθηναϊκός να νικήσει τον Αστέρα Τρίπολης εδώ και επτά διαδοχικούς αγώνες. Επίσης, είναι άξιο αναφοράς ότι πάνω που πολλοί άρχισαν να πιστεύουν ότι η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς ίσως μπορεί να κοιτάξει και ψιλότερα, ακολούθησαν τέσσερις αγωνιστικές με μόλις ένα τρίποντο.
Με εξαίρεση το πρώτο μισάωρο κόντρα στον Βόλο, ο Παναθηναϊκός βγάζει σταθερά ένα πρόβλημα στο δημιουργικό κομμάτι. Ο Ολυμπιακός κατέβηκε στη Λεωφόρο για το 0-0 και το πήρε σχετικά εύκολα. Ο Ιωνικός έμεινε μέχρι τέλους στο ματς, ο Αστέρας Τρίπολης νίκησε με δέκα παίκτες.
Στον τελευταίο αγώνα, μάλιστα, φάνηκε πόσο έλειψε ο Λούκας Βιγιαφάνιες. Δεν υπάρχει άλλος ποδοσφαιριστής στο «πράσινο» ρόστερ με τα δικά του χαρακτηριστικά. Εντελώς άστοχο το να χρησιμοποιηθεί ο Αλεξανδρόπουλος ως αντι-Βιγιαφάνιες, ακόμη πιο άστοχη βέβαια αποδεικνύεται έως τώρα η μεταγραφή του Λούντκβιστ.
Από εκεί και πέρα, ο παίκτης που είχε την καλύτερη στιγμή ήταν στο 38′ ο φορμαρισμένος Αϊτόρ. Ο ίδιος σκόραρε στο φινάλε με το γκολ του να ακυρώνεται ως οφσάιντ, ενώ μία αγωνιστική νωρίτερα με δικό του γκολ είχε έρθει το διπλό στη Νίκαια.
Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής για Βιγιαφάνιες και Αϊτόρ; Αμφότεροι το καλοκαίρι δεν φαινόταν ότι θα είναι πρώτα βιολιά (σ.σ. ο πρώτος ειδικά μετά το περιβόητο περιστατικό με τον Χατζηγιοβάνη βρέθηκε ένα βήμα πριν την έξοδο). Ο Παναθηναϊκός, δηλαδή, έκανε έναν σχεδιασμό αναζητώντας τους παίκτες-πρωταγωνιστές μεσοεπιθετικά. Τότε η αίσθηση που υπήρχε ήταν πως αμφότεροι θα αποχωρήσουν μαξ τον Ιανουάριο.
Το «τριφύλλι» χτίστηκε χωρίς να περιμένει πως οι δύο προαναφερθέντες παίκτες θα μπορούν να δώσουν πολλά. Λίγους μήνες μετά αμφότεροι θεωρούνται κομβικοί για το μεσοεπιθετικό σκέλος. Είναι εντυπωσιακό επίτευγμα αυτό και δείχνει τι επιλογές έγιναν το καλοκαίρι.
