Παναθηναϊκός social media: Ήταν κοινό μυστικό ότι τα προηγούμενα χρόνια ο σύλλογος χώλαινε αισθητά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, απόρροια και της γενικής, δεινής, κατάστασης που είχε περιέλθει.
Στο Facebook ήταν ανύπαρκτος, στο Twitter και στο Instagram έδειχνε πιο ενεργός, όμως και πάλι απείχε πολύ από άλλες ομάδες.
Χαρακτηριστικό είναι ότι οι fans και οι followers ήταν αρκετά λιγότεροι από ανταγωνιστικούς συλλόγους, ασχέτως αν στην πραγματικότητα ο Παναθηναϊκός διαθέτει περισσότερους φιλάθλους.
Την τελευταία διετία παρατηρείται μία βελτίωση στον συγκεκριμένο τομέα, δείγμα ίσως της ανασυγκρότησης που επιχειρεί να κάνει η ομάδα σε όλα τα επίπεδα.
Αφορμή για την εν λόγω παρατήρηση είναι τα μεστά και πολλαπλά μηνύματα που αποστέλλονται στους διαδικτυακούς fans. Μηνύματα που σχετίζονται με την εξάπλωση του κορονοϊού στη χώρα και, κατ’ επέκταση, τον πλανήτη.
Τόσο η ομάδα όσο και οι παίκτες της, πρωταγωνιστούν σε διάφορα videos, η πλειοψηφία των οποίων είναι ευρηματικά και πετυχαίνουν τον στόχο τους.
Από εκεί και πέρα, εν αντιθέσει με προηγούμενα χρόνια, προφανές είναι ότι αναδεικνύονται καλύτερα οι ένδοξες ημέρες του παρελθόντος. Εκείνες που θα καμαρώνει διά παντός κάθε φίλαθλος της ομάδας, ανεξαρτήτως της παρούσας κατάστασης, η οποία απέχει πολύ ακόμη από την παναθηναϊκή πραγματικότητα.
Αυτό το σχόλιο γίνεται με αφορμή τις αναρτήσεις που ετοιμάστηκαν και πραγματοποιήθηκαν χθες, ανήμερα των θριαμβευτικών επετείων (διπλό στο Άμστερνταμ επί του Άγιαξ το 1996, νίκη επί της Μπαρτσελόνα το 2002).
Θα παρατηρήσει ίσως κάποιος φίλαθλος «εντάξει, καλά όλα αυτά, αλλά στο χορτάρι είναι το ζούμι». Δεν θα έχει άδικο σε έναν σεβαστό βαθμό, όμως, εν έτει 2020 το κάθε τι παίζει τον ρόλο του για την ανύψωση του brand.
Για το τέλος αφήσαμε τις αναρτήσεις που έγιναν με αφορμή τη «μαύρη» επέτειο του χαμού του Γιάννη Κυράστα, μιας προσωπικότητας που ανάμεσα στο πράσινο και το ερυθρόλευκο ψήφισε… άσο.
Παναθηναϊκός social media: Ακόμα και ένα post στις μέρες μας έχει τη δυνατότητα να ενισχύσει το, άκρως τσαλακωμένο, παναθηναϊκό φρόνημα. Οπότε δεν θα πρέπει να κρίνεται ως αμελητέα η δουλειά.