Θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να έχει φύγει με το διπλό από την Τούμπα εάν ο Ματίας Γκεστράνιους δεν έκοβε τη φάση του Μακέντα. Η συζήτηση είναι εντελώς υποθετική, όμως, και σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως νόημα δεν βγαίνει.
Οι «πράσινες» διαμαρτυρίες είναι δικαιολογημένες. Ανεξάρτητα από το πόσο καλά παίζεις σε ένα ματς, μία φάση μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Και σε αυτό το σημείο της σεζόν, μετρούν και οι λεπτομέρειες. Ο Παναθηναϊκός με ένα τρίποντο θα κρατούσε την κατάσταση στα χέρια του. Τώρα θα περιμένει και κάποια άλλα αποτελέσματα.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως για ένα ακόμη παιχνίδι ήταν αυτός που έπρεπε. Στα τέσσερα ματς που απομένουν θαύματα δεν γίνονται, όμως, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να βρει τρόπο ώστε να βελτιωθεί κυρίως μεσοεπιθετικά. Δεν μπορεί να βγάλει φάσεις. Συνήθως στις 1-2 στιγμές του σκοράρει. Στην Τούμπα δεν το κατάφερε και μοιραία έμεινε στο μηδέν. Για ένα ημίχρονο ήταν ξανά σε ρόλο κομπάρσου και στα παιχνίδια που έρχονται θα πρέπει κάπως να διορθωθεί αυτό.
Με Αστέρα Τρίπολης και ΑΕΚ στη Λεωφόρο παίζεται όλη η σεζόν. Το να επιμένει ο Λάζλο Μπόλονι στο σύστημα… ρουλέτα (σ.σ. του κάνω 1-2 ευκαιρίες και εάν μπει, μπήκε), θα είναι μεγάλο ρίσκο. Στο δικό του χέρι και των παικτών του το να βρεθεί ο τρόπος να είναι πιο παραγωγικό το «τριφύλλι».
Μετά το ματς της Τούμπας και αφού είχαν περάσει τα νεύρα από την απόφαση του Γκεστράνιους, ειπώθηκαν μεταξύ άλλων και ατάκες του στυλ ότι «ανεξάρτητα από το σφύριγμα, έπρεπε να είμαστε καλύτεροι». Το εάν αυτό αλλάξει τώρα που μπαίνουν τα πλέι οφ στην τελική τους ευθεία, θα φανεί. Να σημειωθεί ο Χατζηγιοβάνης προσεχώς θα τεθεί στη διάθεση του Μπόλονι και έτσι εκείνος θα έχει και μία επιπλέον λύση μεσοεπιθετικά. Φάνηκε η απουσία του Μυτιληνιού εξτρέμ αυτό τον καιρό, αφού ειδικά ο Ενγκμπακοτό έδειξε πως δεν μπορεί να δώσει τα αναμενόμενα τουλάχιστον αυτή τη στιγμή.